Tegen de muren op

Michelangelo meets Jungle Book. Da Vinci meets Alice in Wonderland. Het is niet simpel om de hedendaagse fresco's van Julien Colombier te typeren. Zijn bevreemdende muurschilderingen van bomen, wolken of bloemen veroverden al Parijs. Maar ze duiken de laatste maanden ook vaak op in Brussel. Als tapis plein op de antiekbeurs Brafa, bijvoorbeeld. Of als limited edition-tapijt bij de Brusselse fabrikant Didden & Co (zie kader). "Ik maak muurschilderingen omdat een blad papier of een doek me te veel beperkt", zegt Colombier (40). "Ik teken niet alleen op de muur, maar ook op het plafond. Graag zou ik ook op de vloer tekenen, maar omdat ik met oliepastelkrijt werk, gaat dat niet. Erg frustrerend. Maar dankzij de tapijten heb ik nu toch ook de vloer veroverd."

De Parijzenaar timmert al jaren aan de weg, maar speelde zich anderhalf jaar geleden pas écht in de kijker toen Chanel hem vroeg hun Londense pop-up shop in Harrods te decoreren. "Ik wist niet wat ik hoorde toen ze me belden. Op van de zenuwen ging ik naar onze eerste afspraak. Was ik wel proper genoeg gekleed? Maar de mensen van Chanel waren supercool. Absoluut geen hysterische fashiontoestanden. 'We houden van je werk', zeiden ze. 'Doe maar wat je wilt.' Toen ik mijn idee voorstelde - vier bossen - gingen ze meteen akkoord. Tussendoor vroegen ze nooit foto's en veranderden ze niets aan mijn tekeningen. Een droom om voor te werken. Bovendien steeg mijn credibiliteit flink door die job voor Chanel."

Rock-'n-rollantiek

Julien Colombier woont en werkt al zijn leven lang in Parijs. Maar tussendoor verbleef hij ook even in onze hoofdstad. "Meer bepaald in 1999 en in 2003. Ik heb hier een paar goede vrienden. Een van hen is Arnaud Jaspar, de jongste telg van de antiekfamilie Costermans op de Zavel. Jaren geleden huurde Arnaud voor mij een ruimte in de Blaesstraat. Daar hield ik mijn eerste Belgische expo. Geen overweldigend succes, helaas. Maar eind 2011 vroeg Arnaud me om in zijn winkel een volledige ruimte te beschilderen. Nu zou je mijn werk eerder verwachten in een loft dan in een antiekzaak, maar ik hou juist van dat contrast. Dat niet alle klanten van Costermans die progressieve aanpak lusten, vind ik niet zo erg. Het belangrijkste is dat ze niet onverschillig blijven."

De muurschildering miste zijn effect niet: Colombier kreeg al verschillende opdrachten van Belgische privéklanten. Jaspar is intussen zelfs officieel zijn Belgische agent. "Leven van schilderkunst is prima te doen, alleen de eerste twintig jaar zijn lastig", grapt hij. En dan te denken dat Colombier nooit één school heeft afgemaakt. "Ik ben een totale autodidact. Als kind al wilde ik stoppen met school. Op mijn 16de hield ik het voor gezien. Met een gelukje werd ik toch toegelaten op een grafische school. Welgeteld drie maanden heb ik het er uitgehouden. School was echt mijn biotoop niet. En ik moest veel te vroeg opstaan. Toen nam ik een beslissing voor het leven: een job als ontwerper of illustrator is niks voor mij, ik word kunstenaar."

Werken op zwart

Maar hij is wel een atypische kunstenaar. Want anders dan nagenoeg alle andere artiesten vertrekt Colombier niet van een witte, maar van een zwarte ondergrond. "Puur toeval, hoor. Als instrument voor notities en vlugge schetsen schilderde ik ooit een muur in mijn slaapkamer zwart. Dat beviel zo goed dat ik nu enkel nog werk op zwart. Het vergt wel een compleet andere techniek. Waar een artiest normaal de schaduw tekent, moet ik die juist vrijlaten. Die wand in mijn slaapkamer heb ik nog altijd. Elke week veeg ik de oude tekening uit en maak ik een nieuwe. Sommigen vinden dat zonde, maar ik wil niet constant tegen dezelfde tekening aankijken. Een rusteloze ziel zeker?"

Bij zijn klanten maakt Colombier wél permanente wandtekeningen. Een dressing, een compleet salon, een traphal: Juliens fresco's zijn passe-partout. "Voor ik aan een grote wandtekening begin, denk ik lang na over het ontwerp. Soms wel twee dagen. Zodra de tekening precies in mijn hoofd zit, begin ik eraan, zonder schets. Vooraf kan ik mijn opdrachtgevers niet zeggen wat ik ga maken. Ze moeten me dus volledig vertrouwen. Een kleine week werk ik aan mijn fresco op de muur of het plafond. Best lastig werk. Ik heb al vaak compassie gehad met Michelangelo", lacht de Parijzenaar.

Moeten we achter zijn kunst een diepere betekenis zoeken? "Ik maak liever sferen dan verhalen. Daarom teken ik geen menselijke figuren. Dat is te specifiek. Liever blijf ik iets abstracter. Bomen, wolken, bossen, jungle, bloemen of geometrische figuren: dat is mijn leefwereld."

Stap in de modewereld

De muurtekeningen van Colombier verraden duidelijk zijn roots in de graffiti en street culture. "Van mijn 10de tot mijn 25ste heb ik inderdaad geskatet, al was ik niet erg goed. De levensstijl eromheen inspireerde me wel. Als tiener ging ik naar de skatewinkel om de nieuwe boards te bekijken. Alsof het een kunstgalerij was. Intussen heb ik zelf ook al verschillende skateboards versierd. Vorig jaar ontmoette ik een Brusselaar die op zijn appartement op de eerste verdieping een skateramp had. Die heb ik volledig mogen beschilderen.

"Graffiti heb ik nooit veel gedaan. Ik was te bang om gepakt te worden door de politie. Maar mijn manier van werken is erg street: ik werk op een muur met flashy kleurcontrasten en composities die visueel sterk zijn. Verder haal ik inspiratie uit films van mensen zoals Tim Burton en David Lynch, de collages van Matisse, Japanse prenten... Mijn tekeningen zijn als Alice in Wonderland: sprookjesachtig, maar met een duister kantje."

Een nachtelijk kantje zelfs, want Colombier werkte tot voor kort 's nachts. Hij stond op om 19 uur en raakte pas rond middernacht op dreef. "Maar naarmate ik meer opdrachten kreeg, synchroniseerde ik mijn leven met de rest van de wereld", lacht de non-conformist.

Intussen bereidt Colombier zijn nakende tentoonstellingen in Marseille en Londen voor. En dankzij Chanel heeft hij een voet tussen de deur in de modewereld. Het Franse modehuis Paule Ka gebruikte al zijn tekeningen als print. En ook met Diane Von Furstenberg zijn contacten gelegd. "Mijn kunstwerken lenen zich perfect voor kledingstukken: het is prachtig als mijn tekeningen bewegen."

Wie belt Dries Van Noten?

Van 25 april tot 9 mei exposeert Julien Colombier samen met o.a. Larry Clark op de tentoonstelling This Is (Not) Music in Marseille: de Europese culturele hoofdstad dit jaar.

www.juliencolombier.com, www.juliencolombier.wordpress.com

Colombier aan je voeten

Julien Colombier ontwierp voor de Brusselse tapijtenproducent Didden & Co vijf tapijten. Van elk exemplaar worden maximaal acht stuks gemaakt: met de hand én in België. Prijzen liggen dan ook tussen 7.500 en 10.800 euro. Colombier: "Het was niet eenvoudig om mijn tekeningen te vertalen naar tapijt. Zeker de juiste kleuren vinden, was lastig. Ik zie het zo: de tapijten zijn een interpretatie van mijn werk. Ik gaf mijn tekening aan de wever en hij gebruikte zijn verbeelding en techniek om er iets anders van te maken. Dat vind ik cool."