Battles, Gloss Drop

Reculer pour mieux sauter: dat is exact wat Battles heeft gedaan. Het New Yorkse mathrock-combo moest terug naar af, toen hun avantgarde-gitarist Tyondai Braxton het onverwacht voor bekeken hield. Even werd gevreesd dat met zijn vertrek een levensader werd geraakt, maar op de tweede langspeler reanimeert de groep zichzelf op schitterende wijze.

Van een geamputeerde groep is niks te merken. Integendeel: Battles klinkt op Gloss Drop even intrigerend, stoutmoedig en zelfs nog een tikkeltje toegankelijker dan op Mirrored uit 2007.

Drummer John Stanier - bekend van Helmet en Tomahawk - treedt meer dan ooit naar voren, en bepaalt naast het ritme nu ook grotendeels de koers van de groep. Was Mirrored een reis voor progheads, dan blijkt Gloss Drop een muzikaal avontuur in drie dimensies, met kermiswaanzin ('Rolls Bayce'), stuwende funk ('Futura') en tegendraadse steel drums ('Africastle'). Daarbij sluit Battles een pact met allerhande gastzangers: in 'My Machines' klinkt Gary Numan zoals hij de laatste jaren solo had moeten klinken. En ook Kazu Makino van Blonde Redhead ('Sweetie & Shag') en Yamantaka Eye (de ambient van 'Sundome') overtreffen zichzelf.

Feit: de identiteitscrisis van Battles leverde hen een joekel van een triomf op.

DOWNLOAD EERST:'My Machines' (feat. Gary Numan)