Direct naar artikelinhoud

‘Een polsbandje van Graspop: dat was scoren bij de kleinkinderen’

‘Opa is er niet, hij is bezig met opnames”. Een doorsnee tiener zou raar opkijken bij zo’n mededeling, maar de eeneiige tweelingzussen Laura en Suzanne Van Brussel zijn van hun grootvader al één en ander gewoon. “Opa is altijd al acteur geweest. Toen we klein waren gingen we met onze ouders om de haverklap naar één of ander toneelstuk kijken waarin hij te zien was.” Dat Marcel Van Brussel een komisch talent is, wisten ze in en rond Sint-Niklaas dan ook al langer. “Ik ben in de toneelkring meestal de grapjas van dienst”, vertelt hij. “En het publiek weet dat ondertussen. Wanneer ik op het podium kom hoor je ze fluisteren: ‘Hij is daar, nu gaat het beginnen’.” Het was trouwens de voorzitter van die toneelkring die Marcel ervan overtuigde om auditie te gaan doen toen productiehuis Shelter voor een nieuw programma op zoek was naar oudere acteurs. Die eerste auditie en de daaropvolgende vuurdoop op de Meir in Antwerpen vielen blijkbaar in de smaak, maar Marcel was niet zo makkelijk te strikken. “Ik vond het wel een leuk programma, maar ik had toen nog maar net opnames voor een kortfilm achter de rug en ik was volop aan het repeteren voor een nieuw toneelstuk. Ik had gewoon geen tijd. Maar ze bleven me bellen en uiteindelijk heb ik toen toch toegezegd.” Niemand in de familie had toen een idee waar hun grootvader mee bezig was. “Over dat soort dingen, toneelrollen en zo, beslis ik zelf. Ik heb er zelfs nooit aan gedacht om bij mijn kinderen en kleinkinderen te polsen of ze het wel een goed idee vonden.”

Heerlijke televisie

Het was pas toen Marcel met de persmap van Benidorm Bastards aan kwam zetten dat de verzamelde familieleden begonnen te beseffen dat opa niet met een zoveelste amateurtoneelstuk bezig was. “Zeker toen hij ook nog eens op affiches en in de krant begon op te duiken, waren we wel benieuwd naar wat die Benidorm Bastards nu precies zouden gaan doen”, vertellen Laura en Suzanne. Een exclusieve avant-première voor de twee kinderen en de vier kleinkinderen kwam er echter niet. Meer nog, de tweeling ontdekte het programma pas een paar dagen later dan de rest van Vlaanderen. “We studeren allebei in Gent”, vertelt Suzanne. “Ik geografie en mijn zus oosterse talen en culturen en op ons kot hebben we geen tv. We moesten de verrichtingen van opa dus telkens in het weekend inhalen.”

Maar ook in uitgesteld relais werden de acteerprestaties van opa gesmaakt. “Vooral de filmpjes waarin niet gesproken wordt, zijn vaak hilarisch”, vindt de tweeling. “En wanneer opa op zijn ‘speedmobile’ rondrijdt, levert dat vaak heerlijke televisie op.” Dat hun grootvader af en toe opduikt in - voor mensen op leeftijd - eerder gewaagde filmpjes vinden de twee geen probleem. “Het filmpje waarin opa na een zogezegd vluggertje uit een toilet moet weglopen vonden we net een van de grappigste.” Ook Marcel zelf had geen erg in het spelen van die dubbelzinnige scènes. “Ik heb één keer een sketch geweigerd. Maar dat had niets met het onderwerp te maken. Ik moest een parachutist spelen die na een crash met zijn parachute op zijn rug bleef rondlopen. Wel, dat ding woog gigantisch veel, ik kon gewoon niet op de been blijven.” (lacht)

Het programma viel niet alleen in familiekring in de smaak. “Toen Benidorm Bastards voor het eerst op televisie kwam, was dat een bom”, zegt Marcel Van Brussel. “Tijdens de opnames was weliswaar iedereen enthousiast en de paar mensen die al wat filmpjes hadden gezien zeiden ook steeds dat het echt wel goed was, maar dat het programma zo’n overweldigend succes zou worden hadden we nooit verwacht. Ik kan sindsdien niet meer onopgemerkt over straat lopen. Constant spreken de mensen me aan of hoor je ze fluisteren: ‘Dat is den dienen van de Benidorm Bastards’. Pas op, de mensen van vtm hadden me daar op voorhand voor gewaarschuwd, maar ik had nooit durven denken dat het zo’n vaart zou lopen.”

Geen doorsnee senior

Voor de tweeling is het nog wat wennen aan de nieuwe status van hun grootvader. “We hebben nog niet echt gemerkt dat opa nu een plaatselijke BV is. Toen we op school zaten in Sint-Niklaas kwamen we hier heel vaak over de vloer en gingen we geregeld met opa op wandel. Nu we in Gent studeren komt dat er niet meer van. Maar toen we in de scouts vertelden dat onze opa één van de Benidorm Bastards was vond iedereen dat supertof. Al is het wel wat vreemd om mensen van je eigen leeftijd te horen vertellen dat je een hippe opa hebt.”

Toch vinden ze dat zelf ook wel een beetje, zo blijkt. “Toen we in de krant een foto zagen staan van opa op het podium van Laundry Day met voor zich een gigantische mensenmassa vonden we dat indrukwekkend.” Marcel vult aan: “Die keer toen ik thuiskwam met een polsbandje van Graspop rond mijn arm heb ik ook wel gescoord bij de kleinkinderen. Dat soort dingen vinden die gasten cool.” ‘Cool’: het is een woord die je niet meteen uit de mond van een eenentachtigjarige verwacht, maar Marcel is dan ook geen doorsnee senior. “Mijn woordenschat is dankzij de Benidorm Bastards gevoelig uitgebreid”, vertelt Marcel. “Ik ben altijd leraar Engels geweest en ik was ook actief in het voetbal. Ik was dus gewoon om met jonge gasten te werken, maar tot voor Benidorm Bastards had ik er geen idee van wat woorden als ‘keicool’ en ‘chillen’ betekenden. Nu ben ik daar veel beter in thuis.” Al betekent dat niet dat de kleinkinderen nu op een andere manier naar hun grootvader kijken. “Voor ons blijft hij gewoon opa. Wij hebben hem eigenlijk altijd al behoorlijk jong van geest gevonden. Dat merk je trouwens wanneer je bij hem in de auto stapt. Hij houdt er een rijstijl op na die je op zijn zachtst gezegd nogal sportief kan noemen.” (lacht)

Of er na twee seizoenen nog een vervolg op Benidorm Bastards komt is nog niet beslist, maar als het van Marcel afhangt hoeft het niet per se. “De opnames voor seizoen twee verliepen al een stuk moeizamer dan die voor seizoen één. Mensen zijn achterdochtig geworden. Wanneer ik met mijn das onder een autoband vastzat en om hulp riep keken de mensen eerst of er nergens een camera stond voor ze me effectief kwamen helpen.”

Maar ook zonder de Benidorm Bastards lijkt de televisietoekomst van Marcel verzekerd. “Ik krijgt tegenwoordig steeds vaker aanbiedingen. Blijkbaar ben ik bij vtm op één of andere lijst terechtgekomen en telkens als ze een acteur op leeftijd nodig hebben, bellen ze naar mij.”

“Fantastisch toch?”, vindt de tweeling. “Opa gaat het op zijn eenentachtigste helemaal maken!”.