Direct naar artikelinhoud

Tegenwind

Dissidentie mag ook. Onder die vlag vaart Hugo Camps elke donderdag.

esnoods emigreren we naar Liechtenstein, zei ik tegen mijn vrouw. Weg uit de invloedssferen van de foute grote leiders. Na de rigide kunstjes van tsaar Vladimir Poetin is nu ook het westelijk halfrond in handen van cowboys. Dit is mijn wereld niet meer.

Mijn vrouw koos voor Ibiza, al deugde de Spaanse regering ook niet. Om nog van het koningshuis te zwijgen. Het zal er wel niet van komen, want op Ibiza wordt niet gekoerst. We zullen het gekkenhuis van de democratie vastgeschroefd moeten uitzitten, knipoogden we tegen elkaar.

Ja, het gekkenhuis.

Politiek heeft altijd vuile handen, maar wat we nu in onze westerse samenlevingen aan het bewind hebben, zit ver onder de christelijk-humanistische floraliën. Donald Trump spant de kroon als onbetrouwbare narcist. De Britse mevrouw May maakt alleen indruk in haar moestuin tijdens het verpotten. Angela Merkel is der dagen zat. En in Frankrijk is de politiek mombakkes van schandalen geworden. Verder zijn er nog de populisten Wilders en Le Pen, die als drilboren van de instellingen het debat met de gevestigde orde uit de weg gaan. In onze petieterige zandstrook langs de Noordzee is xenofobie wet geworden.

Merci Bourgeois, merci Michel, merci.

Nieuw dieptepunt is de beslissing van de Franse presidentskandidaat François Fillon om zich pontificaal te blijven presenteren aan de kiezer. Fillon wordt hoogstwaarschijnlijk in staat van verdenking gesteld voor Penelopegate, maar daar briest hij ongegeneerd overheen. "Ik zal niet opgeven, ik zal me niet overgeven, ik zal me niet terugtrekken, ik vecht tot het einde."

Net zoals Trump gaat hij wild tekeer tegen rechters en journalisten die de rechtsstaat systematisch hebben kapotgemaakt. Alsof zij het zijn die mevrouw Fillon 900.000 euro hebben betaald voor een fictief parlementair baantje met nog een hoop troostgeld voor de kinderen erbovenop. Flagrante corruptie, maar de rechts-katholieke presidentskandidaat wil maar geen schuld bekennen. Integendeel, hij spreekt van een politieke moord.

Geen plan B

Oerconservatief Fillon is een man van sacramenten. Orthodox katholieke kerkganger. Uiteraard roept hij het hardst over normen en waarden - de dooddoener bij alle verkiezingen in Europa en de VS. Normen en waarden met de kracht van Koran- of Bijbelvers in de seculiere politiek, zowaar. De riedel houdt niet op, in geen enkele partij, en al helemaal niet bij populistisch rechts. Een zindelijk mens kan ze niet meer en zien en horen, die normen en waarden. Het is lak van een nummerplaat.

François Fillon is in de peilingen gezakt onder de score van Marine Le Pen en de centrist Emmanuel Macron. Les Républicains zijn radeloos, maar hebben geen plan B. In een wanhoopsworp naar de macht mag het hoogste ambt van de Republiek bezoedeld worden met lucratief nepotisme. Normen en waarden: olé!

Nu is er al langer iets mis met de publieke moraal van Franse presidenten. Herinner u de diamantaffaire van Giscard d'Estaing. De heren Chirac en Sarkozy werden ook voor de rechtbank gedaagd en Mitterrand en Hollande hielden het op overspelige amourettes. Het laatste staat in Frankrijk bovenaan in de mikmak van normen en waarden. Een goedaardig gezwel, zeg maar.

Vooral corrupte politici, schuinsmarcheerders en katholieke nationalisten psalmeren zich in de rondte met normen en waarden. Het nieuwe paternalisme, al even obscuur als hun geloof. Overigens is Penelope Fillon een Britse met fris Petula Clark-kopje.