'Liever een boek dan een bon cadeau'
Cult. vraagt iemand een hele week lang naar zijn/haar voorkeuren, gewoontes en bizarre trekjes. Deze week: Imke Courtois. De voetbalster van Standard Luik is ook zonder de Belgen voetbalanalist van het EK in Panenka! op Eén. Vandaag vertelt ze over haar culturele geheimen.
Aan welke culturele hobby geeft u te veel geld uit?
"Reizen! Vroeger bleef ik altijd op één plek, genietend van de zon en het zwembad. Ondertussen vind ik rondreizen leuker. Een goede vriendin en ik zijn zo heel Italië rondgetrokken: Rome, Pisa, Firenze, Pompeji. En af en toe eens een afgelegen B&B, ook heerlijk. We proberen ook steeds op zoek te gaan naar de lokale gewoontes en gebruiken, weg van de toeristische trekpleisters."
Welk boek ligt er nu op uw nachtkastje?
"Hoe we leven, Hoe we vallen, Hoe we opstaan van Vincent Deary. Ik heb dit boek gekregen voor mijn verjaardag, wat intussen al wel even geleden is. Het gaat over verandering en hoe we daar mee omgaan. Trouwens, ik vind het veel leuker om een boek te krijgen, in plaats van een boekenbon."
Wat is de mooiste zin die u onlangs heeft gehoord, gelezen, geschreven?
"Niet de mooiste, maar wel eentje die mij dezer dagen weer heeft doen vertragen: 'De tijd is op en ik begrijp het'. Het fascineerde, ontroerde en frustreerde mij, allemaal tegelijkertijd. Het aanvaarden dat tijd voorbij gaat, de onmacht die we tegenover de tijd hebben. En ten slotte, de frustratie dat we ons laten leiden door de tijd."
Met welk strip- of romanpersonage identificeert u zich?
"Als kind was ik een Jommeke-lezer. Maar eerlijk, ik identificeer me met geen enkel personage. Romans heb ik nooit gelezen. Geef mij maar een maatschappelijk relevant boekje."
Als geld geen bezwaar was: welk kunstwerk zou u dan in uw living willen zien staan/ liggen/hangen?
"Een schilderwerkje van Kandinsky zou ik wel appreciëren. Ik heb zijn werk voor de eerste keer gezien in het Guggenheim Museum in New York. Sindsdien ben ik een grote fan."
Wat wou u worden toen u tien jaar was?
"Ik was als kind nooit bezig met de toekomst. Zo blijkt toch, want ik was zelf benieuwd en heb de vraag ook eens doorgespeeld aan mijn moeder. (lacht) Zelfs in het zesde middelbaar wist ik totaal niet welke richting ik uit wou gaan. Ik hield - en hou - van de mens. Anatomie, psychologie, name it. Dus ben ik ergotherapie en kine gaan studeren."
Welk pak slaag herinnert u zich nog altijd?
"Ik denk dat ik hooguit eens van mijn oudere zus een klap heb gekregen. Zij was een rustig zieltje, ik was eerder hyperactief. Ooit wou ze eens dat ik haar leerde skateboarden. Eenmaal mijn zus op die plank met wielen stond, gaf ik haar opzettelijk een duwtje. Skateboard onderuit. Zus op de grond. Dus haar slag was op zijn minst gerechtvaardigd. Laat ons zeggen dat de combinatie van ons twee vroeger niet zo geweldig was. Nu zijn we twee handen op één buik."