'Het ritme in Europa is te zwaar voor mij'

Eigenlijk had Víctor Vázquez geen tijd, want de voorbije dagen was elke minuut broodnodig om zijn plotse verhuis te regelen. Toch maakte hij, vooraleer om 13.20 uur op vlucht 3703 van Brussel naar Barcelona te stappen, voor zusterkrant Het Laatste Nieuws nog een halfuurtje vrij. Barcelona is niet zijn eindbestemming, wel Mexico-Stad, waar zijn nieuwe club Cruz Azul speelt. Een ander continent, een nieuwe uitdaging. Al had ook de afwikkeling tussen beide clubs uiteindelijk nog heel wat voeten in de aarde. "De grootste moeilijkheid was de transfersom", duidt Vázquez. "Club wilde meer dan Cruz Azul bood. Dat begrijp ik ook wel voor een sleutelspeler van 28 jaar, die vorig jaar dan nog zijn beste seizoen ooit speelde. Het is niet dat ik einde carrière ben, hé."

Was je op een gegeven moment bang dat je net als vorige zomer naast een transfer zou grijpen?

Víctor Vázquez: "Toch wel, ja. Vooral toen Bart Verhaeghe en Vincent Mannaert me vertelden dat ze me nog graag zouden houden tot het einde van het seizoen. Maar mijn tijd bij Club was voorbij, dat gevoel had ik vorige zomer al. Ik had na vier jaar Club nood aan een nieuwe uitdaging. Gelukkig bood Cruz Azul uiteindelijk de gevraagde 2 miljoen euro."

Club besefte wellicht ook dat ze anders met een mentaal gebroken speler zaten.

"Ik dacht vorige zomer dat ik na mijn goede seizoen wel zou wegraken. Toen er niets uit bus kwam, had ik het moeilijk om dat te aanvaarden. Ik denk dat iedereen wel gezien heeft dat ik mentaal niet klaar was om te presteren. Uitein-delijk ben ik wel weer rechtgekropen en heb ik toch nog enkele goede matchen kunnen spelen. Misschien niet mijn allerbeste niveau, maar toch meer dan degelijk. Ik wilde me ook tonen, omdat ik deze winter absoluut weg wilde."

Al die tijd schermde Club je af van de media.

"Wellicht omdat er zoveel moeilijkheden waren rond mijn niet-transfer deze zomer. En ze wilden de rust in de kleedkamer bewaren. (grijnst) Ik ben veel te eerlijk als ik praat."

Wat vind je van je opvolger, Hans Vanaken?

"Dat hij klaar is om mijn rol over te nemen. Dat heeft hij nog eens getoond op KV Kortrijk, waar hij een geweldig kopbaldoelpunt maakte. Het is geen toeval dat hij vorig jaar na Praet en ik de top drie van de Gouden Schoen vervolledigde. Ik ben blij dat hij nu zijn kans zal krijgen, omdat het ook naast het veld een goede jongen is. Het is ook niet evident om de druk te torsen van die 4 miljoen euro."

Samen in de basis lag wel delicaat, niet?

"Dat liep inderdaad moeilijk, vooral omdat Club Brugge toen in een slechte periode zat. Maar natuurlijk ook omdat we hetzelfde type speler zijn: een nummer tien. Als wij op de flank moeten spelen, krijgen we het moeilijker. En op een gegeven moment heeft de trainer beslist om afwisselend slechts een van ons beiden op te stellen. Zo zit voetbal soms in elkaar. Het blijft een sport waarin alles zo snel kan veranderen."

Zo snel dat je van de ene dag op de andere zomaar van Brugge naar Mexico-Stad kunt verhuizen.

"Soms kun je gewoon geen nee zeggen. Een land met fantastische temperaturen, waar Spaans gesproken wordt en waar ik een geweldig salaris krijg."

Je loon van Club Brugge maal drie, zodat je de volgende drie seizoenen jaarlijks 1,5 miljoen euro netto opstrijkt.

(knikt) "Ik moet aan de toekomst van mijn familie denken, hé. Misschien was dit wel de laatste kans om zoveel te kunnen verdienen."

Je wordt in januari 29. Is dat niet te jong om je sportief te gaan begraven.

"Ik besef dat het niveau in Mexico een stuk lager is dan in Europa. Dat was ook de reden waarom ik toch nog twijfelde. Maar als de dingen die je echt wilt niet op je pad komen, moet je soms een andere keuze maken."

Je droomde van een terugkeer naar Spanje.

"Er was wel wat interesse van lager gerangschikte ploegen, maar ik had bij wijze van spreken moeten inleveren op mijn loon bij Club."

Hoger gerangschikte Spaanse clubs tonen geen interesse. Zit je reputatie als blessure-gevoelige speler daar voor iets tussen?

"Absoluut. Ik raak nu eenmaal vaak geblesseerd. En dan gaan clubs je op een andere manier bekijken. Nu, als mijn contract bij Cruz Azul afloopt, zal ik 32 zijn; het ideale moment om terug te keren naar Spanje. Ondertussen kom ik in een competitie terecht waar het voor mij gemakkelijker zal worden. Niet zo hard als in Europa, daar kijk ik wel naar uit."

Net dat was een weerkerende kritiek op jou, dat je niet hard genoeg bent. Ga je daarmee akkoord?

"Deels wel. Ik speel liever voetbal dan dat ik loop. (lacht) Ik ben geen atleet, hé. En in België en zeker in Duitsland is het toch meer atletisch gericht."

Daarom ook dat je nee zei tegen Hoffenheim?

"Absoluut. Ik houd niet van het Duitse voetbal. Dan zou ik mijn manier van spelen moeten aanpassen en dat wil ik niet. Dan verkies ik inderdaad Spanje of Mexico. Of zelfs Qatar of Dubai. Bijkomend voordeel is dat ik slechts één match per week speel. Het ritme van drie matchen per week in Europa is zwaar voor mij, bij momenten té zwaar.

"Los daarvan wacht bij Cruz Azul ook nog een uitdaging. Ik trek naar een club die al sinds 1997 niets meer gewonnen heeft. Dat brengt toch behoorlijk wat druk met zich mee."

Hoe kijk je terug op de voorbije vier jaar?

"Ik heb veel geleerd. (lacht) Ik heb dan ook veel trainers gehad. Soms was het hard door mijn blessures en de druk om kampioen te spelen, maar uiteindelijk heb ik hier veel goede momenten gehad. Zo ben ik trots op ons Europese parcours vorig seizoen, de bekerwinst en ons hele jaar. Met dank aan Michel Preud'homme, die heeft geweldig werk verzet. Voor mij de beste trainer die ik bij Club heb gehad.

"Het slechtste moment was toen ik in december 2014 die enkelblessure opliep. Ik zat net in mijn beste periode. Ik speelde drie matchen per week, telkens negentig minuten, scoorde en gaf assists. We stonden met Club op kop in de competitie, overwinterden Europees en de Gouden Schoen kwam eraan. Alles liep perfect. En dan opeens die blessure. Daar heb ik heel wat belangrijke matchen misgelopen. En ook de Gouden Schoen. Ach, evengoed kun je stellen dat Praet het net iets meer verdiende dan ik."

Mooi dat je dat zegt.

"Zo wil ik ook onthouden worden: als een uitstekende voetballer, maar ook als een goede en eerlijke mens. Weet je, ik heb tot nu toe maar twee ploegen gekend in mijn carrière: Barcelona en Club Brugge. Beiden zijn na verloop een tweede familie geworden. Hopelijk kan ik dat over drie jaar ook zeggen van Cruz Azul."