Anderlecht doet aan klantenbinding

De abonnementenverkoop liep deze zomer stroef, gisteren tegen Qabala was het stadion nipt halfvol. Wel: de afwezigen hebben ongelijk. Een ticket voor Anderlecht is in het seizoenbegin een bijna-garantie op spektakel - op de sof tegen STVV na.

"René Weiler zal de identiteit van Anderlecht herstellen met aanvallend en attractief voetbal." De woorden die manager Herman Van Holsbeeck eind juni uitsprak bij de voorstelling van zijn nieuwe coach klonken vooral als het zoveelste holle pr-praatje. Tweeënhalve maand later blijkt er toch een flinke portie waarheid in te zitten.

Ja, het was máár tegen Qabala. Hoe die afgelopen weekend met 0-8 hebben kunnen winnen in de competitie is een raadsel. Maar laat ons vooral niet vergeten dat het uitgerekend tegen dat soort tegenstanders vorig seizoen vaak negentig minuten lang pijn aan de ogen deed.

Ondanks de duiventil die Anderlecht de afgelopen maanden was, is Weiler erin geslaagd om zijn elftal met een duidelijk idee te laten voetballen. Dat lukt lang niet altijd - AA Gent speelde paars-wit in het eigen Astridpark van het kastje naar de muur - maar er zit wel een filosofie achter. 'We are Anderlecht', weet u wel. Uitgaan van de eigen sterkte. Ruimte geven aan de offensieve smaakmakers. Hoog druk zetten als het kan. Ook met dank aan de geslaagde transfers in het aanvallende compartiment. Herman Van Holsbeeck heeft veel (terechte) kritiek gekregen, maar de vier voorin zijn voorlopig wel een schot in de roos.

De tribunes waren dan wel maar halfvol, het Constant Vanden Stockstadion danste in de tweede helft alsof het tot de nok gevuld was. Anderlecht voetbalde in totaal elf uitgespeelde kansen bij elkaar. Dendoncker leverde weer heel dankbaar werk op het middenveld en relanceerde zo goed als elke tegenaanval. Stanciu begon aarzelend maar groeide steeds meer. Er is een duidelijke creatieve klik met Hanni, die andere stilist. Alleen wil de Roemeen nog te graag die bevrijdende eerste goal maken. Twee, drie keer trapte de spelmaker zelf in plaats van een medemaat te bedienen.

En wat te zeggen over Lukasz Teodorczyk? De Poolse spits is niet moeders vrolijkste, maar zo'n neus voor goals had zelfs Aleksandar Mitrovic niet. Voeg daar nog de gekke rushes van Acheampong aan toe en je hebt een recept voor een avond vol vertier.

Let wel, op deze manier wordt Anderlecht nooit kampioen. Want naast de heerlijke aanvallende patronen van de Stanciu's en Hanni's van deze wereld verzorgt RSCA ook het spektakel in de verdediging. En dat kan nu ook niet de bedoeling zijn. Drie clean sheets op elf matchen is gewoon te weinig voor een titelkandidaat.

Maar eerlijk: laat dat voorlopig nog maar een paragraafje zijn in het verhaal dat Weiler aan het schrijven is. De Zwitser heeft gelijk wanneer hij verwijst naar het grote spelersverloop en het gebrek aan vleugelbacks.

De ironie is dat het grote probleem net centraal achterin zit. Kara en Nuytinck zijn op Tielemans-Dendoncker na het enige 'koppeltje' dat elkaar al goed kent bij paars-wit. Alleen is het duo tot nu toe goed geweest voor minstens één flosj per wedstrijd.

Publiek weer enthousiast

Altijd spektakel dus. "Af en toe een tegengoal... Zolang we een keer meer scoren dan de tegenstander is er geen probleem", kon doelman Davy Roef er nog om glimlachen na die wedstrijd.

Voorlopig is dat ook meer dan voldoende voor het altijd kritische Anderlecht-publiek. Veel heeft te maken met het voetbal dat vorig seizoen veel te vaak te zien was bij de Belgische recordkampioen. Het contrast met het einde van vorig seizoen, toen bepaalde fans zelfs op elkaars gezicht gingen slaan na een zoveelste wanprestatie, is enorm.

Er leeft weer iets in Brussel. Het publiek heeft zich weer verzoend met zijn Anderlecht. Het paars-witte DNA is terug.