Observeren en onderbreken

Meer nog dan inzoemen op het leven vandaag, haalt Alloo zijn gast weg van de drukke werkdag en neemt hij hem mee naar het verleden. Zo reed hij gisteren met Studio 100-baas Gert Verhulst naar diens oude lagere en middelbare school. En ook naar Horendonk bij Essen, waar de ouders van Verhulst een vakantiehuisje hadden.

Dat ophalen van herinneringen is niets nieuw, en verder dan wat leuke anekdotes komt het vaak niet. "In deze klas heb ik in mijn broek gedaan", bijvoorbeeld. Maar de anekdotes worden wel beter door de typische manier waarop de tv-maker zijn vragen poneert. Alloo verdeelt zijn tijd tussen observeren en onderbreken. Met vervelende stellingen ("ben je echt zo'n plaaggeest" of "je ergert je te veel"), zodat zijn praatgast niet anders kan dan nog feller te reageren en waardoor het dus betere antwoorden oplevert. Maar vooral met een 'waarom' of 'hoe bedoel je' te veel. Het is een haast ongemakkelijke manier van interviewen die overal een diepere betekenis achter zoekt. En dat werkt.

Op zich is dat aaneenrijgen van ontmoetingen heel arbitrair. Toch vertelt het geheel veel over het onderwerp. Er is een duidelijke rode draad in dit verhaal: dat Gert Verhulst moeite heeft met de vergankelijkheid. Van zichzelf, maar ook van alles rond hem heen. En zo weet Alloo - los van de grappige, ontroerende, arbitraire momenten - iets fundamenteels over zijn gast bloot te leggen. Net zoals hij dat eerder deed bij gedetineerden of psychiatrisch patiënten.

Volgende week bezoekt de programmamaker Pascale Naessens, usual suspect en persoonlijke vriendin van Alloo. Benieuwd of hij ook dan iets weet boven te halen dat hij nooit eerder in zijn gast gezien heeft.