Direct naar artikelinhoud
Hans Vandeweghe voor online.
ColumnHans Vandeweghe

Er zal meer nodig zijn dan het geld en de blablabla van Marc Coucke om het imago van AnderSlecht te repareren

Hans Vandeweghe is sportjournalist bij De Morgen.

Dat beeld van die kleine paarse kapitein, de wanhoop in de ogen, tussen de verbrande grasplakken van het Stade Maurice Dufrasne, Sclessin dus… Hoe hij met handgebaren zijn harde kern tot kalmte aanmaant, maar hoe zijn ogen verraden dat hij beseft dat het kalf al verdronken is. Dat de nul op twaalf wenkt en dat de supporters – of wat daarvoor moet doorgaan – gekomen zijn om de barak van de barakis af te breken, in brand te schieten met hun vuurpijlen. Dat de wedstrijd nooit negentig minuten zal duren.

Reconstructie

De Clasico die amper twintig minuten duurde: ‘Puur de bedoeling om te saboteren’
  

Na een goed halfuur en na de 2-0, en na een nieuwe lading vuurpijlen, heeft Sven Kums zich de moeite van een nieuwe kruisgang bespaard en het ordewoord van scheidsrechter Erik Lambrechts gevolgd: “Opzouten, allen naar de kleedkamer!” 

Nog een beeld: Pieter Gerkens die halfweg die aftocht naar de kleedkamers beteuterd aan Lambrechts komt vragen wat er nu te gebeuren staat. “Deze wedstrijd eindigt hier, brave jongen, het spijt mij.”

Het technisch hart van Anderlecht, met Frank Arnesen (rechts) en Michael Verschueren, in de tribunes tijdens de topper in Luik.Beeld Photo News

Beeld drie: de beschadigde spelersbus grand chic van Royal Sporting Club Anderlecht die koers zet richting Brussel, maar niet naar Neerpede want daar heeft een volksgericht zich verzameld en dat volk – zo wordt gerapporteerd – is in lynchmodus. Dan maar een hotel gezocht, wellicht in de buurt van de luchthaven, een zakenhotel, de vrijdagavonden zijn daar het rustigst en het goedkoopst.

Beeld vier: directeur Michael Verschueren die wordt geïnterviewd bij ontstentenis van de voorzitter en die niks verbloemt. “Er is iets gebroken, dit was erover, dit is niet Anderlecht, ik weet niet hoe dit nu verder moet.”

Wie wel, Michael, Marc, Frank, Fred en co.?

Anderlecht-aanvoerder Sven Kums ziet met lede ogen hoe zijn ‘fans’ zich misdragen in Sclessin.Beeld Photo News

Systeemfout

Ik ben in mijn vrije tijd ook fan van een team, ook in play-off 1, ook met nul op twaalf. Ik durf weleens te roepen op de slechterik van de anderen die een van de onzen een tik verkoopt. Omgekeerd ben ik soms blind. Ik vind de scheidsrechter meestal een oen en ik pleit schuldig voor deze systeemfout uit mijn verleden als actieve sporter.

Ik scheld weleens een van de onzen uit en ik durf weleens in vraag te stellen wat de gazetten schrijven. Dat deze of gene speler onmisbaar is. Dat de trainer zo super is. Dat de transfers zo doordacht waren. En na het zoveelste onnodige verlies rep ik mij naar de auto en naar huis en onderweg zegt mijn vrouw: “We gaan hier toch niet ambetant van lopen, hein?” Neen dus, maar hoe eloquent en doordacht zijn analyses ook zijn, Peter Vandenbempt en Radio 1 hoeven even niet op te staan. Joe dan maar.

Dat duurt een uur en dan komt het besef: het is wel máár fucking voetbal. Daarom veracht ik (jawel, van het werkwoord verachten, dat in hoge mate minachten betekent) zij van wie het bruto persoonlijk en familiaal geluk wordt bepaald door de uitslag van hun ploeg en die langer dan een paar uur ziek lopen van verlies. Ik veracht wie zich onledig houdt met onnozele liedjes te zingen gericht aan de tegenstander. Ik veracht ieder die zijn identiteit ontleent aan clubkleuren.

Fans van paars-wit maken Sclessin onveilig.Beeld Photo News

Ik ben tegelijk trots dat mijn clubje, dat het ook niet te best doet, gespaard blijft van die volkswoede. Voorlopig althans. Ik maak mijzelf niks wijs. Of misschien toch, zoals dat ons superieur relativeringsvermogen te maken heeft met een hoger gemiddeld IQ in de tribunes.

Maar neen, volkswoede houdt direct verband met de verwachtingen en daarom zijn volksopstanden niet van alle clubs. Bij Cercle hebben ze weleens “Guyot buiten” geroepen en dat was dan het grofste wat je kon horen. Bij Zulte Waregem herinner ik mij hooguit gemor. Bij Antwerp hebben ze de zwaarste harde kern, wordt gezegd, maar ook zij zijn na jaren in tweede klasse gelouterd en weten met tegenslagen om te gaan.

Potje kookt over

Volksopstanden zijn van de clubs die het vaakst titels hebben gewonnen in onze competitie: Anderlecht, Club Brugge en Standard. Bij Standard kookt het potje geregeld over, dat is streekgebonden. Bij Club is het al geleden van de herfst van 2015 toen ze in Gent een pakje slaag kregen en moedige manager Mannaert – ook toen geen voorzitter te bespeuren – de toorn van de meegereisde fans ging trotseren. Datzelfde seizoen zou Club alsnog kampioen worden en ineens ging de druk van de ketel.

Wat het Anderlecht-crapuul vrijdag heeft gepresteerd, is ongezien voor België en heeft de historische clubklassering inzake misdragingen helemaal door elkaar gegooid. Anderlecht staat nu met stip en onbedreigd op één. Een wedstrijd zo verneuken dat hij niet meer kan verder worden gespeeld, dat is iets van bananenrepublieken, dat is van Griekenland of Turkije, niet van België. Op het veld en in de bestuurskamers was het al een ramp, sinds vrijdag is het ook in de tribunes AnderSlecht. Er zal meer nodig zijn dan het geld en de blablabla van Marc Coucke om dat imago te repareren.

Marc Coucke.Beeld BELGA