Vrouw vangt 100-tal vluchtelingen op in haar tuin: “Mijn hele salaris gaat er aan op”

In totaal een honderdtal vluchtelingen zaten vorige week op het terrein van Améline en haar familie. Voornamelijk mensen uit Eritrea. Gevlucht uit Afrika, en op weg naar Engeland. “Eind 2017 ben ik hen beginnen helpen”, vertelt de vrouw. “Ik kon het niet aanzien. Ze stonden voor de deur en vroegen om hulp. Er waren zwangere vrouwen bij, baby’s van 6 en 9 maanden. Ze hadden kou en honger.”

Met de hulp van haar hele familie begon ze tenten te verzamelen, kledij, schoenen, ... De vluchtelingen overnachten in tenten in haar tuin, die gelukkig groot genoeg is. Zo staat er onder meer een legertent. “Daarin kunnen er vijftig slapen”, klinkt het. Verder staan op het terrein verschillende kleinere tentjes.

In reportages op RTBF en RTL vertelt Améline hoe alles in zijn werk gaat in het mini-vluchtelingenkamp dat stilaan uit zijn voegen barst. “Wij rijden naar de Colruyt, kopen water, pasta, ... en we maken eten”, zegt Améline. Dat betalen zij en haar mama volledig uit eigen zak. Verder helpen ze de vluchtelingen met administratieve zaken en rijden met hen naar de dokter. 

Rond middernacht passeren veel vluchtelingen aan het huis van Améline. Dan halen ze hun opgeladen gsm op, alvorens naar de snelwegparking van Spy te vertrekken. Die ligt zowat 200 meter verderop. Via een tunneltje bereiken ze de parking, waar ze in vrachtwagens proberen te kruipen. 

“Ik ben hier al drie maanden”, vertelt een Afrikaan. “Elke nacht probeer ik richting Engeland te vertrekken. Het is gevaarlijk. Ik doe dit niet voor mijn plezier. Maar ik heb geen keuze.”

Améline krijgt soms ook hulp van buren. “Ik breng af en toe wat eten. Maar zij (Améline en haar familie, red.) staan echt dag en nacht voor hen klaar”, zegt ze vol bewondering. Maar niet alle buren denken er zo over. 

Bijna dagelijks bellen mensen uit de omgeving de politie. “Ze doen soms hun behoefte voor mijn venster”, klaagt een buurman. “En in de zomer stinkt het hier. Ik wil dat het stopt.”

Ondanks haar goede bedoelingen, vind ook Améline dat het wat veel aan het worden is. “Honderd mensen kunnen wij niet opvangen”, zegt ze uitgeput. “Dat is onmogelijk. Heel mijn salaris gaat hier al bijna twee jaar aan op. Er komt een moment dat je het moet loslaten.”

Daarom, en om aan de buren tegemoet te komen, doekte ze eind vorige week een deel van het kamp op. Ze verplaatste de tenten tot enkele meters buiten haar tuin. Op die plaats is meteen ook een tunneltje dat leidt naar de parking van waaruit de vrachtwagens vertrekken in de richting van Engeland. De politie kondigde overigens aan dat ze die tenten zouden verwijderen. “Dat mag en dat begrijp ik”, zegt Améline. “Maar ik zal niet aanvaarden dat ze op mijn privé eigendom komen.”

Tegelijk met de reportages lanceerde de vrouw ook een oproep om hulp. Daarop kwamen veel reacties. Ze kreeg hulpgoederen en geld aangeboden.