Komiek Dirk Van Vooren stiekem getrouwd: “Het overlijden van Griets zus zette ons aan het denken”

Dirk en Griet kennen elkaar al zeventien jaar, maar pas enkele maanden geleden gaven ze elkaar officieel hun jawoord. Op 27 maart, voor hen een symbolische dag. “Griet heeft mij ten huwelijk gevraagd, maar ze had één voorwaarde: ze wilde alleen trouwen op de dag dat haar zus Kathleen vijftig zou geworden zijn”, vertelt Dirk. “Ik stond meteen achter het idee. Op die manier was het meer dan trouwen alleen, maar werd de liefde op alle vlakken bezegeld. De puzzelstukjes vielen in elkaar.”

Dirk: We hadden er gewoon niet zoveel behoefte aan. Toen we vorig jaar een huis kochten, raadde de notaris ons wel aan om te trouwen, maar we wilden het niet louter doen om praktische redenen. Trouwen doe je omdat je elkaar graag ziet. Maar het overlijden van Griets zus zette ons aan het denken. Kathleen werd in juni vorig jaar zwaar ziek en had geen levensverwachting meer. Uitgerekend de dag dat wij de sleutel van ons nieuwe huis kregen, kregen we ook te horen dat zij beslist had om euthanasie te plegen. Ze is gestorven op 14 februari. Het was een heel heftige periode. We waren blij met onze nieuwe woning, maar hadden tegelijk veel verdriet.

Dirk: Klopt, de stad Sint-Niklaas voltrekt normaal geen huwelijken op woensdagmiddag. Gelukkig wilden ze voor ons een uitzondering maken. Misschien ook ­omdat de schepen van burgerlijke stand Kathleen gekend heeft…

Griet: Voor mij was het die dag of niet. In een ijssalon vertelde ik Dirk dat ik naar het stadhuis was geweest om te vragen of we konden trouwen op 27 maart. Ik vroeg erbij of hij dat goed zou vinden. Dat was mijn idee van een huwelijksaanzoek (lacht).

Dirk: Klopt. Onze ouders hadden we met een smoes naar ons huis gelokt, zogezegd om te babysitten op de kinderen. Maar bij aankomst kregen ze te horen dat het een speciale dag zou worden, met een belangrijke mijlpaal. We zeiden dat ze met ons moesten meekomen en alleen hun identiteitskaarten moesten meenemen. Griet en ik droegen gewoon kleren die we uit onze kast geplukt hadden. Ons huwelijk was geen show, maar een puur menselijk gegeven. Het was een terugkeer naar de essentie: onze keuze voor elkaar. Ik zal dat moment nooit vergeten. Nadien zijn we een pannenkoek gaan eten. Heel simpel allemaal, maar voor ons klopte het plaatje.

Griet: Mijn kersverse schoonpa is onderweg nog gestopt aan een bloemenwinkel, puur omdat hij toch íets wilde geven (lacht).

Dirk: Klopt. Een vriendin van haar heeft onze trouwringen gemaakt, overigens met goud afkomstig van de gouden tanden van mijn opa. En na onze huwelijksplechtigheid hebben we de urne van Kathleen begraven in de tuin van haar man en kinderen. Dat was een heel mooi ritueel, waar de hele familie bij aanwezig was. Nadien bij ons thuis hebben we dan ook iedereen ingelicht over ons huwelijk… Mijn broer en zus vonden het wel jammer dat ze er niet bij waren, en ook vrienden en collega’s vonden het spijtig dat ze niet uitgenodigd waren… Maar privé sta ik gewoon niet graag in de belangstelling. Op zo’n groots trouwfeest heb je amper contact met je gasten. Maar wie weet, misschien nodigen we elke week iemand anders apart uit thuis.

Griet: Ik zie een tuinfeest ook nog wel zitten… We gaan sowieso nog wel iets doen!

Griet: Heel fijn, het geeft toch een extra dimensie aan onze relatie.

Dirk: We hadden alle redenen om deze stap te zetten, en het voelt juist. Eindelijk kan ik officieel zeggen: ‘Ze is mijn vrouw.’ Al moest ik wel wennen aan die trouwring rond mijn vinger (lacht).