"We zijn, ondanks onze verschillen, toch één grote familie, niet?"

Joni: "We hadden al een paar kleinere hits gescoord, maar op het moment dat we in contact kwamen met het duo Rodgers-Edwards waren we alle 4 toch enigszins gefrustreerd geraakt. We waren toen al een achttal jaar bezig en kwamen tot de conclusie dat we misschien beter waren gaan studeren. De muziekwereld was harder dan we verwacht hadden. Zus Kim voegde de daad bij het woord en schreef zich zelfs in voor een rechtenstudie." (The Guardian, april 2016)

"Iedere dag opnieuw traden we op voor toppers als Bill Withers, The Emotions en The Pointer Sisters. Zij maanden ons aan om te blijven doorgaan: "Jullie zijn zo goed, blijf ervoor gaan!" Hoe goed dat ook in onze oren klonk, onze platenmaatschappij wist eigenlijk niet goed wat ze met ons moesten aanvangen. Toen men ons voorstelde om met Chic samen te werken, hadden we dan ook niet iets van: "Eindelijk, nu worden we wereldsterren!" Het was eerder van: "We zullen wel zien wat het wordt." Al waren we zeker en vast geïnteresseerd in een samenwerking." (The Guardian)

Debbie: "Nile heeft ooit gezegd: "Nadat we de zussen persoonlijk ontmoet hadden, heeft het nummer "We are family" zich bijna vanzelf geschreven." Toen we het zelf voor het eerst hoorden, konden we niet anders dan dat te beamen." (Library of Congress, juni 2017)

"Rodgers en Edwards lieten ons op voorhand weten dat ze een concept voor ons in gedachten hadden. Maar wat dat concept inhield, dat vertelden ze niet. Wat voor ons echt wel frustrerend was. Want wij zakten graag helemaal voorbereid naar de studio af. Die discipline was er ons door onze grootmoeder, die een klassiek geschoolde zangeres was, ingehamerd. Maar met Chic werken, was juist het tegenovergestelde. Voor hen stonden de spontaniteit en improvisatie centraal." (The Guardian)

Kathy: "Nile en Bernard wilden dat de muziek klonk alsof er een kant af was. Dat kon je volgens hen niet bereiken door almaar weer opnieuw te repeteren. Terwijl we bijvoorbeeld "We are family" al aan het opnemen waren, liet Nile me pas de woorden zien die ik moest zingen. Die ik dan halsoverkop op de melodie moest inpassen. De ervaring die ik toen al had kwam me op dat moment zeker van pas." (PopMatters, februari 2019)

Kim: "Na de opnames begrepen we waarom ze de opnames zo spontaan mogelijk wilden laten verlopen. De opwinding en spontaniteit droegen bij tot het eindresultaat." (Library of Congress)

Joni: "De opnames van “We are family” waren een groot feest. We dansten, maakten grapjes met elkaar, lachten voortdurend. Voor we het wisten, zaten de opnames er al op." (The Guardian, april 2016)

Debbie: "Ik herinner me dat ik Nile en Bernard later tijdens een tv-opname in Europa tegenkwam en ze me vertelden dat het succes van "We are family" een shock was voor hen. Ze waren echt wel verbaasd dat die plaat zo’n groot succes geworden was. Ik denk dat we beiden, Sister Sledge en Chic, erg blij mogen zijn met de manier waarop onze carrières verlopen zijn." (Yorkshire Evening Post, december 2017)

Kim: "Dit lied geeft iedereen de mogelijkheid om de arm rond zijn broer of zus te slaan, ongeacht de verschillen tussen elkaar. Het heeft de bedoeling elkaar te verenigen en slaagt daar wonderwel in." (Library of Congress)

"Laten we onze verschillen aan de kant schuiven en elkaar omarmen dankzij de muziek. Daar gaat het lied over: we zijn één grote familie!" (Louder than War, december 2017)

Kathy: "Vanaf het moment dat we "We are family" op een podium beginnen te spelen, voel je de knuffels van het publiek naar je toestromen. We worden dan helemaal doodgeknuffeld." (PopMatters)

"Dat we 40 jaar na het succes nog altijd over deze plaat spreken, bewijst alleen maar hoe krachtig de muziek toen was. En dat hij nog altijd mensen beroert zoals hij dat 40 jaar geleden deed." (PopMatters)

In de zomer van 1979 scoorde Sister Sledge ook in Vlaanderen met "We are family", het nummer waarmee in de VS net niet de hoogste positie bereikt werd. Daar werden ze door "Hot stuff" van Donna Summer van de eerste plaats gehouden: