Direct naar artikelinhoud
Wetenschap

Pizza is alleen in Italië gezond. En nog negen onderzoeken die onbedoeld komisch zijn

Beeld ter illustratie.Beeld thinkstock

Ook voor de man die aantoonde dat pizza gezond is, maar alleen in Italië, is er nu een plechtige onderscheiding. De als promovendus aan de Universiteit van Maastricht verbonden Italiaan Silvano Gallus heeft afgelopen nacht in de VS voor zijn pizzaonderzoek een IgNobelprijs ontvangen, een jaarlijkse humoristische prijs voor serieus onderzoek dat onbedoeld op de lachspieren werkt.

Zo gaat de IgNobelprijs voor de anatomie naar een Frans team “voor het meten van een asymmetrie in scrotumtemperatuur bij naakte en geklede postbodes in Frankrijk”, aldus de plechtige beschrijving van de organisator, het satirische blad Annals of Improbable Research. De IgNobel voor de natuurkunde valt toe aan de wetenschappers die bestudeerden hoe het komt dat de wombat kubusvormige keutels maakt. En het internationale team dat onderzocht hoe lekker het is om ergens te jeuken, krijgt ook een IgNobelprijs – die van de vrede.

Deels Nederlands is de IgNobelprijs voor de economie. De Nijmeegse hoogleraar infectiepreventie Andreas Voss deelt hem met zijn zoon en met een Turkse collega, “voor het testen welk nationaal papiergeld het beste is in het overbrengen van gevaarlijke bacteriën”.

Jeukbeleving

De bekroonde onderzoeken zelf zijn doorgaans overigens volstrekt serieus. Zo probeerden de scrotumonderzoekers te achterhalen in hoeverre kleding en lichaamshouding van invloed zijn op de mannelijke vruchtbaarheid. Het team onderzocht daartoe postbodes en buschauffeurs, omdat die langdurig staan dan wel zitten. En de jeukonderzoekers wilden weten of er verschil in jeukbeleving is tussen onderarm, rug en enkel.

Ook de pizzaonderzoeken die epidemioloog Gallus al vijftien jaar geleden uitvoerde, hebben een ernstige achtergrond. “Pizza is een van de bekendste en meest algemene Italiaanse gerechten”, legt hij uit aan de telefoon. “We vonden het bizar dat er maar beperkte gegevens waren over de associatie tussen pizzaconsumptie en het risico van chronische ziektes. Zeker in een land als Italië, waar men geregeld pizza eet.”

De uitkomst: pizza geeft een wat lager risico op hartinfarct en kanker aan het maagdarmkanaal – maar alleen bij pizza’s die worden bereid en gegeten in Italië. Dat kan komen doordat men daar andere ingrediënten gebruikt, stelt hij. “Maar we denken eerder dat Italiaanse pizza een indicator is van het “Italiaanse dieet”, waarvan bekend is dat het gunstige gezondheidseffecten heeft.” Italianen die pizza eten, eten kennelijk ook meer vis, vers fruit en ander gezonds, terwijl pizza elders juist staat voor een leefstijl vol ongezond fastfoodeten.

Klassiek psychologie-experiment: potlood tussen de tanden maakt vrolijker dan tussen de lippen. Of niet?Beeld Science

Relletje

Saillant is de IgNobelprijs in de psychologie voor de Duitse psycholoog Fritz Strack, “voor de ontdekking dat een pen in de mond houden je aan het glimlachen brengt, wat je gelukkiger maakt – en daarna voor de ontdekking dat dat niet zo is.” Daarachter gaat een wetenschappelijk relletje schuil. Strack meldde dertig jaar geleden dat het omhoog krullen van de mondhoeken al genoeg is om in een vrolijker stemming te raken – wat hij aantoonde door vrijwilligers een pen tussen de tanden te laten klemmen. Maar in 2016 liet een grootscheepse herhaling van zijn experiment door andere onderzoekers geen effect meer zien.

Strack verzette zich en haalde deels gelijk, omdat de herhaling met een camera was gedaan, wat de resultaten kan hebben vertekend. Bij de prijsuitreiking, aan de statige Harvard-universiteit, droeg Strack dan ook een “replicatieballade” voor, waarin hij de draak steekt met herhaalonderzoeken. “A cam caused a sham, producing much spam”, dicht hij: een camera verstoorde de boel, met een hoop troep als gevolg.

De naam van de IgNobelprijs verwijst naar het Engelse woord ignoble, wat zoveel betekent als onwaardig of laaghartig. Niettemin zijn de winnaars blij met de “Oh-Nobelprijs”, zoals Gallus hem noemt. “Waarom zou ik dat niet zijn?”, mailt Strack. “Pure lol!”

OOK IN DE PRIJZEN…

IgNobelprijs voor de natuurkunde

Voor: “de ontdekking dat dode gemagnetiseerde kakkerlakken zich anders gedragen dan levende gemagnetiseerde kakkerlakken.”

Want: Het internationale team ontwikkelde een methode om bij dieren magnetische velden te meten. Onder meer trekvogels en -vissen gebruiken zulke magneetvelden naar men aanneemt om de weg te vinden.

IgNobelprijs in de scheikunde

Voor: “Het schatten van het totale speekselvolume dat per dag wordt geproduceerd door een doorsnee 5-jarig kind.”

Want: De Japanse winnaars vroegen zich af of een kind meer speeksel aanmaakt dan een volwassene, omdat kinderen weliswaar een kleinere mond hebben maar doorgaans langer doen over hun eten. De 5-jarigen bleken zo’n 300 milliliter per dag te produceren, tegenover 500 bij volwassenen.

IgNobelprijs voor techniek

Voor: “Het uitvinden van een luier-verwisselmachine voor gebruik bij menselijke baby’s.”

Want: Iman Farahbakhsh, een Iraanse ingenieur, patenteerde de machine in 2017. Het toestel heeft opvallende gelijkenissen met een vaatwasmachine, maar dan een waarin men baby’s plaatst. Voor zover bekend heeft zich nog geen fabrikant gemeld.

IgNobelprijs medische educatie

Voor: “Het gebruik van een simpele dierentrainingstechniek – de zogeheten “klikkertraining” – om chirurgen op te leiden tot het uitvoeren van orthopedische chirurgie.”

Want: De twee Amerikaanse winnaars wilden weten of het aanleren van een medische handeling beter lukt als je de studenten “conditioneert” met, inderdaad, een klikkertje. Interessant genoeg lukte dat. De studenten waren na de training weliswaar langzamer, maar wel preciezer.