De vijf boeken die het leven van Philippe Geubels hebben veranderd

Zowel de zalen als de ogen schieten vol wanneer Philippe Geubels een show geeft. Naast stand-upcomedy toont hij nu elke dinsdagavond zijn acteertalent in de fictiereeks “Geub” op Eén, en ook bij “De slimste mens ter Wereld” was hij een vaste waarde. Maar is Philippe Geubels ook een boekenfanaat? 

Een beetje gefrustreerd geeft Geubels toe dat lezen niet meer zo’n prominente plek in zijn leven inneemt als vroeger: “Tot een paar jaar geleden verslond ik zo’n twee boeken per week. Dat was vóór de uitvinding van de smartphone en Netflix. Het is cliché, maar dat heeft echt een impact gehad op mijn leesgedrag. In bad gaan stond voor mij altijd gelijk aan lezen. Nu grijp ik veel sneller naar mijn gsm.”

Toch lijkt er beterschap op komst. "In een poging om vaker in de boeken te duiken, leg ik thuis allemaal exemplaren rondom mij", verklapt Geubels zijn trucje. "En het werkt, want ik ben net begonnen in een nieuw boek.” 

Terug naar één van de eerste boeken van Philippe Geubels: de trilogie rond het personage Ciske de Rat, van de Nederlandse schrijver Piet Bakker. Nieuw ziet zijn eigen exemplaar er niet echt uit, bekent Geubels: “Ik heb het zeker al een stuk of zes keer verslonden. Dat is eraan te zien want de pagina’s vallen echt uit elkaar. Als jong manneke had ik dat uit de bibliotheek van mijn ouders gehaald, en ik ben als een bezetene beginnen lezen.” 

“Je voelt zoveel sympathie voor dat personage. Ciske doet eigenlijk verschrikkelijk veel verkeerd, maar je begrijpt wel waarom. Het wordt bijvoorbeeld duidelijk dat hij thuis wordt mishandeld. Er zitten echt veel schone dingen in. Maar ik zie geen parallel tussen Ciske en mezelf als kind, ik was veel braver. Al was ik misschien wel een lastige leerling, gewoon omdat ik een speelvogel was en het mij niet interesseerde."

Na de trilogie van Ciske de Rat een volgende klassieker in de boekenkast van Philippe Geubels. Mario Puzo schreef met “The Godfather” een overweldigend verhaal over de Italiaanse maffia in het New York van de jaren ’40. Een boek dat daarna onsterfelijk werd gemaakt door regisseur Francis Ford Coppola.

"Ik zat in mijn puberteit toen ik voor de eerste keer in dat boek dook. Ik heb het al zo vaak opnieuw gelezen en de film zie ik minstens een keer per jaar. Een groot deel van mijn jeugd stond echt in het teken van maffiaverhalen. Nadat ik op m'n zestiende "The Godfather" las, wilde ik er alles over weten. Ik las alle romans, bekeek alle maffiafilms, maar bestudeerde ook de wetenschappelijke boeken over het ontstaan van de maffia."

"Ik zie nu wel meer in wat de maffia veroorzaakt. Als jonge gast kijk je toch wat op naar mensen als Don Vito Corleone. Je ziet vooral de romantiek en veel minder de verschrikkelijke daden die worden gepleegd", vertelt Geubels. De dikte van de roman is voor hem nooit een probleem geweest. "Als een werk goed geschreven is, dan leest dat als een trein. Dat was met "The Godfather" zeker het geval. Ik ben ook altijd een snelle lezer geweest. Mijn ouders waren ervan overtuigd dat ik als kind enkel de prentjes bekeek, wanneer ik stripverhalen las.”

Thrillers kunnen Philippe Geubels sowieso bekoren, maar de populaire Nederlandse schrijver Herman Koch springt er met “Zomerhuis met zwembad” voor hem uit.

“Ik heb enorm veel gelezen van Stephen King en Karin Slaughter, maar het werk van Koch is toch anders. Het is telkens zo sterk geschreven. Ook “Het diner” las ik met plezier."

"Ik heb vaak gelachen tijdens het lezen van "Zomerhuis met zwembad", al is het een thriller. Humor vind ik belangrijk, dat spreekt voor zich. Maar dat een auteur erin slaagt om mij te doen lachen door iets dat is geschréven, dat gebeurt echt niet vaak. Herman Brusselmans lukt het met sommige boeken ook.”

Ook “Lijm” van de Schotse schrijver Irvine Welsh is een boek waar een bepaalde vorm van jeugdsentiment aan vasthangt: “Ik heb dit gelezen toen ik met een groep vrienden op vakantie was in Edinburgh, Schotland. Er was misschien wel een bepaalde parallel tussen ons en de personages uit dit boek."

"De eerste keer dat ik “Lijm” uitlas moest ik echt afkicken. Heel die vakantie heb ik zitten lezen, overal. En toen het uit was dacht ik: “Shit, wat nu?”. Toen ik het later opnieuw las kreeg ik niet meer hetzelfde gevoel, maar dat is misschien ook logisch."

Welsh schreef eerder ook "Trainspotting", dat in 1996 werd verfilmd door Danny Boyle, met Ewan McGregor in de hoofdrol. 'Ik had die film toen al gezien, en de personages passeren ook in "Lijm". Het is een beetje hetzelfde wereldje", legt Philippe Geubels uit. "Het gaat over een paar jonge vrienden die het gevoel hebben dat de wereld aan hun voeten ligt. Doorheen het boek worden ze ouder, en verandert alles. Niet dat ik het gevoel heb dat ík oud en versleten ben, dat zeker niet.”

De Britse schrijver Allen Carr schreef een rits aan zelfhulpboeken, waaronder “Stoppen met alcohol”. Daarin tackelt Carr een aantal vastgeroeste mythes over alcohol. “Sinds ik dit heb gelezen, drink ik niet meer”, besluit Philippe Geubels. “Toch is dat niet de reden waarom ik dit boek zou aanraden.” 

 “Dit boek deed mij inzien hoeveel gelegenheden er in onze maatschappij zijn waarbij alcohol zo belangrijk is. Of je nu wilt stoppen of niet, het is gewoon echt interessant om te lezen. Ondertussen heb ik al drie maanden geen alcohol meer aangeraakt. Of ik nooit meer ga drinken, dat weet ik niet. Maar mijn beeld ervan is wel voor altijd veranderd.”