Omarm de duisternis: “Al dat licht maakt ons letterlijk ziek”

“Ik word al van jongs af aan midden in de nacht wakker, op zoek naar de duisternis. Die gewoonte heb ik nog steeds, en ik voel me er prima bij. Sterker: het verbetert de kwaliteit van mijn slaap alleen maar. Ik heb wel geluk: mijn vrouw en ik wonen in een gebied waar de straten echt donker zijn, en omdat ik schrijver ben, kan ik mijn dagen min of meer zelf indelen. Dat maakt het mogelijk op deze manier te leven. Wat overigens minder vreemd is dan het lijkt; uit onderzoek blijkt dat we ooit - ver voor de industriële revolutie - allemaal in gedeelten sliepen: vier uur slaap, één of twee uur wakker-zijn en weer vier uur slapen.”

“In de jaren 90 deed Thomas Wehr, onderzoeker van het National Institute of Mental Health, een interessant experiment. Hij dacht dat de mens zijn nachtelijke slaapperiode heeft samengeperst in een overzichtelijk blok van acht uur, net als de werkdag. En dat zou komen door allerlei soorten kunstlicht, van laptopschermen tot de heldere lichten van grote steden. Hij vroeg zich af: sliepen mensen in de prehistorie meer? Sliepen ze anders, of misschien beter?”