Angèle in de Lotto Arena: de Stromae van het neo-Buffalo-tijdperk ★★★★☆

Angèle Van Laeken uit Linkebeek is op zéér korte tijd héél groot geworden. In 2017 kwam ze voor het eerst aankloppen, met een uitstekende single (‘La Loi de Murphy’) en een Instagram-account om verliefd op te worden. Ze heeft intussen één volwaardige plaat uit – waar ze zopas enkele nieuwe nummers aan toevoegde – die het zo goed heeft gedaan dat de bruxelloise tegenwoordig van arena naar arena gaat.

Nog voor de eerste welgemikte toon uit haar gouden strot, voor de eerste heupstoot rolden er al waves door de Lotto Arena. Ook dat illustreert hoe graag de mensen Angèle zien komen. Je zou voor minder: het moet van Kate Ryan geleden zijn dat een Belgische popster met zoveel naturel, flair en talent ergens de show stond te stelen. Je kan gruwelen van Van Laekens muziek, maar tegen de manier waarop ze Antwerpen inpakte, valt weinig tot niets in te brengen.

Was Angèle in een niet zo ver verleden nog de Lily Allen van Instagram, dan is ze vandaag de Stromae van het neo-Buffalo-tijdperk. Ze laat excellent op entertainment rijmen, en dat is allesbehalve evident. Alles was tot in de details uitgedokterd: van de choreografie van de zes dansers over de visuele effecten tot de inkleding van het podium. Angèle stond met het ene been op het speelplein van Christine & The Queens en met het andere op dat van Katy Perry.

Fanfreluche

Bij de woelige, spectaculaire openingsdans die De Show moest inleiden, voelde je aan je water dat er iets extraordinaire in de lucht hing. Angèle neemt geen genoegen met een oké-show. Ze heeft het materiaal om meteen met de hele voorgevel in huis te vallen. Na een kwartier had ze ‘La Thune’, ‘La Loi de Murphy’ en ‘Jalousie’ al voor de leeuwen gegooid. In sportterminologie heet dat een blitzstart, al is het de kunst om dat tempo aan te houden, en dat had ze nog niet helemaal onder de knie.

Angèle kwam in de Lotto Arena enkele nieuwe nummers voorstellen, en zoals bij elke eerste keer verliep de kennismaking soms nogal knullig. ‘Perdu’ werd dan wel beantwoord met enthousiast heupwiegen, terwijl ‘Que du Love’ en ‘Tu Me Regardes’ het met veel minder moesten doen. Het kan ook gewoon aan de muziek liggen, natuurlijk. ‘Insomnies’ en ‘J’entends’ – twee andere nieuwelingen – waren nu ook niet bepaald de meest originele popsongs uit Van Laekens audiotheek.

Máár: de mindere momenten zaten vooral in het begin van de set. Daarna was het opnieuw walsen in wonderland. ‘Les Matins’, ‘Victime des Réseaux’ en ‘Ta Reine’ werden onthaald als volkshelden. Angèle keek in de Lotto Arena een uiterst dankbaar publiek in de ogen dat pretendeerde goed te hebben opgelet tijdens de lessen Frans. (Weet u nog? Fanfreluche est une poupée, hé hé hé!) Het ging overigens goed vooruit, zoals het hoort. Veel boemboem, weinig blabla.

Eau d’Angèle

Je kan je verder vragen stellen bij de outfit van Angèle, maar ze komt zelfs met een mottige mauve trainingsbroek weg. Ze heeft echter óók goede smaak, zo getuigde de keuze om Eels’ ‘That Look You Give That Guy’ te coveren. Ze deed dat à l’ancienne: alleen, achter de piano. ‘Nombreux’ was nog zo’n diamant die een prachtige uitvoering kreeg.

Het begon mij pas voorbij halfweg te dagen hoe uniek Angèle is. Hoeveel popsterren laten hun stappenteller in het rood gaan zonder één enkele noot te missen? Je kan ze op de hand van een blinde schrijnwerker tellen. ‘Balance Ton Quoi’ en ‘Tout Oublier’ waren twee van de vele songs die een aparte choreografie kregen. Angèle danste, lachte, zwaaide en zong onderweg de sterren van de hemel. Wetenschap is m’n ding niet, maar is het mogelijk een stem te capteren in een parfum? Eau d’Angèle: nooit meer op Tinderdate!

Nog zo’n vaststelling: Angèle kan écht de volgende Stromae worden. In plaats van een stilte laten vallen tussen ‘Tout Oublier’ en eerste bisnummer ‘Flou’ had ze er niets beter op gevonden het publiek een blik te gunnen in de coulissen van haar tournee. Ze stelde haar volledige entourage op z’n Angèles voor: spontaan, humoristisch, charmant. Ze kon niet genoeg benadrukken dat ze dit succes aan verschillende mensen te danken heeft. Ze moet haar eigen aandeel ook niet minimaliseren: als je slotoffensief uit ‘Flou’, ‘Je veux tes yeux’, ‘Oui ou non’ en ‘Flemme’ bestaat, ben je ‘gewoon’ bovengemiddeld getalenteerd.

Angèle wint de laatste tijd veel individuele prijzen, maar de grootste winnaar van dit verhaal is ons land. Want hoeveel landen kunnen zeggen dat ze een exportproduct van dit kaliber hebben?