Antwerp en Kortrijk spelen gelijk in zinderende cupmatch: Mbokani voorkomt nederlaag na penaltymisser Lamkel Zé

Geen Buta bij Antwerp, geschorst. Ook geen Hoedt, ook hij geschorst. Op de bank zaten ook nog eens Benson, Mirallas, Defour. Wat een weelde. Wél in de basis: Rodrigues, Hongla, Juklerød. En... Lamkel Zé. ‘t Is niet de laatste keer dat u zijn naam in dit verslag zal lezen.

Tenzij je ‘s middags al vertrekt, geraak je zonder Waze op je gsm niet op tijd in Antwerpen. Van Gent was het anderhalf uur rijden. De navigatie-app stuurt je langs de kleinste boerenwegjes, langs dorpen als Bazel, Burcht, Zwijndrecht... maar plots doemt de Bosuil op in de mist. ‘Ghelamco, we create the future today.’ Achter het grote spandoek reist stilaan een gloednieuwe tribune de hoogte in. Mét bochten aan de cornervlaggen: het is de bedoeling dat het stadion helemaal gesloten wordt. Knap wordt dat. De Bosuil davert nú al, dat belooft.

Kortrijk was niet onder de indruk en speelde een leuk eerste kwartier. Vijftien minuten die Antwerp nodig had om warm te draaien. Want wat nadien volgde was één rood-witte golf. Een tsunami aan kansen. 8-0 aan de rust. Goals vielen er echter niet in die eerste helft. De grootste mogelijkheid was voor De Sart. Hij mikte naast. Kortrijk was werkelijk nérgens meer. Zelfs geen afzwaaiertje of een verdwaalde voorzet. Scoren? Nee, dat ging Kortrijk niet doen. Toch?

Lamkel Zé. Over hem gingen we het nog hebben. Tien minuten na rust begin Golubovic de fout op Juklerod: strafschop voor Antwerp. Dan verwacht je Refaelov (5 op 5 dit seizoen) of Mbokani (3 op 4) achter de bal, niet? Think again. Wie anders dan... Lamkel Zé eiste de bal op. Onwaarschijnlijk dat niémand die bal van hem afpakte. Op zo’n moment hem die verantwoordelijkheid geven: je moet maar durven. Zé bleef niet kalm. Hij miste. Tot afgrijzen van, tja, van wie allemaal? Bölöni geloofde zijn ogen niet, zwaaide met de armen. ‘Was dit nu écht gebeurd? Had Lamkel Zé getrapt en gemist?’ Ai, Antwerp.

‘t Werd nog erger voor de thuisploeg. Vanuit het niets stond het plots 0-1. Kortrijk scoorde zowaar. Stojanovic troefde Arslanagic af. 0-1. Bölöni ging aan het wisselen en haalde er Rodrigues en Refaelov af. U leest het goed, Lamkel Zé mocht, tot ontzetting van de thuisfans, blijven staan. Sorry, coach, maar dit snappen we toch ook niet. Toen hij er wat later Zé alsnog afhaalde, gebeurde dat onder een striemend fluitconcert. Zé liep meteen naar binnen, en dat was voor een keer een wijze beslissing van de Kameroener. In zijn plaats hadden we ook niet in de dug-out durven zitten.

Op het veld was het ondertussen vrouwen en kinderen eerst bij Kortrijk. Kans na kans kreeg de Great Old. Gano kopte op de paal, aan de overkant trof Van der Bruggen tussendoor nog de kruising. ‘t Gaatje werd uiteindelijk gevonden door Mbokani, who else? Een dolle cupmatch was het, met helemaal op het einde ook nog een reuzenkans voor Kortrijk. Selemani trof de paal. 1-2 had helemaal waanzin geweest. Kortrijk vierde desondanks alsof de finale al binnen is. Bij Antwerp daarentegen liep iedereen met het gezicht op onweer. Kan iemand Waze verwijderen op Lamkel Zé z’n gsm?