Belgen die na repatriëring uit China in quarantaine verbleven, kunnen naar huis: "Mooie vriendschap aan overgehouden" 

Twee weken geleden werd Leen Vervaeke samen met acht andere landgenoten vanuit de Chinese stad Wuhan, het epicentrum van Covid-19, naar ons land gerepatrieerd. Ze werden in quarantaine geplaatst in het militair hospitaal in Neder-Over-Heembeek. Daar testte iedereen, met uitzondering van een West-Vlaamse man, negatief op het virus. Hij moest in strikte quarantaine in het Sint-Pietersziekenhuis in Brussel verblijven, maar mocht gisteren al naar huis omdat het virus niet meer in zijn lichaam zit.  

Deze middag was het voor de andere 8 landgenoten ook zover: eindelijk hebben zij het ziekenhuis mogen verlaten. "Gisteravond werden de laatste testen afgenomen en iedereen testte negatief", zegt Vervaeke.

Volgens haar viel de quarantaine uiteindelijk beter mee dan verwacht: "De eerste week heb ik vooral gerust en tijdens de tweede week kon ik vanuit het ziekenhuis werken. Maar het is niet de meest aangename periode uit mijn leven. De bewegingsruimte was heel beperkt, maar al bij al viel het mee."

"Mijn dag werd voor een stuk bepaald door de medische controles. Elke dag om 8 uur 's ochtends werd onze temperatuur gemeten en moesten we enkele vragen beantwoorden over de symptomen. Daarnaast werd er om de twee dagen een neusstaal afgenomen om te kunnen onderzoeken in het lab. In het begin was dat nogal spannend, maar op het einde viel dat gevoel weg omdat de gemiddelde incubatietijd verstreken was."

"Als je niet zoveel bewegingsruimte hebt en er zijn weinig activiteiten, dan worden de maaltijden belangrijk. Daar keken we toch wel naar uit en het werd een beetje de routine in de dag."

Ook op psychologisch vlak heeft de quarantaine een impact gehad: "In het begin ben je zeer gefocust op alle lichamelijke signalen. Je weet dat de kans op besmetting klein is, maar het gaat toch om een virus waar nog niet alles van bekend is. Ik wou hier bijvoorbeeld geen verkoudheid krijgen, omdat ik me dan veel meer zorgen zou maken."

Uiteindelijk was het een houvast om met anderen in hetzelfde schuitje te zitten: "Het contact met de anderen zat zeker goed. Omdat we hetzelfde meemaken kunnen we elkaar steunen, maar er was ook wel eens tijd voor een grapje. Iets wat Jhan Smet, die ook in de quarantaine verbleef, beaamt: "We hebben eigenlijk aan die quarantaine een mooie vriendschap overgehouden."

Om de verveling te bestrijden werden er verschillende gemeenschappelijke activiteiten georganiseerd, al was dat niet eenvoudig. "In de gemeenschappelijke ruimtes waren er drie regels: je moest een mondmasker dragen, twee meter afstand bewaren en de handen desinfecteren bij het binnen- en buitenkomen van zo'n gemeenschappelijke ruimte", zegt Vervaeke. "We hadden dan het idee om een pingpongtafel te vragen, dat zorgt voor voldoende afstand. Het personeel heeft daar dan voor gezorgd en dat is zowat de plek geworden waar we elkaar konden ontmoeten, ook al is pingpong spelen met een mondkapje niet zo eenvoudig."

Vervaeke gaat nog eerst een week in België verblijven en tijd doorbrengen met familie en vrienden. Daarna gaat ze terug naar China om haar journalistiek werk verder te zetten. 

Bekijk hier het verslag van "Het Journaal":