Wandelen, zowat de enige optie die we nog hebben. En gelukkig aantrekkelijker dan ooit

“Mijn geest werkt alleen samen met mijn benen”, zei de Franse filosoof Jean-Jacques Rousseau al in de achttiende eeuw over waarom hij zoveel wandelde. Het is iets waar je radiomaker en DJ Sven Ornelis alvast niet meer moet van overtuigen.  In 2011 is hij begonnen met wandelen. Uit noodzaak, zegt hij. ‘Tram 4' kwam dichterbij en hij woog een stuk boven de 100 kilogram. Sindsdien is hij er niet meer mee gestopt. Al jaren heeft hij het tegen iedereen die het wil horen over de vele geneugten van het wandelen. Binnenkort verschijnt van zijn hand zelfs een boek over wandelen. “Voor mij is het loutere me-time”, vertelt hij enthousiast. “Het is pure mindfulness, mijn manier om aan de ratrace te ontsnappen. En ik haal er vooral ook veel inspiratie uit voor mijn columns. Want zoals u wel weet, komt inspiratie meestal niet wanneer je er echt naar zoekt, wel wanneer de gedachten vrij zijn.”

Wandelen doet iets met een mens. En als we specialisten mogen geloven zelfs heel veel. Je verbrandt er calorieën door en bouwt een prima conditie op. Het is fantastisch voor het humeur, goed voor je seksleven én voor de nachtrust. Volgens een onderzoek van de KU Leuven uit 2016 zou wandelen ook het risico op diabetes met ongeveer 60 procent verlagen, een gunstige invloed hebben op hart- en bloedvaten, goed zijn voor de spieren en botten én de kans op kanker verminderen. 

Dat van die calorieën kan alvast kloppen, weet Ornelis. Zelf is hij de afgelopen jaren 30 kilogram kwijtgeraakt. Door elke dag anderhalf à twee uur te wandelen, in combinatie met gezond eten. Al is gezondheid voor hem zeker niet de enige reden om te blijven wandelen. “Het leuke aan wandelen is dat je het op een tempo doet dat je in staat stelt om de wereld rondom jou te ontdekken”, zegt hij. “Je ziet werkelijk alles, veel meer dan wanneer je fietst.”

Een stelling waarin ook weerman Frank Deboosere zich kan vinden. Decennialang kenden we hem als de fietsende BV, maar sinds zijn lijf en leden hem wat in de steek lieten is hij beginnen wandelen. Hij is naar eigen zeggen nogal een getalletjesmens, en wil elke dag minstens 10.000 stappen gezet hebben. “Het verschil met fietsen is vooral dat je andere dingen ziet”, zegt hij. “Bij het fietsen let je vooral op panorama’s, die telkens veranderen. Als wandelaar zie je vooral details, zoals bloemetjes, insecten, bijtjes. Allemaal dingen waar je misschien wat meewarig over kan doen. Maar voor je het weet ben je getroffen door hun schoonheid en heb je er een foto van genomen. En er bestaan allerhande leuke apps die je dan uitleggen welk bloemetje of kevertje er nu precies op de foto staat.”

Ommetjes

Vlaanderen is volgens hem helemaal niet te klein om leuke wandelingen te maken, ook niet nu we eerder ommetjes moeten maken in de eigen omgeving. De auto nemen om ergens ver weg te gaan wandelen mag nu even niet. Deboosere: “Er is echt wel veel te ontdekken in je eigen streek. En het grote voordeel is dat we dankzij de Google Maps van deze wereld nooit meer kunnen verdwalen. Waar we vroeger nog eens geaarzeld zouden hebben om een klein, onbekend veldweggetje in te slaan, kunnen we nu gezwind elk paadje verkennen. Dankzij die apps ontdek ik geregeld nieuwe leuke plekken in mijn omgeving.”

Nieuw plekken ontdekken is ook voor Lieven Hostens, voorzitter van Wandelsport Vlaanderen dé hoofdreden om te wandelen. Zijn vereniging bestaat uit clubs die, in normale tijden, wandeltochten organiseren. “De organiserende club pijlt de route helemaal uit, waardoor je als wandelaar enkel nog de pijltjes moet volgen”, legt hij uit. “Dat heeft als voordeel dat je niet meer met een kaart of een app moet rondhotsen en dat je alle gelegenheid krijgt om nog beter rond te kijken.”

De organisator wil ook vooral zijn of haar streek in de kijker zetten en gaat dus op zoek naar de mooiste plekjes. Hostens: “Ik ben zelf van Veurne, maar een van de mooiste wandelingen ooit heb ik door Duffel afgelegd. Duffel, of all places.”

De voorzitter zag nog voor de komst van het coronavirus een stijgende belangstelling voor wandelen. Nu spreekt hij zelfs van een piek in de curve, om maar even binnen het coronajargon te blijven. “Ik krijg nu veel enthousiaste berichten van mensen die plots tussenpaadjes – weggetjes die aangelegd werden tussen woonhuizen om shortcuts te nemen – of wilde bloemen ontdekken die hen nooit eerder waren opgevallen.”

En last but not least, wandelen hoeft helemaal geen ‘verloren tijd’ te zijn, menen de drie fervente wandelaars. Want je kan naast volledig opgaan in je omgeving of in je eigen gedachten ook nog zoveel andere dingen doen tijdens dat wandelen. Redactievergaderingen via Google Hangouts of Spaans leren, in het geval van Ornelis. Of de volledige vijfdelige podcast over de geschiedenis van de Sovjet-Unie beluisteren, in het geval van Deboosere. 

In coronatijden kan het wel wat drukker zijn op de gewone wandelpaden en wordt van mensen verwacht dat ze met een boogje om elkaar heen lopen. Weerman Deboosere ziet dat wel eerder als een voordeel. “In pre-coronatijd kwamen mensen vaak op mij af, als vliegen op stroop. Nu is iedereen verplicht om wat meer schroom aan de dag te leggen. Wat wandelen voor mij een stuk rustiger maakt.”