Miljarden vuurmieren zitten er intussen al in Australië. Nochtans leven de insecten nog niet zo lang op het gigantische eiland. In 2001 zijn vuurmieren vermoedelijk via een containerschip uit Amerika tot in Australië terechtgekomen. Het waren er niet veel, maar die vuurmieren hadden zich intussen in zo’n sneltempo vermenigvuldigd dat deelstaat Queensland in 2002 al met een plaag te kampen had.

Sindsdien rukken de vuurmieren steeds verder op. En da’s geen goed nieuws. Volgens experts kan dit leiden tot de ergste plaag ooit in Australië. De mieren zijn ook al op weg naar onder andere Perth en Melbourne. En ook in Sydney werden er intussen al vuurmieren gespot.

Grote schade

Andrew Cox, directeur van de Invasive Species Council (ISC) die Australië probeert te beschermen tegen invasieve diersoorten, zegt dat de vuurmieren schade kunnen toebrengen aan de economie van het land. Het zijn kleine beestjes, die vuurmieren, maar ze richten wel degelijk grote schade aan. Ze eten bijna alles wat ze op hun weg tegenkomen, op. Onder andere kakkerlakken, kevers, wormen of vlinders staan op hun menu. Maar ook voor dode slangen, alligators of schildpadden deinzen ze niet terug. Ze eten ook planten, zaden en gewassen op.

De insecten zijn zeer agressief. Waar ze komen, jagen ze de dieren en insecten weg. Ze stelen ook nectar van bijen. En de mieren knagen onder andere ook aan kabels van verkeerslichten. De kosten van bestrijdingsmiddelen, de kosten na schade of de verliezen doordat de mieren oogsten verpesten, zijn intussen hoog opgelopen. Volgens de Invasive Species Council zijn de vuurmieren ‘van de ergst invasieve soorten ter wereld.’ “Ze zijn een reëel gevaar voor de manier waarop we leven”, klinkt het bij de ISC. “Australië gaat een noodtoestand tegemoet als het niet snel actie onderneemt.”

Het National Red Imported Fire Ants Eradication Program pleit er dan ook voor dat de Australische overheid voldoende geld vrijmaakt om de mier te bestrijden. Ze hebben het onder andere over zo’n 358 miljoen voor de komende tien jaar dat zou moeten geïnvesteerd worden in de bestrijding van de mier. Dat is ook nodig, want de kolonies mieren groeien pijlsnel aan. Er is maar één koningin van de vuurmieren nodig om in één maand duizenden nieuwe vuurmieren te krijgen. Op één dag kan zo’n koningin zelfs tot 1.600 eitjes leggen. “We moeten ze uitroeien vooraleer het te laat is”, had de minister van Landbouw van Australië in mei al gewaarschuwd.

Soms dodelijk

Wat de mieren nog zo vervelend maakt, is dat ze in tegenstelling tot soortgenoten het hele jaar voorkomen, aangezien ze beter tegen de koude kunnen dan gewone zwarte mieren. Bovendien leven ze niet zoals zwarte mieren vooral in bossen, maar rukken ze ook op naar stedelijke gebieden en komen ze steeds vaker ook in groten getale voor in tuinen van mensen. Hierdoor komt de vuurmier altijd maar dichter bij de mens.

Een beet van zo’n vuurmier behoort tot de 10 meest pijnlijke insectenbeten. Sommigen vergelijken het met het gevoel wanneer je ernstig verbrand raakt (vandaar de naam ‘vuurmier’, red.). Veel mensen krijgen er ook allergische reacties door. In zeldzame gevallen zelfs met de dood tot gevolg.

Verenigde Staten

Voor ze ook in Australië terechtkwamen, hadden de vuurmieren al heel wat schade aangericht in de VS. De rode insecten, die oorspronkelijk enkel in Brazilië en Paraguay te vinden waren, kwamen in de jaren ‘30 de Verenigde Staten binnen via een cargoschip uit Zuid-Amerika. In het zuiden van De VS zijn de mieren al jaren een plaag. En intussen rukt het insect daar ook steeds verder richting het noorden op. Ook in onder andere Taiwan, Nieuw-Zeeland en China verspreiden de vuurmieren zich steeds verder.