De bekende Autodroom voor gocarts in Blankenberge moet na meer dan een halve eeuw dicht

De Autodroom mag zich terecht een stukje Blankenbergse geschiedenis noemen. Al sinds 1963 maakt de piste deel uit van de zeedijk. Voor 4,5 euro kon je hier als kind een halfuur op een gocart rondcrossen op de betonnen platen in het zand. Op een afgesloten parcours bovendien, waardoor ouders met een gerust gemoed een ijsje konden eten aan de kant van het parcours.

Al is de piste meer dan louter een stukje stadsgeschiedenis, ze is vooral ook familiegeschiedenis. Gedurende 57 jaar baatte de familie van Michel Claeys de zaak uit aan de dijk van Blankenberge. Drie generaties lang zagen zij kinderen en scholen een hele zomer lang over de piste denderen. De volgende generatie, de dochter van Michel en zijn vrouw Veronique Van Moorter, stond in de wandelgangen klaar om de zaak over te nemen.

Tot afgelopen maandag. Toen sloot de Autodroom noodgedwongen de deuren. De piste moet wijken voor de renovatie van de wandelweg naar de pier. Die werken zullen het op en neer denderen van gocarts onmogelijk maken: de piste loopt onder de pier door. Tel daarbij op dat de werken vier jaar zullen duren en de reden waarom het boeken toe is voor de uitbaters, is snel gevonden.

“Het was een emotionele dag”, zegt Veronique Van Moorter. Zelf waren ze niet van plan om er veel ruchtbaarheid aan te geven, maar daar staken enkele vrienden en buren een stokje voor. “Het is een stukje geschiedenis dat verdwijnt”, zegt Ann De Laere van een nabijgelegen strandtent. “Ik vind het toch jammer, dat er geen plaats meer voor hen gevonden kon worden.”

Ook Joeri Temmerman, die ooit als jobstudent begon op de Autodroom maar er tot deze week nog elke vakantie werkte na wat enkel omschreven kan worden als een uit de hand gelopen vakantiejob, wilde het afscheid niet zomaar voorbij laten gaan. Hij plaatste een bericht op Facebook met enkele foto’s uit de oude doos. “Ik wilde vooral dat mensen wisten hoe de vork aan de steel zat. Het is niet de keuze van Michel en Veronique zelf om te stoppen. Ze kunnen niet anders.” Tot hun grote verbazing werd dat bericht echter al snel opgepikt door alle media.

Concessie

Al komt die sluiting ook niet helemaal uit de lucht vallen. Wanneer enkele jaren geleden een stuk van de pier op de piste valt – gelukkig buiten de sluitingsuren van de Autodroom en dus niet op een gocart – is het duidelijk dat die wandelweg dringend aan renovatie toe is. Iets wat de uitbaters ook volmondig beamen. Enkele stellingen en houten planken ondersteunen de pier sindsdien. Maar zelfs het kleinste kind kan zien dat die geen duurzame oplossing vormen. Ook dat erkennen de uitbaters.

Toch hebben ze altijd gehoopt dat de renovatie niet het einde van hun zaak zou betekenen. “We hoopten altijd dat er een oplossing uit de bus zou komen”, zegt Van Moorter. “We hebben de afgelopen twee jaar vier keer samengezeten met het stadsbestuur om te bekijken of we de zaak niet elders voort konden zetten. Mijn man had daar drie mogelijk plaatsen voor uitgetekend maar die werden telkens van tafel geveegd.”

Die heropstart had echter vereist dat enkele strandtenten of privécabines zouden verschuiven. Dat zag het stadsbestuur niet zitten. “Er zijn hier zo’n duizend privéstrandcabines. Mensen staan al jaren op de wachtlijst om er eentje te kunnen huren op die specifieke plek”, zegt schepen van Middenstand en Concessies Benny Herpoel (N-VA). “Dan kunnen wij dat toch niet zomaar verzetten?”

Een tweede reden zijn de verstrengde (Vlaamse) regels over permanente constructies op het strand. Die mogen niet meer, en al zeker niet in beton. “Een natuurgebied vol leggen met betonnen platen is niet meer van deze tijd”, zegt Herpoel.

Al beweren kwatongen ook dat het uitblijven van een nieuwe concessie ook wel iets te maken zou hebben met de verloederde toestand waarin de Autodroom zich bevindt. Wie voorbij de piste loopt, kan met eigen ogen vaststellen dat de betonnen platen een stuk stadsgeschiedenis met zich meedragen, letterlijk dan. Ook de omkadering verwijst naar een vroegere tijd. Welk aan TikTok verknocht kind zou nog weten wat een telefooncel is?

Zowel de uitbaters als de bevoegde schepen spreken echter tegen dat het ontbreken van een likje verf mee heeft gespeeld in de beslissing. “Het heeft toch weinig zin om daarin te investeren als je weet dat de kans bestaat dat zaak verdwijnt?”, zegt Temmerman. Ook de schepen begrijpt dat.

Meer zelfs, hij benadrukt dat het ook voor hem jammer is om een stuk geschiedenis te zien verdwijnen. Herpoel baatte vroeger een frituur uit aan de overkant van de Autodroom. “Ik weet dus perfect hoeveel generaties daar al gepasseerd zijn. De Autodroom bracht samen met de Velodroom (een soortgelijke, houten piste voor fietsers iets verderop die er wel nog steeds is, PG) echt veel leven naar die kant van de dijk. Ik hoop dan ook dat als de werken gedaan zijn, dat er een nieuwe piste kan komen. Die staat immers ingetekend in de GRUP (Gewestelijke Ruimtelijk Uitvoeringsplan, PG).”