- De Franstalige pers is voor het eerst dodelijk, over het optreden van MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez, de opvallende voorzitter van de Franstalige liberalen.
- Bouchez gebruikte de benoeming van zijn federale ministers als machtsmiddel, waarbij hij als enige voorzitter weigerde in de loop van woensdagavond en -nacht de namen voor zijn partij te lossen: iedereen van de MR werd in spanning gehouden, de hyperprésident liet z’n kopstukken allemaal een nachtje aan een touwtje bengelen.
- Toen hij dan ’s morgens, via Twitter, de namen loste, ontplofte in Namen, in de Waalse regering een bommetje. Daar werd Valérie De Bue (MR), Waals minister van Toerisme, uit de regering geknikkerd, om plaats te maken voor Denis Ducarme (MR). Die was tegenstander van Bouchez bij de voorzittersverkiezingen in het najaar van 2019 en scoorde niet slecht. Ducarme eiste z’n plek dus nu op, en wilde boter bij de vis.
- Alleen, Bouchez negeerde daarbij z’n twee kopstukken in de Waalse regering, Willy Borsus (MR) en Jean-Luc Crucke (MR): beiden moesten de vervanging via de pers vernemen. Zij reageerden woest, en gingen op de rem staan: decretaal moeten er in de Waalse regering een derde vrouwen zitten. Met De Beu eruit ging dat niet.
- De schade was groot: Ducarme was twee uur minister, maar moest toen weer gaan. Want Bouchez bombardeerde prompt Ducarme dan tot voorzitter van de Kamerfractie. Waarna die fractie in opstand kwam.
- Zo leek de beerput open te gaan: plots staat in La Libre en L’Echo kritiek te lezen over de houding van Bouchez tijdens de onderhandelingen. Daarbij had de MR-voorzitter zowat iedereen geschoffeerd en geïrriteerd, wat bijna leidde tot een exit uit de federale, maar ook Waalse regering.
- Maar met de vernedering voor De Bue en de andere kopstukken in de Waalse regering, jaagde hij hele vleugels van de partij tegen zich in het harnas: de vrouwen, die zich geschoffeerd voelden, de regionale groep, die al veel langer vindt dat Bouchez zich te veel moeit, en uiteraard ook het kamp-Ducarme, dat eveneens wel bijzonder onheus behandeld werd.
- Dat bovendien de compleet onbekende Matthieu Michel (MR), broer van Charles, plots staatssecretaris wordt, duidt op een vriendjespolitiek bij de MR, waar Bouchez net van beloofd had dat die zou eindigen met zijn voorzitterschap. Ook dat leverde kritiek op, en bracht broer Michel in verlegenheid: de clan-Michel moest plots ontkennen betrokken geweest te zijn bij heel het onfraaie schouwspel.
- Het betekent in elk geval een ferme tik voor Bouchez, die door vriend en vijand als de grote potentiële stoorzender van Vivaldi gezien wordt.
De bokkensprong te veel voor ‘hyperprésident’ Georges-Louis Bouchez (MR)?
