Rapport over BeNeLiga uitgelekt: broodnodig, maar de praktische vraagstukken blijven

Het pijnlijkst is dat voor het belangrijkste breekpunt - het aantal Europese tickets - nog altijd geen oplossing wordt aangereikt. Nu hebben beide landen samen tien tickets. Het is onmogelijk dat de UEFA dat aantal behoudt indien België en Nederland samengaan. De Nederlandse projectmanager Bert Habets moet bij de UEFA gaan pleiten om dat aantal te behouden. Maar wij kennen het antwoord al.

“We kunnen het niet maken de BeNeLiga meer Europese tickets toe te wijzen dan de zeven voor Engeland, Duitsland, Italië en Spanje of de zes voor Frankrijk”, klinkt het bij de UEFA. Maximaal zeven dus. Voor Ajax of Club Brugge zal dat geen probleem zijn, maar wat met AZ, Utrecht, PSV, Feyenoord, AA Gent, Anderlecht, Standard en RC Genk? Ze hebben veel minder kans om een Europees ticket te pakken.

Waarom broodnodig?

Deloitte brengt wel keurig in kaart waarom zo’n BeNeLiga broodnodig is. Zomaar een cijfer: de laatste in de Franse Ligue 1 verdient 16,5 miljoen euro aan tv-geld. In België is dat 2,2 miljoen en in Nederland zelfs slechts 1,7 miljoen euro. Frankrijk staat vijfde op de UEFA clubranking, Nederland achtste en België negende. En toch is de financiële kloof zo groot. Daarom zouden ze moeten samengaan. Probleem is hier dat Deloitte zelfs bij benadering niet kan aangeven hoeveel een gezamenlijk tv-contract zou kunnen opbrengen. In het verleden had men het over 300 à 400 miljoen euro, maar is dat echt zo?

Wie mag er meedoen?

Dit was al bekend: achttien clubs, tien uit Nederland en acht uit België in een ‘gewoon kampioenschap’. Er zijn vier degradatieplaatsen. De laatste van elk land degradeert, die plaatsen worden ingenomen door de kampioen uit de ‘nationale competitie’. De voorlaatste speelt barrageduels tegen de tweede uit de ‘nationale competities’. Als een club veertiende of hoger eindigt maar door omstandigheden toch moet degraderen omdat er vier clubs uit één land onder hen eindigden, kan die niet direct degraderen. Hoe het dan verder moet met de kampioen uit dat betreffende land wordt niet concreet vermeld.

De deelnemers worden gekozen uit een rangschikking opgemaakt aan de hand van de vijf seizoenen vóór de start van de BeNeLiga. Met het recentste seizoen als het zwaarst wegende. De bekercompetities blijven nationale materie. Tot de kwartfinale zouden de deelnemers aan de BeNeLiga altijd op verplaatsing moeten spelen om de clubs uit de ‘nationale competitie’ de hoop op bekerwinst te laten behouden.

Als alternatief wordt ook gedacht aan een systeem met een aparte Nederlandse en Belgische poule van acht clubs. Er wordt wel tegen Nederlandse én Belgische tegenstanders gespeeld maar de stand wordt opgemaakt per poule. Dan spelen op het einde van het kampioenschap, na 30 wedstrijden dus, de eerste twee van elke poule een play-off voor het kampioenschap, de nummers drie tot en met zes voor de Europese tickets. Nederland ziet dit evenwel niet zitten want dan kunnen ze maar acht Nederlandse clubs laten deelnemen tegenover tien in de oorspronkelijk opzet.

Wat met de ‘nationale competities’?

Om de clubs die naast de boot vallen tegemoet te komen, wil men drie jaar een vast bedrag voor die clubs voorzien met nog eens een rugzak voor clubs die degraderen. Na drie jaar wordt er een solidariteitsfonds opgericht.

Die nationale competitie zou in België worden samengesteld door de tien clubs uit 1A die uit de boot vallen plus de clubs uit 1B. Dat wordt dan een competitie van 17 of 18 clubs. In Nederland ligt dat moeilijker want daar zouden 24 clubs over blijven. De topclubs willen hun beloftenteams uit tweede klasse niet zomaar laten vallen.

Wanneer?

Deloitte wil de BeNeLiga al in 2022 invoeren maar dat is quasi onmogelijk. Er zijn nog te veel hindernissen die moeten worden opgeruimd. Zoals het ongelijke belastingsysteem, de donkere reputatie van het Belgisch voetbal sinds de operatie Propere Handen en natuurlijk die verdeling van de Europese tickets.