Indiase bruid sterft tijdens huwelijksceremonie, bruidegom voltooit ceremonie met haar zus

Bruid Surabhi zou vorige week met haar verloofde Mangesh Kumar in het huwelijk treden. De huwelijksceremonie vond plaats in Etawah, een stad in de Indiase staat Uttar Pradesh. Een speciale dag die normaal uitgebreid gevierd wordt, kreeg echter een onverwachte twist. Vlak nadat de bruid en bruidegom bloemenslingers hadden uitgewisseld, een deel van een van de huwelijksrituelen bij hindoes, zei de bruid dat ze zich niet goed voelde. Daarna stortte ze in. Surabhi  kreeg nog medische hulp, maar die kwam te laat. 

Na overleg besloten de families van bruid Surabhi en bruidegom Mangesh Kumar de huwelijksceremonie verder te zetten, de jongere zus van Surabhi , Nisha, zou de plek van haar overleden zus innemen. Het lichaam van Surabhi werd in een andere kamer gelegd terwijl haar zus en verloofde de ceremonie voltooiden. Daarna pas werden op het lichaam van Surabhi de laatste Hindoerituelen uitgevoerd, typisch bij een overlijden in de Hindoe-cultuur. 

Surabhi’s broer Saurabh reageerde bij The Times of India: “Het was een bizarre situatie, het huwelijk van mijn jongere zus werd voltrokken, terwijl het lichaam van mijn dode zus in een andere kamer lag.” Een nonkel van Surabhi, Ajab Singh, getuigde bij MailOnline dat het “een moeilijke beslissing was”. “We hebben nog nooit zo’n mix van emoties gezien. Het verdriet van Surabhi’s dood en het geluk van het huwelijk moeten nog bezinken,” aldus Ajab Singh.

In India is uithuwelijken nog steeds een standaardpraktijk. Het huwelijk draait daarom vooral om het verbinden van twee families. Het Indiaas huwelijk is als het ware een transactie, licht Eva De Clercq, professor binnen de vakgroep Indische Talen & Culturen van de UGent, toe. “De bruid trouwt in feite niet alleen met haar echtgenoot, maar ook met zijn familie. Na de huwelijksceremonie trekt de vrouw in bij haar man en diens familie”, aldus professor De Clercq. Bij zo’n huwelijk is de hele familie betrokken, de familieleden vormen daardoor een hechte band met elkaar, waardoor ze elkaar misschien niet meer wilden ‘verliezen’ door een ander huwelijk.

Ook is het huwelijk heilig in India. “Daarom kan ik me goed voorstellen dat zoiets gebeurt in uiterst traditionele families, al is het zelfs voor Indiase normen een opmerkelijk verhaal”, verklaart professor De Clercq.

Maar economische motieven zullen ook zeker een rol gespeeld hebben. Het Indiaas huwelijk is een groot en vooral kostelijk event. Bij zulke plechtigheden gaat het vaak ook om prestige. Heel wat families gaan daarom leningen aan om een bruiloft te betalen. De familie kan de huwelijksceremonie voorzetten met zus, Nisha als de meest kostenbesparende oplossing hebben gezien. Professor De Clercq: “De jongere dochter moet ook sowieso trouwen. Het is wat luguber, maar met deze oplossing moet de familie van de bruid geen nieuwe bruidegom zoeken en moet ook geen nieuw trouwfeest georganiseerd worden.” 

Ten slotte wordt gespeculeerd dat een ‘Dahez’ of bruidsschat beloofd zou zijn aan de bruidegom en zijn familie, zegt MailOnline. Met een bruidsschat wordt rijkdom overgedragen van de familie van de bruid op de familie van de bruidegom. Een hoger opgeleide of hoger geplaatste man kan bijvoorbeeld een hogere bruidsschat vragen. In India is het bruidsschatsysteem echter illegaal, om zo vrouwen te beschermen. Al komt het in de praktijk nog steeds voor.

Het voorval toont vooral de ongelijkheid tussen man en vrouw in de Indiase cultuur aan. Het incident kon dan ook op kritiek rekenen, meldt Asian One. Terecht, vindt De Clercq: “Het is een goed teken dat dit soort voorvallen niet als vanzelfsprekend worden beschouwd.” Het hoogste doel van een Indiase vrouw is nog vaak trouwen en een zorgende functie uitvoeren binnen de familie van de bruidegom. Zo wordt van haar verwacht om voor de kinderen en de schoonouders te zorgen. “Wettelijk is de vrouw grotendeels gelijk aan de man, maar in de praktijk is India nog steeds een traditionele en patriarchale maatschappij. De vrouw moet beschermd worden, wat op zich een mooie gedachte is, maar de medaille heeft ook een keerzijde. Vanaf haar geboorte staat de vrouw onder bescherming: eerst onder die van haar vader, daarna die van haar man en ten slotte die van haar zoon. Zij beslissen over haar”, illustreert De Clercq.