Hoe Carry Goossens dan toch niet DDT werd, en Jacques Vermeire niet Oscar: achter de schermen van "F.C. De Kampioenen"

De docureeks "Voor altijd kampioen!" neemt de fans mee naar het prille begin: de opstart, de audities en de proefaflevering. Er is ook aandacht voor de evolutie van de personages en de verhaallijnen, het vertrek van sterkhouders als Carry Goossens en Jacques Vermeire en hoe dat werd opgevangen. Maar ook het einde van de reeks, de films, het overlijden van Johny Voners (Xavier Waterslaeghers), en de kerstspecial waarmee de acteurs afscheid namen van hem en zijn personage komen aan bod.

Naast de acteurs en de vele gastacteurs komen ook de mensen achter de schermen aan het woord: de producers, schrijvers en regisseurs, die allemaal mee aan de basis van het succes lagen. Succes dat niet zo evident was, want het was één groot experiment. Het was de eerste echte comedy op de Vlaamse televisie met een cast vol nobele onbekenden, en dan nog over voetbal. "Voor hetzelfde geld was het mislukt", denkt regisseur Willy Vanduren, "maar kijk: we hebben geluk gehad."

Geluk moet je ook afdwingen, en dat hebben de Kampioenen gedaan. "Wij waren de juiste mensen op de juiste plaats op het juiste moment", zegt Carry Goossens. Hij wisselde op het laatste moment van rol met Jacques Vermeire. Carry werd cafébaas Oscar Crucke en Jacques de vijand, garagist Dimitri De Tremmerie. "Dat was onze beste zet", zegt Willy Vanduren.

Het publiek bleef De Kampioenen volgen, ook toen ze een nieuwe richting uitgingen. Humor werd meer slapstick. "Dat is er vaak over", zegt Loes vanden Heuvel (Carmen Waterslaeghers), "maar zolang je eerlijk blijft in wat je doet, kun je alle kanten uit." En het publiek kon het smaken.

Het vertrek van sterkhouders Carry Goossens en Jacques Vermeire was een lastig moment, zegt regisseur Willy Vanduren. "Maar het creëert ook weer nieuwe mogelijkheden, dus op zich moet men daar geen schrik van hebben.” Dit werd opgevangen door "Markske" een grotere rol te geven en door nieuwe personages als Pol, Fernand en Ronaldinho te introduceren.

Een van de redenen van het succes van F.C. De Kampioenen was de grote herkenbaarheid van de personages. En de manier waarop die zijn ingevuld door de acteurs, onder meer door het gebruik van oneliners zoals "Mijn gedacht", "Zal ’t gaan, ja?" en "Een dagschotel" die gemeengoed zijn geworden. Soms hielp het toeval ook een handje. "Ik stotterde af en toe, als DDT het woord ‘infrastructuur' moest uitspreken", vertelt Jacques Vermeire, "en ik heb dat gebruikt voor mijn personage."

Maar de belangrijkste reden van het succes is misschien wel dat De Kampioenen één grote familie zijn. "Het is misschien een cliché, maar het is wel zo,” beaamt Danni Heylen (Pascale Crucke). "Acteurs en actrices zijn narcisten, maar wij konden het licht in elkaars ogen verdragen. Want anders was het al lang gedaan geweest."