Een herziening van het Chinese handelsbeleid door de regering-Biden vertoont opvallende gelijkenissen met dat van Trump. Nochtans werd Trump altijd gezien als de meer krijgszuchtige president naar China toe. Is het tijd om te erkennen dat er in de laatste jaren sprake is van continuïteit binnen het Amerikaanse China-beleid?
Ten tijde van de regering-Trump was het routineus uithalen naar China op economisch vlak bijna een dagelijks feit geworden. Trump legde Chinese goederen een reeks forse tarieven op, waar volgens verschillende experts weinig mee bereikt werd. Amerikanen moesten op hun beurt miljarden aan nieuwe invoerbelastingen betalen aan de Chinese autoriteiten. Het gevolg: de vergroting van het Amerikaanse handelstekort op wereldschaal bleef aangroeien.
Maandag formuleerde Katherine Tai, handelsvertegenwoordiger van de VS, de reactie van de nieuwe Amerikaanse overheid op China’s groeiende controle over belangrijke markten en internationale handelsnormen. Een grote koerswijziging van Trumps beleid valt echter nergens te bespeuren.
Een gefaald akkoord van onder het stof halen
Tai kondigde aan dat de VS opnieuw willen werken aan het “Phase One”-akkoord. Een blauwdruk van dat akkoord werd in 2020 neergehaald door zowel Peking als Washington. Volgens de oude deal: Als de VS nieuwe importtarieven lieten vallen, zou China akkoord gaan om bepaalde agrarische goederen opnieuw aan te kopen van de Amerikanen. China zou ook de internationale normen voor intellectueel eigendom voortaan moeten respecteren.
Er kwam dus niets van het akkoord. China kocht niet genoeg landbouwgerelateerde goederen op en Amerikaanse bedrijven klaagden snel over de Chinese behandeling van hun intellectuele eigendom. Het gefaalde akkoord wordt vandaag nog steeds gezien als één van de belangrijkste redenen waarom het handelsbeleid tussen China en de VS in het slop zit.
Toch wil Tai het akkoord, dat onder het toezicht van Trump werd gesmeed, van onder het stof halen. Ze hoopt met een nieuwe blauwdruk de draconische importtarieven op Amerikaanse goederen in China te verlagen. Vele experts zijn sceptisch dat de regering-Biden in staat zal zijn om een betere deal te bereiken met Peking.
Een ordinaire Trumpiaanse zet
Tai waarschuwde ook voor de uitbreiding van China’s economische macht binnen een aantal belangrijke sectoren. Zo maken de VS zich zorgen over de dominantie van Peking in de staal-, en zonnepanelenmarkt. De Amerikanen willen koste wat kost voorkomen dat China zich ook kan opwerpen als nieuwe grote speler voor de productie van computerchips, zoals de ultrabelangrijke semiconductors. Die zijn broodnodig voor de productie van bijna alle techsnufjes en elektrische wagens.
De democratische eilandstaat Taiwan dekt momenteel 58 procent van de productie van alle chips ter wereld. China ziet het eiland als territorium dat de Volksrepubliek toekomt. De VS schermen Taiwan echter momenteel af van China met een militaire dekmantel. Sinds de chipdroogte vorig jaar dreigde de productie van grote techspelers en autobouwers stil te leggen, is het belang van Taiwans onafhankelijkheid van China alleen maar groter geworden voor de VS.
De Amerikaanse bedrijven eisen echter nog steeds hetzelfde van China en de nieuwe Amerikaanse overheid: een betere bescherming van hun intellectueel eigendom en meer toegang tot de gigantische markt van de Aziatische supermacht. Twee zaken die niet te rijmen vallen met de plannen die Xi Jinping heeft voor China. Tai gaf zelfs aan dat ze de grootste Chinese industriespelers meer tarieven kan opleggen om de Amerikaanse doeleinden te bereiken. Een ordinaire Trumpiaanse zet, met andere woorden.
Waar de aanpak van Biden verschilt met Trump
De aanpak van de regering-Biden verschilt wel sterk met die van hun voorgangers op enkele vlakken. Ten eerste trok Tai na haar toespraak onmiddellijk naar Parijs om te overleggen over hun strategie met de Europese partners. Een zeldzaam initiatief ten tijde van Trump.
Biden wil ook meer investeren in de productie in het binnenland, onder andere met een gigantisch infrastructuurplan en investeringen in de ontwikkeling van nieuwe technologie, zoals microchips. Tai wil ook het gebruik van dwangarbeid in China aankaarten binnen internationale organisaties zoals de Wereldhandelsorganisatie, om wereldwijd meer druk te zetten op Peking.
Lees ook: Trump tuimelt voor het eerst in 26 jaar uit de Forbes 400 lijst van rijkste Amerikanen
(kg)
