Tiany Kiriloff en dochter Yelena: ‘Het is tijd om haar meer vrijheid te geven’

Tiany

“Ik heb nooit getwijfeld aan mijn moedergevoel. Het was er, zonder meer. Ik had uiteraard mijn onzekerheden als jonge mama, maar dat oer­gevoel nam het altijd over. Zelfs toen ik op mijn 29ste Yelena voor het eerst in mijn armen nam, voelde dat zó vertrouwd. Het is magisch om mama te zijn van drie meisjes. Ik begrijp mijn eigen moeder nu ook beter. Ze maakte zich altijd zorgen. Je wil dat je kinderen buiten de lijntjes kleuren, maar tegelijkertijd hun eigen grenzen aanvoelen en die ook kenbaar maken. Als je meisjes hebt, is dat een fragieler opvoedproces, hoewel het eigenlijk niet zo zou mogen zijn. Ik wil hen streetwise maken, zonder hen te veel af te schrikken. Als mama dans ik op de slappe koord.

“Instagram is mijn werkplatform, maar ik post er net zo goed gezinskiekjes. Yelena is vaak te kritisch voor zichzelf. Ze twijfelt over foto’s als ze vindt dat ze er niet helemáál goed opstaat. In stories of foto’s gebruik ik nooit filters omdat ik gewoon de realiteit wil laten zien. Als ik tijdens het scrollen een foto zie die bewerkt is met tien filters toon ik die weleens aan Yelena en vraag ik haar of zij dat meisje mooi vindt. Tieners laten zich niet zo veel wijsmaken, omdat ze zowat alles al gezien hebben, maar zijn wel beïnvloedbaar.

“Mijn moeder komt uit Chili, mijn vader uit Nederland. Ik ben opgegroeid aan het strand van Venezuela. Ik zat elke dag in de zee en droeg vooral bikini’s en jurkjes. Toen we op mijn twaalfde naar België verhuisden, moest ik niet alleen wennen aan het sombere weer, maar ook aan de tienerhormonen die de kop opstaken. 

“Ik ben nooit de rebelse puber geweest die uit het raam kroop, maar via mijn kledingstijl heb ik me wel afgezet tegen mijn ouders. Plots luisterde ik naar Nirvana en Pearl Jam en droeg ik stoere combats. Mijn moeder, de frivole latina die niet genoeg krijgt van stiletto’s en pailletten, zag met tegenzin hoe haar enige dochter in een tomboy veranderde. (lacht)

“Tussen Yelena en mezelf is de discrepantie niet zo groot. Ze duikt wekelijks in mijn kleerkast en brengt haar vangst niet altijd terug. Ik kan haar al lang geen kledingstijl meer opleggen, zelfs bij mijn vijfjarige lukt dat niet meer, alleen maar hopen dat ze luistert als ik tips geef. Als ik met Yelena ga shoppen, ben ik echt de vent die gedwee zit te wachten in dat stoeltje terwijl zij loos gaat.

“Mijn Zuid-Amerikaanse roots zijn vrij dominant. Mijn dochter vergelijkt me vaak met de Colombiaanse actrice Sofia Vergara. Ze vindt dat ik er nogal stereotiepe gewoontes op nahoud, zoals héél luid roepen als het eten klaar is. (lacht) Ik praat thuis vaak Spaans tegen de meisjes. Ik noem hen mijn pajaritos, mijn vogeltjes. Maar voorlopig blijft het bij verwoede eenrichtingspogingen om enige vorm van tweetaligheid te installeren.

“Net als mijn moeder blijf ik voorlopig gespaard van hevige puberstreken, maar ik voel wel dat het tijd is dat we Yelena meer vrijheid geven. Deze zomer zal ze 15 zijn. Ze wil weggaan met vriendinnetjes en zich amuseren, los van ons. Haar loslaten is een proces. Ondertussen probeer ik haar wijsheden mee te geven als in: morgen is er nog een dag, wees niet te hard voor jezelf. Nu maar hopen dat het blijft plakken. Ik ben er vrij gerust in, want ik ben nu al eindeloos trots op het hardwerkende meisje dat ik elke dag verder zie openbloeien.”

Yelena

“Mama en ik zijn allebei energieke mensen die van het leven houden. Waarschijnlijk is dat die latino-invloed die onderhuids speelt. Maar, als ik even heel eerlijk mag zijn, mama heeft een ongelooflijk zwaar ochtendhumeur! Voor ze haar croissantje heeft opgegeten, moet je haar niets vragen. Volgens haar te wijten aan een langdurig slaap­gebrek na drie dochters. (lacht) Zelf ben ik ook niet altijd een zonneschijntje. Als ik studeer, noemt mama me ‘examenzilla’. Soms moet ze me gewoon even in mijn eigen wereldje laten.

“Ik vind het wel cool als vriendinnen mama volgen op de socials. Heel soms schaam ik me weleens en zit ik oogrollend te kijken naar wat ze gepost heeft. (lacht) Tegenwoordig probeert ze tiktoks te maken, maar dat loopt een beetje stroef. Ze denkt er veel te lang over na en vraagt me of haar dansjes niet te belachelijk zijn en of ze er het juiste muziekje onder heeft geplakt. Ze is supergoed in reels en videocontent maken, maar die dansjes zijn voor verbetering vatbaar. Via TikTok leer ik wel muziek kennen die mama fijn vindt, en omgekeerd. Ze houdt net als ik van girly muzikanten zoals Olivia Rodrigo. Maar zodra ik Nederlandstalige artiesten opleg, haakt ze af. Mart Hoogkamer? Een no-go!

“Mama zegt altijd dat ze vanaf haar 17de superveel is uitgegaan. Eerst scoutsfeestjes, maar zodra ze 20 was ging ze naar discotheken en danscafés in Antwerpen, waar ze paps leerde kennen, de helft van het dj-duo Hermanos Inglesos (Didier Engels, red.) . Ze werd uitgenodigd op alle hippe feestjes en was altijd weg. Ik kan dat moeilijk geloven, want mama is een zetelplakker. (lacht) Ik weet wel, corona en zo, maar toch, ik kan me haar amper voorstellen als feestvierder. Ik voel wel dat mijn time to shine eraan komt en dat ik ook wil weggaan. Mama vindt me nu nog te jong, en dat ben ik ook, maar ze probeert me toch al voor te bereiden op alle mogelijke gevaren: ga uit in groep en blijf altijd bij elkaar.

“Ik ben best trots op mama en op wat ze bereikt heeft, maar ik zou nooit een influencer kunnen zijn en mijn leven delen met 100.000 volgers. Wat ik later wil studeren weet ik nog niet, maar marketing spreekt me wel aan. Mode? Hmm, ik denk het niet. Hoewel ik er zeker in geïnteresseerd ben. Ik ben zot op mama’s kleerkast! Ze heeft een paar botjes met studs die ik heel cool vind, en gele hakken die ze nog van papa heeft gekregen. Ik ben er nu nog wat te jong voor, net als voor haar designerhandtassen, maar later wil ik die graag lenen. En terugbrengen, dat ook!” (lacht)