Journalist Maarten Vangramberen: ‘De impact van Twitter wordt echt overschat’

Maarten Vangramberen is journalist en nieuwsanker bij Sporza. Op Canvas loopt het derde seizoen van Wereldrecord. Maar hoe is hij als mens? Om deze 20 vragen te beantwoorden, had hij 23 minuten en 32 seconden nodig.

Welk nieuws heeft u recent bang of boos gemaakt?

Angst voor een kernoorlog was iets wat ik enkel kende uit Nero-strips. Maar blijkbaar moeten we ons vandaag toch weer zorgen maken.

Hebt u een concreet idee of voorstel om de wereld te verbeteren?

Iets wat ik al mijn hele leven promoot: meer bewegen. Het zou zo veel frustratie voorkomen en het is een bewezen remedie tegen depressie.

Wat is uw grootste prestatie?

Mijn moeder was verpleegkundige in een rusthuis en ze vertelde soms over bewoners die eenzaam stierven. Als kind ben ik geregeld naar de kerk in Aarschot gefietst om als enige zo’n begrafenis bij te wonen.

Wat is uw grootste mislukking?

Ongetwijfeld heb ik met mijn grote muil al vaak mensen geschoffeerd, maar ik had nooit de bedoeling om te kwetsen.

Hebt u al eens overwogen om te emigreren?

Ik besef maar al te goed hoe fantastisch het hier is. Maar als mijn vrouw of ik morgen een geweldig aanbod krijgen, zullen we de sprong wel wagen.

Aan welke jeugdherinnering bent u het meest gehecht?

Tien centimeter boven de dampende pot zelfgemaakte chocolademelk van mijn vader hangen: die geur staat symbool voor het puurste geluk. Ik maak hem intussen zelf, met fondant chocolade en te veel suikerklontjes.

Doet u iets bijzonders voor het milieu?

Te weinig, maar we doen ons best. Zo hebben we zonnepanelen en een hybride auto. Verder eten we twee tot drie keer per week vegetarisch en kopen we zo veel mogelijk lokaal. Pink Lady appels zal ik nooit kopen.

Wat is het ergste wat u over uzelf op sociale media hebt gelezen?

Dat valt best mee. Ik vind dat de impact van Twitter echt wordt overschat. Het is de mening van een heel beperkt kransje, die vooral journalisten interesseert.

Praat u weleens tegen uw huisdier?

Zeker. Met onze binnenkat Zorro. Hij heeft onze thuis nog warmer gemaakt. Tenzij wanneer hij náást de kattenbak beslist te gaan.

Van welke beslissing hebt u het meest spijt?

Dat ik als student geen Erasmusuitwisseling heb gedaan. En dat ik geen geneeskunde heb gestudeerd.

Hebt u het gevoel dat de jaren dertig terug zijn?

De geschiedenis herhaalt zich, maar nooit helemaal.

Welk kunstwerk – boek, film, muziek, schilderij… – heeft u het meest geraakt of gevormd?

Als puber kreeg ik van mijn allereerste lief een tiental cassettes. Die van The Cure liet ik altijd links liggen: het witgepoederde gezicht en de vuurrode lippen van Robert Smith schrokken me toch wat af. Maar uiteindelijk plooide ik en die band heeft me nooit meer losgelaten. Hun nummer ‘Killing An Arab’ leidde me trouwens naar L’étranger van Albert Camus, van wiens oeuvre ik ook ontzettend ben gaan houden.

Waarover zou u meer willen weten?

Gitaar spelen zou ik heel graag kunnen.

Hoeveel geld geeft u jaarlijks aan goede doelen?

Ik vind het vooral belangrijk om actief dingen te doen, het liefst via beweging. Zo trok ik voor Broederlijk Delen met de mountainbike door Burkina Faso en fietste ik de 1000 km voor Kom Op Tegen Kanker.

Wat vindt u het moeilijkste aan de liefde?

Wanneer ik na een lange sportzomer thuiskom, voel ik me altijd een beetje een buitenstaander. Dat bewijst dat liefde nooit vanzelfsprekend mag worden.

Vindt u seks overschat?

Nee, we blijven hyperintelligente zoogdieren.

Hoelang is het geleden dat u uw ouders hebt gezien?

Twee dagen.

Doet u iets bijzonders voor uw gezondheid?

Elke dag lopen, fietsen of krachttraining. En voldoende slapen.

Zou u op de vlucht slaan als het oorlog wordt?

Als ik nog kan vluchten met mijn gezin, zou ik dat zeker doen.

Wat hebt u geleerd in het leven?

Altijd zo positief mogelijk zijn. Dat straalt af op anderen en weerkaatst weer op jezelf.