Methaansatellieten vinden vuilnisbelten met klimaatimpact van bijna 2 miljoen auto's

Methaan levert na CO2 het grootste aandeel in het door de mens veroorzaakte broeikaseffect, het veroorzaakt zowat een kwart van de opwarming. Dat komt door zijn hoge Global Warming Potential (GWP-100): per gewicht is methaan bijna 30 maal krachtiger als broeikasgas dan CO2. 

SRON-onderzoekers hebben nu met satellietdata 4 vuilnisbelten in Argentinië, India en Pakistan gevonden die meerdere of zelfs tientallen tonnen methaan per uur uitstoten.

De onderzoekers noemen die belten 'laaghangend fruit in de strijd tegen de klimaatverandering', omdat er met een relatief kleine inspanning veel klimaatwinst geboekt kan worden. 

Het methaan-onderzoeksteam van SRON gebruikte het Nederlandse ruimte-instrument Tropomi om steden met veel uitstoot te identificeren. 

De Argentijnse hoofdstad Buenos Aires, Delhi en Mumbai in India en Lahore in Pakistan vielen daarbij op, omdat hun stedelijke uitstoot gemiddeld dubbel zo hoog lag als de schattingen op basis van wereldwijde inventarisaties. 

Daarom vroegen de onderzoekers de Canadese satelliet GHGSat om in te zoomen op deze steden en daaruit bleek dat de vuilnisbelten in deze steden verantwoordelijk zijn voor een groot deel van de uitstoot. 

De vuilnisbelt in Buenos Aires, Norte III, stoot 28 ton methaan per uur uit, wat vergelijkbaar is met de klimaatimpact van 1,5 miljoen auto’s. De 3 andere vuilnisbelten, Ghazipur in Delhi, Lakhodair in Lahore en Kanjurmarg in Mumbia, zijn goed voor respectievelijk 3, 6 en 10 ton methaan per uur, wat nog steeds neerkomt op de impact van zo'n 150.000 tot 500.000 auto’s.

Die vergelijking is gebaseerd op een schatting van het Amerikaanse milieuagentschap EPA (Environmental Protection Agency). Dat schat dat een gemiddelde auto jaarlijks 4,6 ton CO2 uitstoot en de jaarlijkse uitstoot van Norte III is dus gelijk aan die van 1,5 miljoen van dergelijke auto's.  

"Methaan is geurloos en kleurloos, dus het is moeilijk om te zien waar het lekt", zei Bram Maasakkers van SRON, de hoofdauteur van de studie over de methaanuitstoot. 

"Maar satellieten zijn hier bij uitstek geschikt voor. Met Tropomi speuren we super-emitters op die grote methaanwolken in de atmosfeer pompen. Dat is eeuwig zonde want met relatief weinig moeite los je het op. Je kunt bijvoorbeeld het GFT-afval scheiden en composteren zodat er veel minder methaan vrijkomt. En als je toch al het afval mixt, kun je alsnog het geproduceerde methaangas opvangen of affakkelen." 

"Bovendien heeft methaan slechts een levensduur van ongeveer 10 jaar in de atmosfeer, dus als we nu iets aan de uitstoot doen, zien we al snel het resultaat in de vorm van minder opwarming van de aarde. Natuurlijk is alleen methaanbeperking niet voldoende, ook CO2 moeten we inperken, maar we kunnen er de klimaatverandering wel mee afremmen", zei Maasakkers. 

In een reactie op de ontdekking beaamde het hoofd van het International Methane Emissions Observatory van de VN, Manfredi Caltagirone, dat het aanpakken van de methaanuitstoot "de snelste manier is om de ergste effecten van klimaatverandering op korte termijn te verminderen."

"Als we de methaanuitstoot in 2030 met 40 tot 45 procent zouden terugdringen, kunnen we de opwarming in 2040 met een derde graad Celsius verminderen. Dat is in klimaattermen gesproken enorm. Het is een kans die we absoluut niet kunnen laten liggen in ons streven om de ergste gevolgen van klimaatverandering te vermijden", zo zei hij aan de NOS. 

De studie van het team van SRON, een onderzoeker van de Harvard University en enkele wetenschappers van GHGSat Inc uit Montréal is gepubliceerd in Science Advances. Bronnen: SRON en NOS.