Party like it’s 1997: de ziel van de Zillion is terug van nooit echt weggeweest

In Koppen op Eén werd de sluiting van deze beruchte danstempel zo’n twintig jaar geleden in beeld gebracht. Je was getuige van een sneu feestje, waar een honderdtal partyharders en medestanders van oprichter slash oplichter Frank Verstraeten de laatste stuiptrekkingen beleefden op de dansvloer.

Een wereld van verschil met de hoogdagen van de Antwerpse club, eind jaren negentig. Toen schoven duizenden johnny’s en marina, BV’s, parvenu’s en m’a-tu-vus wekelijks aan in de Jan van Gentstraat nummer 4 om hun weekend in overdaad te laten marineren. Razzia’s, schandalen en juridische problemen kielhaalden de Zillion. De danstempel was open van 1997 tot 2002.

Vanuit het graf neemt Zillion de laatste jaren evenwel wraak op dat afscheid in mineur. Vijf jaar geleden ging Zillion: The Final Rave door in een uitverkocht Sportpaleis. Zo’n 15.000 man haalden toen hun hart en heupen op bij retrodance, een gigantisch lichtspektakel, vuurwerk en liveacts. Dat de verleidingskracht van nostalgie niet te onderschatten is, mocht toen al blijken.

Vandaag loopt het opnieuw storm voor zo’n Zillion-feestje. Deze keer aan de Waagnatie in Antwerpen, waar de megatempel andermaal gereanimeerd wordt en tickets de deur uitvliegen. Die glorieuze comeback kun je natuurlijk toeschrijven aan de release van de Belgische film Zillion van Robin Pront, of zelfs aan de ­opgevoerde knaldrang na twee jaar lockdown. Maar eigenlijk heeft de ziel van de Zillion het stoffelijke overschot aan het Zuid nooit helemaal verlaten.

Hipper dan ooit

Vandaag dweept jong grut met de discotheekcultuur van de nineties. Chibi Ichigo flirt op haar debuut met escapistische trance en eurodance, terwijl piepjonge producers de kitscherige synthsound en uhn tiss-beats van de millenniumwisseling in hun geluid betrekken, of dj’s eurotrash als een curiosum omarmen. Buffalo’s en bomberjacks – de dresscode van weleer – zie je ook alweer een tijdje in het straatbeeld. Het mysterieuze aura van de blauwe boîte spreekt tieners en twintigers opnieuw aan: retrofuturistische rave is terug van weggeweest.

Regisseur Jonas Govaerts had dat al in het snotje en liet Darude en Virtual Zone de spanning opdrijven in de soundtrack van zijn nieuwste film H4Z4RD. De verzamelalbums van Zillion blijken vandaag ook collector’s items en in november zou zelfs een nieuwe dubbelelpee met tracks van Tiësto, Push en Chicane verschijnen bij Universal. Een van de signatuursongs van de megatempel mag niet ontbreken: ‘Universal Nation’ van Push (1998).

Die song van Mike Dierickx werd een wereldhit en voert al zes jaar The Greatest Switch op Studio Brussel aan: een lijst met de beste dansplaten aller tijden. Samen met de opkomst van Zillion werd het nummer een classic. Ook Yves ­De­ruyter scoorde in die periode een dansvloerkraker met ‘The Rebel’, net als DJ Jean met ‘The Launch’. Voor de slechte verstaander: die dancetracks zijn de ­‘Bohemian Rhapsody’s’ van het Belgische nachtleven.

Zwarte magie

Zelfs de blauwgebrilde pornoploert Dennis Black Magic had zijn eigen classic. Of dat dacht hij toch. Naar verluidt kwam Dennis Burkas als vaste klant binnen in de Zillion zoals boksers in Amerika de ring betreden. Met een epische entree. De bekendste dansplaat van Tyrome, ‘Electric Voodoo’ werd dan spontaan ingezet. Daarin hoor je “black magic is coming for you”. De Limburgse regisseur – half Rus, half Griek en honderd procent megalomaan – geloofde dat die tekst speciaal voor hem geschreven was. Dat het puur toeval betrof, werd hem nooit gezegd. ‘Electric Voodoo’ is vandaag wel minder van zijn patina kwijt dan Burkas.

Belgische acts als Absolom, Fiocco, Milk Inc. en The Mackenzie kregen dan weer voet aan wal in Oost-Europa en soms zelfs de hitlijsten in de Verenigde Staten. Die hitwonders verloren gaandeweg vaak hun appeal, maar het moet al verkeren als ze in de Waagnatie geen eerherstel krijgen onder de naald. Allicht klinkt dan ook de ‘Stem van God’ door de boxen, zoals vroeger: ‘This is Zillion live.’ Die sonore stem was van resident-dj Sven Lanvin.

Doet dat u wat denken aan Tomorrowland? Allicht geen toeval. Zonder Zillion geen hoogmis van de beats in Boom, klinkt het wel eens. Die bewering is natuurlijk zwaar overtrokken. Maar Zillion stond wel degelijk aan de vooravond van Tomorrowland met zijn spitstechnologische hoogstandjes, aandacht voor decor en decadentie. Zillion nam het voortouw met revolutionaire lichtconstructies (de achtarmige spin!), een bewegende dansvloer, lasers, vuurwerkfonteinen en een geluidsinstallatie van 70.000 watt. De broers Beers achter Tomorrowland spanden hun karretje overigens ook aan deze megadancing, toen ze Antwerp is Burning organiseerden in 2000.

Even ongezien was ook de merchandising van Zillion: van hemden en ondergoed tot badpakken en zelfs ski-jassen. De commercialisering van ‘de beleving’ stond centraal, nog lang voor trendy marketeers met die term aan de haal gingen voor partyconcepten. Was Frank Verstraeten visionair? Daar lijkt het wel op. Alleen dreef een megalomaan ego zijn megadancing naar de ondergang. “Life is a flash,” luidde zijn leuze. Zillion bleek dan weer just a flash in the pan. Een vlam in de pan. Maar nu geldt weer even: party like it’s 1997.

Zillion komt morgen in de filmzalen.

Op vrijdag en zaterdag kun je de Zillion-sfeer herbeleven in de Waagnatie in Antwerpen.