Familie van vermoorde Ann-Laure is in New York voor proces en bezoekt de plaats waar ze het leven liet: "Het doet immens veel pijn" 

Op 31 oktober 2017 veranderde het leven van de familie van Ann-Laure Decadt ingrijpend. Wat een leuke gezinsuitstap moest worden naar New York, eindigde in een drama. Sayfullo Saipov, een 29-jarige boekhouder uit Oezbekistan, reed met zijn Ford Super Duty pick-uptruck in op fietsers en voetgangers aan West Street in Manhattan. Op dat moment fietste Lieve Decadt daar met haar drie dochters. Een van haar dochters, Ann-Laure, overleefde de aanslag niet. 

De weduwnaar van Ann-Laure, Alexander Naessens, bezoekt voor het eerst de plaats waar zijn echtgenote om het leven kwam. "Het is heel heftig om hier te staan", getuigt hij. "Het is de allereerste keer dat ik hier kom. Het lijkt in mijn ogen een heel banale plaats om te overlijden, maar toch is het enorm zwaar. Voor mij is het altijd erg abstract geweest wat hier gebeurd is, maar nu wordt alles plots erg concreet."

Bij de start van het proces op maandag kwam Alexander oog in oog te staan met Sayfullo Saipov, de man verantwoordelijk voor de dood van zijn vrouw. "Ik heb mij de afgelopen jaren bijna nooit beziggehouden met de dader. Ik was vooral bezig met mijn eigen verdriet", vertelt hij. "Maar als ik hem zo zie, dan komen bepaalde oergevoelens naar boven. Zeker wanneer hij volgens de verdediging achter zijn daden blijft staan en zelfs geen schuldgevoel heeft." Alexander denkt niet dat hij met het proces het hoofdstuk volledig kan afsluiten. "Al hoop ik wel dat het juridische hoofdstuk eindigt."

Ook Lieve Decadt, de moeder van Ann-Laure, reisde naar New York om het proces te volgen. Zij was erbij toen Saipov op de mensenmassa inreed. Ze vertelt hoe moeilijk het was om haar dochter achter te laten. "Als ik met haar kon wisselen, zou ik dat meteen doen. Het is vreselijk dat een jonge mama (Ann-Laure liet een zoontje van drie en een baby van amper 3 maanden achter, red.) op zo'n manier om het leven komt. Ik heb al een groot deel van mijn leven achter de rug. Ik kan moeilijk aanvaarden dat het hare nu al stopt."

"Het doet erg veel deugd dat we hier kunnen zijn", gaat ze verder. "We hebben er lang op gewacht. Hier kunnen we met andere lotgenoten dezelfde pijn delen, luisteren naar elkaars ervaringen. Er wordt veel geknuffeld. We voelen allemaal hetzelfde en dat werkt helend."

Bij de aanslag in Manhattan vielen uiteindelijk 8 doden: 1 Belg, 2 Amerikanen en 5 Argentijnen. Twee Belgen raakten ook zwaargewond. Eén ervan, een vrouw, moest twee ledematen laten amputeren. Het andere slachtoffer, Aristide Melissas, had een zware schedelbreuk. Toch herinnert hij zich het moment van de aanslag levendig. "Ik herinner mij alles, ik heb alles gehoord", vertelt hij. "Het geluid van de slippende banden, het scherpe metalen geluid."

"Plots had ik het gevoel dat een magneet mij omhoog trok. Het voelt precies alsof je door een stofzuiger omhoog gezogen wordt. Ik raakte net niet buiten bewustzijn. Een man naast mij heeft mijn leven gered. Hij droeg een shirt met het opschrift "3". Hij zei onophoudelijk: "don't sleep". Was ik toen in slaap gevallen, had ik het waarschijnlijk niet gehaald, leerde ik later. Als je bij bewustzijn blijft, vermindert de kans op bloedklonters."