Als je druk in de weer of enthousiast bent, kan het lijken alsof de tijd voorbijvliegt. Voel je verveling toeslaan, dan lijkt het eerder alsof de minuten tergend traag voorbijtikken. Dit welbekende fenomeen is al druk onderzocht. Onderzoekers dachten tot voor kort dat bepaalde hersenmechanismen deze vervormingen van de tijd veroorzaken, maar academici aan de universiteit van Londen zien een andere oorzaak.

Volgens hen ligt het niet alleen aan ons brein, maar ook aan het hart. Dat staat immers continu in verbinding met onze hersenen. Het hart stuurt bij elke hartslag signalen naar het brein. Dat geeft dan weer cruciale informatie over de toestand van het lichaam.

De onderzoekers baseren hun bevindingen op enkele experimenten. In een daarvan presenteerden ze een reeks korte gebeurtenissen aan een groep proefpersonen. Dat deden ze tijdens een hartslag (de systolische fase van de hartcyclus), maar ook wanneer het hart samentrekt en signalen naar de hersenen stuurt, dus tussen de hartslagen door (de diastolische fase). Hetzelfde gebeurde wanneer het hart ontspande en geen informatie naar de hersenen stuurde.

En wat blijkt uit alle testen? Wanneer gebeurtenissen tijdens de diastole werden gepresenteerd, dachten mensen dat de tijd langer duurde. In de systolische fase leek de tijd te vliegen. “Deze patronen van samentrekking en uitzetting laten zien hoe onze perceptie van tijd voortdurend wordt beïnvloed door onze interne fysiologische toestanden”, besluiten de onderzoekers.