COLUMN. Walter Damen: “Dat auto’s soms het dubbele van toegelaten snelheid kunnen halen, is deel van het probleem”

Do you have a fast car? Nee, ik ga het niet hebben over het knappe nummer van Tracy Chapman. De enige reden waarom ­Tracy een snelle wagen nodig had, was om zo vlug mogelijk weg te geraken uit de miserie, naar een andere plek waar ze meer kansen zou krijgen in het leven. Jammer genoeg had Tracy niet het geluk een profvoetballer als partner te hebben. Nu, veel voetballers rijden gewoon met de wagen die hun club via sponsoring ter beschikking stelt. Maar niet allemaal. Een razendsnelle, blinkende en in het oog springende bolide blijft nu eenmaal de droom van veel jongeren in het algemeen en jonge voetballers in het bijzonder. Sommigen hebben hun fascinatie met de dood bekocht. Denk aan de betreurde en ongelooflijk getalenteerde Sterchele, na zijn overstap van Beerschot naar Club Brugge.

Ik durf gerust toe te geven dat een snelle wagen ook mij niet koud laat. ‘Boys and their toys’, weet je wel. Nu was die ‘boy’ een speler van OHL. Een moment van onoplettendheid en een rotonde die als katapult fungeerde, deed hem met z’n wagen dwars door de muur van een sporthal vliegen. Jonge mensen ontsnapten ternauwernood aan dit projectiel. Uit mijn schooljaren herinner ik me nog de formule voor impact: massa x snelheid². Ik hoef geen tekening te maken bij wat er gebeurt als een wagen (met toch een zekere massa) weggeschoten wordt aan een hoge snelheid. U zal de beelden wel hebben gezien. Stel u eens voor dat hier iemand het leven had gelaten: hoe volstrekt dwaas zou dát geweest zijn? Enkel de benaming ‘het lot’ zou er een zinnige uitleg aan kunnen geven.

Onmiddellijk lees je dan dat jonge chauffeurs zo’n snelle auto niet zouden mogen hebben. Er valt iets voor te zeggen, maar waarom kan en mag men in feite nog steeds auto’s bouwen die sneller dan 130 kilometer per uur kunnen? Behalve op sommige plekken in Duitsland ligt in Europa de toegelaten snelheid nergens hoger dan die 130. En daarbij, de trajectcontroles schieten vandaag als paddenstoelen uit elke weg. De pakkans is zodanig groot dat ik zelf bijna maniakaal aan mijn ­Waze gekluisterd zit in de hoop door het bos nog de bomen te zien hoe snel ik nu precies mag rijden. En dan nog word ik soms verrast door de verschillende, vaak onlogische snelheidsbeperkingen.

Maar uiteraard is verkeersveiligheid ontzettend belangrijk. Wordt het dan misschien niet eens tijd dat men gesprekken aanknoopt met de automobielsector? Zolang auto’s immers vlotjes soms meer dan het dubbele van de maximumsnelheid kunnen halen, lijkt het probleem ook daar te zitten.

Of vertrouwen we erop dat ons wegennet verder blijft dichtslibben en het probleem van de snelheid zich zo vanzelf oplost? Hoelang is het niet geleden dat ik op bepaalde uren nog eens sneller dan 30 km/u heb kunnen rijden op de E17 of E19. De file als oplossing, maak dat mee. Door Tracy rij ik alleszins op mijn gemak: “I had a feeling that I could be someone.” Zij heeft het gedaan. Zonder snelle wagen, maar puur op werklust.

LEES OOK:

COLUMN. Walter Damen over naam- en geslachts-verandering: “De ‘sociale’ media hebben hun asociale taak alweer perfect vervuld”

COLUMN. Walter Damen: “Ook ene Dries V.L. schuift alle schuld gemakshalve door naar de door hemzelf uitgeroepen linkse pers”