Egan Bernal is er voor het eerst sinds 2020 opnieuw bij, maar voor de ondertussen door een trainingsongeval zwaar gelouterde Zuid-Amerikaan is “meedoen belangrijker dan winnen”. “Vóór het Critérium du Dauphiné was mijn plan om in deze periode op vakantie te gaan”, aldus de ondertussen 26-jarige Bernal. “Ik had toen zelfs enorm grote twijfels, maar ik was er niet te slecht”, aldus de Tourwinnaar van 2019 die in Grenoble als twaalfde finishte. “Tijdens deze week zelf vroeg de teamleiding me om gefocust te blijven. De week erna nam ze de beslissing dat ik erbij was. Het is na wat ik heb meegemaakt in januari 2022 met dat zware ongeluk een heel eer om opnieuw de Tour te kunnen rijden.”

Hoe ver hij komt, is ook voor de ster van vier jaar geleden één groot vraagteken. “Ik weet echt niet hoe het zal zijn. Ik moét het dag per dag bekijken. Het is mijn eerste grote ronde sinds lang (de Vuelta van 2021). Daarbij komt nog dat ik deze koers niet honderd procent voorbereid heb, ook al werkte ik nog goed en hard na de Dauphiné. Ik probeer Pidcock de eerste dagen te helpen en zelf niet al te veel tijd te verliezen. Ik krijg een vrije rol in het team. Alles hangt van mijn gevoel én de benen af. Ik blijf erbij. Ook al was dit een doel begin januari, ik had niet echt verwacht dat ik geselecteerd zou zijn. Ik voel me goed en heb ongelofelijk veel zin om ertegenaan te gaan. Het is ook een heel emotioneel weerzien met de grootste en mooiste koers van de wereld. Ik ben heel blij. Ik heb bijna twee zware seizoen achter de rug. Ik moet blij zijn dat ik nog leef. Ik onthoud alleen de goede dingen. Ik hoop op een dag opnieuw mijn niveau te halen van weleer. Of ik dat nog vind? (schouderophalend) Dat weet ik echt niet. Het zou fantastisch zijn op opnieuw Parijs te halen. Dat zou een ongelofelijke prestatie zijn die ik kan aanwenden voor de volgende grote ronden, waarin ik beter wil worden.”

“Etappe winnen blijft prioriteit”

Tom Pidcock prees het gegeven dat hij er dik zeventien maanden later opnieuw bij is. “Vergeet niet dat Egan bijna het leven verloor, hè. We moeten dat respecteren en vooral in het achterhoofd houden. Het maakt niet uit wat hij in deze Tour presteert.”

De polyvalente Brit is door de afwezigheid van Geraint Thomas (na de verloren Giro rijdt hij de Vuelta, red.) – samen met Daniel Felipe Martinez – de kopman van een ploeg die met Ben Turner en Carlos Rodriguez ook twee Tourdebutanten telt. Dat was de olympische kampioen mountainbiken van Tokio 2020 vorig jaar ook. Toen werd hij de allerjongste winnaar ooit op Alpe d’Huez.

De eergierige Brit van nog altijd maar 23 jaar heeft de lat voor zichzelf dit keer hoger gelegd. “De eerste twee ritten zijn voor mij belangrijk. Ik wil een etappe winnen, maar dan niet vanuit de vlucht zoals vorige zomer in de Alpen, maar vanuit de groep met de grote namen. Jullie vragen me of het zaterdag al kan? Misschien krijgen we na die Pike een selecte groep met alleen maar leiders en biedt dat voor mij kansen. Maar ik heb te weinig ervaring om jullie hét antwoord te geven”, aldus Pidcock die zegt beter voorbereid te zijn dan vorig jaar. “Een etappe winnen blijft de prioriteit, maar ik wil ook als ronderenner stappen vooruit zetten”, zegt de Britse Tourhoop in bange dagen die vorig jaar met een zestiende plaats debuteerde. “Als je wint vanuit de groep die strijdt voor het klassement, blijf je automatisch hoog in de rangschikking. Gezien mijn profiel wil ik in de bergen een stap vooruit zetten.” Pidcock imponeerde niet echt in de Ronde van Zwitserland, maar heeft er een verklaring voor. “Ik kwam rechtstreeks van hoogtestage bij mij thuis in Andorra. Dat deed ik nooit eerder. Ik wist niet wat mijn niveau was. Toch denk ik dat ik in goede conditie ben.”

De meester-afdaler kreeg ook vragen over het tragische ongeluk van Gino Mäder. “Dat raakte héél het peloton héél hard. Ik heb geen enkele renner de laatste twee dagen van de Ronde van Zwitserland nog risico’s zien nemen. Ik ben ook niet de jongen die onberekende risico’s neem, maar soms wel noodzakelijke. Zoals iedereen. Ik daal nu eenmaal graag. De dood van Gino Mäder drukte iedereen met de neus op de feiten en toonde ons wat de gevolgen kunnen zijn van een fout”, besloot de jongen die Cavendish als inspiratiebron had. “Toen ik als kind vroeger van school kwam en de tv deed aanfloepen, zag ik Mark winnen. En nu kan ik ooggetuige zijn van een eventuele overwinning waarmee Cavendish het record van dagzeges van Eddy Merckx scherper stelt en zo de legende ingaat. Cavendish is een ongelofelijk big icon of British cyling”, besloot de man die diep binnenin net hetzelfde ambieert.