De 34-jarige Meeusen kondigde op 12 december van vorig jaar zijn afscheid aan nadat hij in Essen, voor eigen publiek, niet verder was geraakt dan een achtste plaats. Ondanks een nog lopend contract bij Deschacht - Hens - Maes besloot Meeusen een punt te zetten achter zijn carrière. Maar schijnbaar is het toch altijd blijven kriebelen en nam Meeusen contact op met streekgenoot Marc Herremans, drijvende kracht achter Athletes for Hope, een verzameling van atleten over verschillende disciplines heen. Athletes for Hope proberen via hun prestaties geld in te zamelen voor de aankoop van ‘staprobotten’ voor kinderen met fysieke beperkingen.

“Ik besef dat niet iedereen even positief zal reageren op het feit dat ik terug wil crossen”, lichtte Meeusen zijn beslissing toe. “Eerst stoppen en dan met hangende pootjes terugkomen is een beetje zwakjes natuurlijk.”

Maar de Essenaar gelooft in zijn comeback. “In mijn eigen entourage heb ik ook positieve en negatieve reacties maar door er een tijdje tussenuit te zijn geweest heb ik de kans gekregen om eens rustig na te denken over wat er allemaal is fout gelopen de laatste jaren”, klinkt het. “Ik heb iemand nodig die me zowel fysiek als mentaal kan ondersteunen dus ik ben aan het juiste adres bij Marc. Ik ben hem heel dankbaar voor deze kans want besef dat dit niet vanzelfsprekend is. Ik zal er dan ook alles aan doen om hem en zijn project ‘Athletes for Hope’ positief in beeld te brengen.”

Meeusen won in zijn carrière twintig crossen, waaronder de Wereldbeker-wedstrijden in Kalmthout (2010) en Nommay (2014). In 2010 schoot hij als een komeet naar de top met verrassend brons op het BK bij de profs, maar de hoge verwachtingen kwamen er nooit helemaal uit. In 2015 veroverde hij wel nog eens zilver op het BK. Meeusen bleef wel altijd een van de meest populaire renners, een populariteit die hij deels ook te danken had aan zijn acrobatische capaciteiten.