“Als ik de foute bloedzak had gekregen, was ik dood”: Thomas Dekker komt terug op zijn dopingverleden

“De eerste keer dat ik dat deed, was best wel bijzonder", vertelt Dekker. “Dat was bij een grote Spaanse dopingarts (Eufemiano Fuentes, nvdr). Ik sprak geen Spaans, hij geen Engels - het ging er met handen en voeten aan toe. Uiteindelijk kreeg je een nummer dat je zelf op de zak met bloed moest schrijven. Als je die dan terugkreeg, wist je dat jij het er zelf op had geschreven. Want als je de verkeerde zak met de verkeerde bloedgroep terugkreeg, ben je dood...”

“Ik was toen naar Italië verhuisd en won de eerste belangrijke wedstrijd van het jaar (Tirreno-Adriatico in 2006, nvdr). Ik zat op de rand van mijn bed en barstte in mijn eentje in huilen uit. Een hele week lang had ik moeten opletten. Ja, ik had gewonnen en er was die ontlading... maar de idee dat dit mijn leven voor de komende 10 à 15 jaar zou zijn, maakte me kapot.”

Dekker zou nog minstens vijf keer in het geheim bloed laten opslaan bij Fuentes. In 2009 bleek dat er twee jaar eerder epo in zijn lichaam was aangetroffen. Hij gaf toe doping te hebben gebruikt. Als gevolg hiervan werd hij geschorst tot 1 juli 2011. Dekker keerde daarna terug in het wielrennen, maar kwam niet meer op zijn oude niveau. In maart 2015 beëindigde hij zijn profloopbaan.

In onder anderen een interview met Humo naar aanleiding van zijn in 2016 gepubliceerde boek ‘Mijn Gevecht’, sprak Dekker al eerder over zijn contact met Fuentes. Een extract uit dat gesprek.

Dekker: “Mensen lezen vooral de krantenkoppen, over hoe iemand gepakt wordt op het gebruik van doping. Maar ze lezen nooit over hoe je als 21-jarige een bloedzak afgeeft, in een hotel vlak bij de luchthaven van Madrid.”

Dekker: “Iedereen stelt er zich van alles bij voor, maar het is een treurige bedoening. Ik besefte dat doping gewoon business is: schilderijtje van de muur, bloedzak aan het haakje en een kwartier later ben je klaar. Fuentes was ook niet meteen een charmante persoonlijkheid. Veel werd er niet gezegd, hij verstond geen Engels.”

Dekker: “En achteraf gezien waren er nog veel meer (lacht). Hij gaf me ook de schuilnaam ‘Clasicomano Luigi’. Dat ben ík dus, en niemand anders. Ik kwam in contact met Fuentes via mijn makelaar, Jacques Hanegraaf. Hij heeft me bij Luigi Cecchini én bij Fuentes geïntroduceerd, dezelfde combinatie als Jan Ullrich: Hanegraaf was Ullrichs team-manager toen hij in 2003 Lance Armstrong bijna versloeg in de Tour.”

Dekker. “Nee, ik was zelf ook nieuwsgierig. Maar het helpt natuurlijk niet als je manager het mee faciliteert. Ik had die dingen niet zelf kunnen regelen – zelf een enkeltje Madrid boeken in de hoop Fuentes op straat tegen het lijf te lopen.”