‘Iedereen bleef maar rare opmerkingen maken over mijn borsten’: Britney Spears schrijft memoires

Uitgeput was ze, na jarenlang te strijden tegen haar vader die als voogd controle uitoefende over een groot deel van haar leven en carrière. Bang ook, bang dat ze haar zoontjes misschien niet meer zou mogen zien als ze zich zou blijven verzetten. Dus besliste Britney Spears op een bepaald ogenblik de strijd te staken tegen haar vader, onder wie ze vanaf 2008 onder curatele stond na twee opnames in een ziekenhuis wegens psychologische problemen.

“Nadat ik eens op een draagberrie was vastgegespt”, zo staat er in haar memoires The Woman in Me, “wist ik dat ze mijn lichaam op elk moment in bedwang konden houden. En dus ging ik erin mee.” Spears voegt eraan toe: “Mijn vrijheid in ruil voor dutjes met mijn kinderen: het was een ruil die ik bereid was te maken.”

In het bijna 300 pagina’s tellende en langverwachte boek vertelt Spears over haar carrière als tieneridool, haar problemen die voer werden voor de roddelpers, haar tijd onder curatele en haar uiteindelijke aandringen op de beëindiging ervan in 2021, toen ze weer het recht kreeg om haar eigen beslissingen te nemen.

Spears vertelt er ook in over hoe moeilijk het is om als publiek persoon te leven, in het oog gehouden te worden. Of het nu door haar ouders is of door de paparazzi, of zelfs door haar dokters die haar “wegnamen van haar kinderen, haar hond en haar huis.” Maar het boek vertelt ook geen volledig verhaal, bijvoorbeeld als ze het vrolijk heeft over haar relatie en huwelijk met Hesam Asghari, een huwelijk dat in augustus spaak liep.

Weg naar de roem

Haar eerste solo-optreden deed ze in de plaatselijke kinderopvang van haar moeder - ze zong het kerstliedje ‘What Child Is This?’. Enkele jaren later deed ze al auditie met Whitney Houstons ‘I Have Nothing’ in kamers vol bazen van platenlabels. Het ging hard en snel voor Spears, haar weg naar de roem.

Een weg die vaak ook confronterend was. Zo beschrijft ze hoe ze als tienjarige deelnam aan het programma Star Search. Presentator Ed McMahon, die toen een jaar of zeventig moet geweest zijn, vroeg haar of ze een vriendje had. Nadat ze nee antwoordde - omdat jongens ‘gemeen’ waren - antwoordde McMahon: “Ik ben niet gemeen! En ik dan?” Ze “hield zich groot” totdat ze het podium verliet, schrijft Spears, “maar toen barstte ik in tranen uit.”

Als prille tiener speelde ze daarna enkele jaren mee in The Mickey Mouse Club, maar daarna besloot ze dat ze een “normaal leven” wilde leiden in Kentwood, in Louisiana. Tot Larry Rudolph, een advocaat die haar moeder had ontmoet in het auditiecircuit, haar voorstelde om een demo op te nemen. Op haar vijftiende kreeg ze een platencontract en Rudolph werd haar manager.

Groeiende aandacht

Toen ging het helemaal hard. Terwijl ze enkele jaren daarvoor nog een tiener was die in winkelcentra optrad, werd Spears plots een 16-jarige popprinses met een hitsingle: ‘... Baby One More Time’. Ze ging op tournee met de boyband ‘N Sync en had een spraakmakende romance met Justin Timberlake.

Toen al moest ze vaststellen dat talkshowpresentatoren haar andere vragen stelden dan ze aan Timberlake deden. “Iedereen bleef maar rare opmerkingen maken over mijn borsten”, schrijft ze in het boek. “Ze wilden weten of ik plastische chirurgie had ondergaan.” De druk werd alleen maar groter toen ze een vaste waarde werd op MTV en de publieke kritiek leidde er uiteindelijk toe dat ze voor het eerst Prozac ging slikken.

Breuk met Timberlake

In aanloop naar de release van de memoires lekte ook al uit dat Spears besliste om een abortus te laten uitvoeren nadat ze zwanger was geraakt tijdens haar relatie met Timberlake. Ze zegt dat ze de zwangerschap niet als “een tragedie” zag, maar dat hij vond dat ze te jong waren, en dus stemde ze ermee in “om de zwangerschap af te breken”.

Haar band met Timberlake was magnetisch, herinnert Spears zich, en ze stelt dat hun breuk - die hij volgens haar via sms in gang zette - haar “kapot” achterliet. Ze fantaseerde erover te stoppen met showbusiness.

De spaak gelopen relatie zou nog een staartje krijgen in Timberlakes videoclip voor ‘Cry Me a River’. Daarin zit volgens Spears “een vrouw die op mij lijkt en hem bedriegt, waarop hij verdrietig in de regen ronddwaalt”. De clip miste zijn effect niet. Ze zag dat de media haar afschilderden als een “hoer die het hart had gebroken van Amerika’s lieveling. In werkelijkheid lag ik in coma in Louisiana en liep hij vrolijk rond in Hollywood.”

Na de breuk, aldus Spears, voelde ze zich door haar vader en haar management gedwongen om een interview te doen met Diane Sawyer, waarin die haar hard aanpakte voor wat ze Timberlake zou hebben aangedaan. (In het boek bevestigt Spears een oud gerucht dat ze choreograaf Wade Robson kuste tijdens haar relatie met Timberlake, maar ze suggereert dat haar gedrag te maken had met geruchten over Timberlakes ontrouw). Het interview was een breekpunt, herinnert Spears zich. “Ik had het gevoel dat ik was uitgebuit, dat ik er voor het oog van de hele wereld was ingeluisd.”

Drugs en alcohol

Maar toen moesten de beruchte jaren nog komen, de periode waarin ze het mikpunt was van paparazzi en roddelbladen. Als jongvolwassene verkende ze het nachtleven en ging ze feesten, met grote ogen en vol ongeloof zag ze hoe ze ondertussen werd afgeschilderd in de media.

Zo werd ze bijvoorbeeld samen gefotografeerd met beroemdheden als Paris Hilton en Lindsay Lohan. “Het was allemaal niet zo ontspoord als de pers het deed lijken”, schrijft Spears. Harddrugs waren toen ook niet aan haar besteed en ze zegt “nooit een drankprobleem te hebben gehad”. Haar ‘favoriete drug’ was naar eigen zeggen het ADHD-medicijn Adderall: “Ik werd er high van, ja, maar de belangrijkste reden waarom ik het nam, was dat het me een paar uur lang minder depressief liet voelen”.

Spears schrijft dat ze tijdens enkele van haar bekendste publieke momenten - toen ze haar hoofd kaal schoor, toen ze de auto van een paparazzo aanviel - “buiten zinnen was van verdriet” na de dood van haar tante en een voogdijgevecht met haar ex-man, Kevin Federline. “Met mijn kaalgeschoren hoofd maakte ik iedereen bang, zelfs mijn moeder. Tijdens die weken zonder mijn kinderen werd ik gek, keer op keer. Ik wist niet eens hoe ik voor mezelf moest zorgen.”

“Ik bevond me toen in de greep van een ernstige postnatale depressie, was verlaten door mijn man, was gescheiden van mijn twee kinderen, mijn geliefde tante Sandra was overleden en ik ervoer de constante druk van de paparazzi”, voegt ze eraan toe. “Ik besef dat ik toen in sommige opzichten als een kind begon te denken.”

Onder curatele

Begin 2008 werd Jamie, de vader van de zangeres, door de staat Californië aangesteld als voogd die haar financiële en persoonlijke zaken moest regelen. Die regeling zou tot 2021 duren. Zelfs toen Spears weer aan het werk ging, werd ze de hele tijd in de gaten gehouden. Zelfs met wie ze op date ging of met wie ze tijd spendeerde werd gecontroleerd.

“Ik weet dat mijn gedrag op een bepaald moment ontspoord was, maar ik had niets gedaan dat rechtvaardigde dat ze me behandelden alsof ik een bankovervaller was”, schrijft Spears in haar memoires. “Niets rechtvaardigde het om mijn hele leven overhoop te gooien.” Ze stelt dat de regeling werd uitgewerkt door haar vader met steun van haar moeder en een bedrijfsmanager, Louise Taylor, beter bekend als Lou. Die laatste ontkent echter de architect van de curatele te zijn. Ook Jamie Spears heeft zichzelf lang verdedigd door te stellen dat dit een manier was om zijn dochter te beschermen tegen financiële uitbuiting.

“Te ziek om mijn eigen vriendje te kiezen, maar wel gezond genoeg om in sitcoms en ochtendprogramma’s te verschijnen en elke week voor duizenden mensen op een ander continent op te treden”, schrijft Spears over haar vader. “Vanaf dat moment kreeg ik het gevoel dat hij mij zag als iemand die op aarde was gezet om inkomsten voor hen te genereren.” In een andere passage herinnert Spears zich dat haar vader zei: “Ik ben nu Britney Spears.”

Haar leven werd compleet overhoop gegooid. “Ik feestte veel, en opeens werd ik een kluizenaar”, aldus Spears. “Beveiligingspersoneel gaf me enveloppes met medicijnen en keek toe hoe ik ze innam. Op mijn iPhone werd het ouderlijk toezicht aangezet. Alles werd onder de loep genomen en gecontroleerd. Alles.”

Elk verzet van Spears werd afgekeurd, genegeerd of geminimaliseerd: “Ik had het zelfs over de curatele tijdens een talkshow in 2016, maar op de een of andere manier werd dat deel van het interview niet uitgezonden. Toevallig, zeg.”

#FreeBritney

Hoewel Spears achter gesloten deuren met tussenpozen tevergeefs tegen de curatele had geprotesteerd, komt het begin van het einde van de regeling pas laat in 2018 in zicht. De zangeres moest toen verdere onderzoeken over geestelijke gezondheid ondergaan en vervolgens meer dan drie maanden in een afkickkliniek doorbrengen. “Als ik niet zou gaan, waarschuwde mijn vader, zou ik naar de rechtbank moeten en voor schut staan”, schrijft Spears, eraan toevoegend dat hij dreigde haar er als een “idioot” te laten uitzien.

Spears vertelt dat ze in de instelling niet alleen lithium voorgeschreven kreeg, maar dat ze ook maar één uur televisie per dag mocht kijken voor ze om 9 uur ’s avonds naar bed moest. “Ze sloten me maandenlang tegen mijn wil op. Ik kon niet naar buiten. Ik mocht niet autorijden. Ik moest wekelijks bloed laten trekken. Ik kon niet in bad zonder dat er iemand bij was. Ik kon de deur van mijn kamer niet sluiten.”

Het was daar, in die afkickkliniek in Beverly Hills waar je 60.000 dollar per maand betaalt, dat een verpleegster haar clips liet zien van fans die de #FreeBritney-beweging vertegenwoordigden. Ze trokken de noodzaak van de curatele in twijfel. “Dat was het meest verbazingwekkende dat ik ooit in mijn leven had gezien. Ik denk niet dat mensen beseften hoeveel de #FreeBritney-beweging voor me betekende, vooral in het begin.”

De zaak-Britney Spears kreeg opeens veel aandacht. “Het voelde alsof er elke dag een documentaire over mij verscheen op weer een andere streamingdienst.” Die bekijken was moeilijk, geeft ze aan. “Ik begrijp dat iedereen zijn hart op de juiste plaats had, maar het deed me pijn dat een oude vriend met documentairemakers sprak zonder eerst met mij te overleggen. Er was zoveel giswerk over wat ik gedacht of gevoeld moet hebben.”

Eind 2021 werd het voogdijschap van haar vader over haar beëindigd, niet lang voordat de regeling helemaal werd stopgezet. “Ik voelde toen een opluchting over me heen komen”, schrijft Spears. “De man die me als kind bang had gemaakt en als volwassene over me heerste, die meer dan wie ook mijn zelfvertrouwen had ondermijnd, had niet langer de controle over mijn leven.” Toen ze het telefoontje kreeg van haar nieuwe advocaat dat de curatele officieel voorbij was zat ze in een resort in Tahiti.

Maar de nasleep van de ondercuratelestelling blijft moeilijk voor Spears. Ze vertelt over haar voortdurende vervreemding van een groot deel van haar familie. “Migraine is slechts een deel van de fysieke en emotionele schade die ik heb nu ik niet meer onder curatele sta. Ik denk niet dat mijn familieleden de schade begrijpen die ze hebben aangericht.”

Terugkeer naar het podium?

Hoewel sommigen zeggen dat de curatele Spears’ leven heeft gered, is ze het daar zelf absoluut niet mee eens. “Mijn muziek was mijn leven en de curatele was daar dodelijk voor; ze verpletterde mijn ziel.”

Als voorbeeld daarvan schrijft Spears over hoe ze tijdens haar concertreeks in Las Vegas haar show niet mocht bijwerken. “Toen ik mijn favoriete nummers wilde uitvoeren, zoals ‘Change Your Mind’ en ‘Get Naked’, lieten ze me dat niet toe. Het voelde alsof ze me in verlegenheid wilden brengen in plaats van me mijn fans het best mogelijke optreden te laten geven.”

Nu ze de vrijheid heeft om weer te creëren, voelt ze zich niet gemotiveerd om dat te doen. Alleen vorig jaar werkte ze een keer samen met Elton John, een van haar muzikale helden. “Mijn muziekcarrière is op dit moment niet mijn focus”, zegt Spears. “Het is tijd voor mij om niet iemand te zijn die andere mensen willen dat ik ben; het is tijd om echt mezelf te vinden.”

Britney Spears, The Woman in Me, is uit bij Kosmos Uitgevers.

_{© The New York Times}