COLUMN. Walter Damen over ‘onzichtbare vijanden’: “Enkel kalmte kan u redden”
BVScherp als het moet, mild als het kan... Met dezelfde passie waarmee hij z’n pleidooien voert, becommentarieert topadvocaat Walter Damen (51) wat hem én u bezighoudt.
Walter DamenBron:Dag Allemaal
God, wat kijk ik ernaar uit. Het lijkt wel of ik als mens snak naar een korte stopzetting van het leven. Niet mijn leven, maar van alles wat rondom ons draait. Te veel gruwel de laatste maanden. Nochtans blijft onderzoek uitwijzen dat we in de meest veilige tijden ooit leven. Nog nooit waren er zo weinig actueel lopende oorlogen, nog nooit zijn we zo ‘veilig’ geweest en toch voelt het alsof het gevaar in elke hoek zit en plotseling als een duiveltje uit een doos kan springen.
Niets zo verontrustend als de onzichtbare vijand. Het coronavirus was er zo eentje, inmiddels twee jaar geleden, maar aan een minder gevaarlijke opmars bezig. Nu terugblikkend werden er soms absurde maatregelen aan ons opgelegd, dit alles om het onzichtbare gevaar te bedwingen. Wat een tijd. Ontsmette winkelkarretjes, mondmaskers die je oorspronkelijk toch maar niet mocht aanraken. Niet op een bankje mogen gaan zitten of in de buitenlucht met meer dan vier personen vertoeven. Een avondklok. Minderjarigen werden er trouwens voor in een overbevolkte cel gestoken. Dat mocht dan weer wel.
Veel van mijn strafdossiers zouden verdwijnen als iedereen rustig zou blijven”
- Walter Damen
Voor covid was er trouwens eerst een andere onzichtbare vijand: terreur. Ook die is terug. Nog sluipender en hopelijk overroepen. De klopjacht op de hulpzoekende Palestijn die een aanslag zou plegen is daar een voorbeeld van. Nadat de man vernam dat heel zijn gezin werd uitgemoord in de Gazastrook had hij blijkbaar enkele krasse uitspraken gedaan. Was het een moment van zinsverbijstering of werkelijk een doelstelling? Na een intensieve opsporing werd de man ongewapend opgepakt en na verhoor weer vrijgelaten. Een emotionele uitval dus. Het Vlaamse spreekwoord “Enkel kalmte kan u redden” is hier van toepassing. En dat geldt voor vele zaken in het leven. Veel van mijn strafdossiers zouden verdwijnen als iedereen rustig zou blijven.
Zuchten uit nederigheid
Ik zoek mijn kalmte in de herfstvakantie alvast op in de mooie bossen die ons land rijk is. Ik ga oersaai op zoek naar paddenstoelen, een wonder van Moeder Natuur, die nu ontspruiten op alle mogelijke plekken. Eerlijk, ik ken er niets van, maar keer op keer sta ik versteld van hun pracht. De bladeren kraken, een groepje zwammen kijkt toe hoe ik stilletjes dichterbij kom, ik kniel bij ze neer alsof ik ze aanbid. Ik kijk gefascineerd naar hun vorm en de verzameling van soortgenoten rondom hen. Ik zucht uit nederigheid. Welke pracht heeft de natuur ons toch elk jaar te bieden? Gratis en voor niets. Spijtig genoeg besef ik ook dat er maar één groot gevaar is voor al deze mooie dingen: de mens zelf. En dat gevaar is niet onzichtbaar, maar helaas duidelijk waarneembaar.
