Google Maps brengt ons tot aan de rand van een bos, dat we via een kronkelend pad moeten binnenrijden. Tot aan een grote, houten poort waarvan we het slot ontcijferen. Achter de takken van laurierkers en grove dennen, verschijnt een tonvormige sauna met daarnaast een grote stapel brandhout. De woning zelf lijkt als twee druppels op hoe we ons een leven lang elk sprookjeshuisje hebben voorgesteld. Op Airbnb zagen we vooral zomerfoto’s van de vijver die aan de chalet grenst: de lelies staan in bloei en alle soorten groen groeien in het wild rond de oever. Het is een beetje zoeken naar diezelfde vijver op deze herfstige novemberdag: de helft zit verstopt onder een dekentje van geel-oranje eikenbladen. We staren tien minuten lang verdwaasd voor ons uit om de schoonheid van deze plek tot ons te laten doordringen. Op de achtergrond horen we alleen het ritselen van blaadjes.

(lees verder onder de foto’s)

De binnenkant van de chalet is een minstens even grote verrassing. De eigenaars uit West-Vlaanderen - verliefd op Limburg - tikten het huisje begin januari op de kop. In amper zes maanden tijd renoveerden ze de compleet vervallen hut tot een prachtig afgewerkte vakantiewoning. Vanuit de volledig uitgeruste keuken en eethoek kijken we door grote ramen naar het levensgrote schilderij van de herfst. Er is een salon, ruime badkamer met inloopdouche en twee comfortabele slaapkamers met elk een tweepersoonsbed. Wij maken het vanavond gezellig met vriendinnen, maar kunnen ons perfect voorstellen dat dit - in elk seizoen - een droomplek is voor schrijvers en kunstenaars.

(lees verder onder de foto’s)

Nicole en Hugo

Hoe dit huisje ooit in het bos terechtgekomen is, weten de eigenaars niet. Wellicht was het ooit de woning van een boswachter. De vijver moet ongeveer 35 jaar oud zijn, net als de twee gigantische kois die ze recent ‘Nicole en Hugo’ doopten. Terwijl we alles buiten klaarzetten voor een gezellig aperitiefje - de buitentemperatuur is zacht - liggen de vissen nieuwsgierig op de loer. We brengen het grootste deel van de avond door onder de overkapping en genieten van de slapende natuur (op de hyperactieve koi na). In december installeren de eigenaars ook een vrijstaande, Mexicaanse haard. Een grote troef, want je wil hier, ook al is het er zo knus en mooi, eigenlijk niet naar binnen.

(lees verder onder de foto’s)

Terwijl ons gezelschap uitslaapt, zien wij de vijver ontwaken. Het herfstdeken lijkt nog dikker en kleurrijker dan gisterenavond, de twee vissen doen aan ochtendgymnastiek en een grote reiger schrikt op en vliegt weg als hij ons ziet. Blijkbaar trokken bijna alle reigers vroeger naar het zuiden in de winter. Door het zachte klimaat overwinteren ze steeds vaker bij ons. Dat dit dier het vijverhuisje straks boven een exotische strandhut verkiest, begrijpen we helemaal.