Antwerp bibbert nog even in Leuven, maar ‘Great Old’ mag dankzij spelmaker en MVP Janssen naar halve finale

Voetbal is een spel van fouten, vond wijlen Johan Cruijff. Eerst ging Muja vroeg in de wedstrijd de mist in, met een prachtgoal van Maziz als gevolg (1-0), kort daarop haakte Schrijvers Ejuke in het eigen strafschopgebied, met de gelijkmaker van Vincent Janssen als gevolg (1-1).

Het begon zo allemaal opwindend Aan den Dreef.

Mark van Bommel herhaalde daarbij zijn asymmetrische veldbezetting van afgelopen zondag tegen Charleroi. Met op rechts Muja als wingback. Antwerp staat dezer dagen extreem offensief: anderhalve spits (George en Ekkelenkamp), een linksbuiten (Ejuke), een spelmaker (Janssen), en een wingback. ‘God zegene de greep’, sprak Cruijff vaak.

De positie van de afwezige Arthur Vermeeren voor de verdediging werd in Leuven overgenomen door dat andere jeugdproduct, Milan Smits, 19 jaar. Smits maakte hier en daar een technische fout — Antwerp kwam zo voor de rust een keer zeer goed weg —, en niet elke keuze was even geslaagd, maar voorts voetbalde Smits een dik uur met persoonlijkheid. Enkele intelligente loopbewegingen zonder bal verraadden dat Smits toekomst heeft in onze eerste klasse.

De geschiedenis van de Gouden Schoen kent wel enkele anomalieën. Vincent Janssen die afgelopen donderdag niet in de top-10 eindigde, is daar een voorbeeld van. Janssen is weliswaar veel te weinig stilist voor Cirque du Soleil, maar er hebben grotere amateurs deelgenomen aan Sterren op de Dansvloer dan hij.

Janssen dreef vanuit het middenveld met de bal, keek éven op — als een sluipschutter net voor die de trekker overhaalt —, en joeg toen de 1-2 hard genoeg, technisch perfect, het lichaam in evenwicht, netjes voorbij Leysen.

Janssen kan het allemaal. Of ie nu diepe spits is, met een tweede spits naast hem speelt, of als nummer 10 opereert, het rendement van Janssen blijft altijd behouden.

Klasbak in de Lage Landen. Een stukje van dat Goud mag Toby best aan Janssen geven.

Antwerp werd zo beloond voor hun dominantie, en voor Van Bommel was het leuk meegenomen dat zijn eigenzinnige veldbezetting had bijgedragen aan de voorsprong. De verkiezing van de Trainer van het Jaar, donderdag, was geen anomalie.

OH Leuven liet enkele basisspelers rusten, en gaf daarmee aan dat het bekeravontuur ondergeschikt is aan de overlevingsstrijd in de competitie. Dit weekend moet Leuven naar Kortrijk.

Het stadion was al even matig bezet.

Leuven loopt niet over van kwaliteit. Als je draaischijf, Siebe Schrijvers, dan ook nog eens niet in de wedstrijd zit, wordt het een Mission Impossible.

Het werd 1-3 nog voor het uur. Van Den Bosch profiteerde van een black-out bij keeper Leysen. Dan deed zijn collega aan de overkant, Senne Lammens, veel beter, door met een beenveeg N’Dri van de aansluitingstreffer te houden.

Vincent Janssen bleef al die tijd de geleider. MVP. En Van Bommel bleef goochelen. Hij draaide zijn driehoek op het middenveld om — Ekkelenkamp kwam naast Janssen spelen —, en vond één verdedigende middenvelder (Keita) meer dan genoeg. Pär Zetterberg sprak twintig jaar geleden al: ‘In België moet elke topclub kunnen spelen met maar één defensieve middenvelder.’

De ingevallen Maertens maakte het nog even spannend (2-3), maar de Great Old trok de kwalificatie in de onverwachte chaos — met nog de rode kaart voor Janssen — over de streep

Het post-Vermeeren tijdperk is door Antwerp met succes ingezet. De prins mag dan wel vertrekken — ja, toch? —, de twee koningen op het schaakbord zijn er nog.

Toby Alderweireld & Vincent Janssen.