In de chaos van de sprint en de nasleep van de Italiaanse klassieker werd het een beetje uit het oog verloren: de Australiër van Jayco-AlUlA raakte in volle sprint - amper 50 meter voor de finish - zijn zonnebril kwijt. Het ding viel plots van zijn neus, net op het moment dat Philipsen kwam aanzetten langs de boarding, en tegen de fiets van Tadej Pogacar.

Matthews verloor Milaan-Sanremo uiteindelijk met de dikte van een band. Had hij Philipsen kunnen afhouden als zijn bril was blijven zitten? We zullen het nooit weten, maar het voorval speelde ongetwijfeld een rol in de sprint.

“Dit is zwaar”, was Matthews kort na zijn sprintnederlaag eerlijk. “Natuurlijk ben ik blij met het podium, en morgen zal ik blij zijn met mijn prestatie, maar het is bitterzoet om er zo dicht bij te komen. Zo dicht bij een monument, na zoveel podiums, tja ... Dit is lastig.”

“Maar ik denk dat ik alles perfect heb gedaan. Ik zou niets aan mijn koers veranderen. De manier waarop ik heb teruggevochten na een mindere Parijs-Nice, daar ben ik heel trots op. Dit is mijn favoriete koers van het seizoen (Matthews woont vlakbij Sanremo in Monaco, red.). De koers waarin ik het liefste wil presteren. Ik sta hier ieder jaar met een glimlach aan de start, dus is het heel speciaal om nu op het podium te staan.”

Het is opvallend dat sterke sprinters als Philipsen en Matthews deze keer wel konden meedoen voor winst op de Via Roma. “Ze waren wellicht allebei niet zo sterk als we allemaal hadden gedacht”, zei Matthews, verwijzend naar topfavorieten Tadej Pogacar en Mathieu van der Poel. “Ik weet niet zeker wat er met hen is gebeurd, maar mij lag het beter: ik geraakte over de beklimmingen.”