LEES OOK. De koning van de Ronde van Vlaanderen: Mathieu van der Poel soleert onhoudbaar naar derde triomf

Na Achiel Buysse (1940, 1941, 1943), de Italiaan Fiorenzo Magni (1949, 1950, 1951), Eric Leman (1970, 1972, 1973), Johan Museeuw (1993, 1995, 1998), Tom Boonen (2005, 2006, 2012) en de Zwitser Fabian Cancellara (2010, 2013, 2014) is Van der Poel de zevende renner die de Ronde drie keer wint. Magni is tot nu de enige die dat drie keer op rij deed.

Je zag er ongelofelijk uitgeput uit. Was je dan zo diep moeten gaan?

“Ik ben nooit eerder in een koers zo blij geweest om de rode vod te zien als vandaag. Ik was echt naar de finish aan het kruipen. Het was bijna met de ogen dicht naar de streep rijden. Sinds de laatste keer Paterberg was ik aan het vechten met mezelf. Gelukkig is dat niet meer zo ver. Ik kwam niet meer in de buurt van de wattages die ik normaal trap als ik richting finish ga. Ik was heel blij dat het gat met de achtervolgers groot genoeg was. Het was zo zwaar. Door de regen die erbij kwam, door het snelle eerste uur, door de aanvallen die ik eerder van de andere teams te verduren kreeg.”

Was het echt je plan om nog maar eens met een solo van 44 km uit te pakken, zoals je ook al in de E3 Saxo Classic deed?

“Nee. Maar er was geen weg terug. Toen het begon te regenen, wist ik dat het chaos zou worden op de Koppenberg. Ik herinnerde me de beelden uit het verleden. Ik had de jongens gezegd dat ze tot dat punt de koers onder controle moesten houden. En dat deden ze ook effectief fantastisch. Vanaf dat punt is het toch altijd de sterkste renners tegen elkaar.”

Om uit de problemen te blijven, begon ik als eerste aan het steilste punt. Van de cross weet ik dat het daar niet evident is zodra er een beetje modder ligt, maar ik had nog nooit een natte Koppenberg met wegbanden opgereden. Het was abnormaal moeilijk om wat tractie te krijgen. Boven had ik een mooie kloof. Dan moet je niet meer achterom kijken.”

Heb je nooit met het idee gespeeld om Matteo Jorgenson te laten terugkeren zodat je een koppeltijdrit kon houden zoals in Gent-Wevelgem?

“Neen. Ik was niet honderd procent zeker of hij zou meerijden. Ik ben vol doorgegaan tot de Taaienberg en zou dan kijken wat de toestand was.”

Veel simpeler kan een plan er niet uitzien, ja toch?

“Het grote voordeel is dat het hele team voor mij rijdt. Dat maakt het gemakkelijk. Ze geven zich de volle 110 procent. We wisten dat de andere ploegen van heel ver zouden proberen ons aan te vallen. Dat deden ze ook. Ze hielden alles onder controle. Op de Valkenberg ging een grote groep voorop rijden. Daar heb ik zelf de oversteek gemaakt. Maar ik herinner me geen situatie dat het kritiek was. Vanaf de Koppenberg is het toch meestal man tegen man.”

Op jezelf, Jorgenson en Pedersen na stond iedereen te voet. Vind je dat een natte Koppenberg zijn plaats heeft in zo’n monument als de Ronde?

“Ja. Op den duur kan je er alles uithalen. Neem nu de weg naar de Kapelleberg die erin kwam voor de Kortekeer? Die weg naar daar was misschien gevaarlijker dan die van vorig jaar. Het probleem is de renners en niét de wegen.”

Wat was je reactie toen je woensdag de crash van Dwars door Vlaanderen zag?

“Shocked is misschien het verkeerde woord, maar het was echt shit. Ik kwam net terug van training. Ik legde de tv aan en vijf minuten later gebeurde het. Ik heb echt medelijden met alle betrokken renners. Zeker als je weet wat ze ervoor deden. Ik ga niet zeggen dat ik redelijk close ben met Wout, maar ik weet wat hij gedaan heeft voor deze twee momenten. Dit is echt zwaar voor hem.”

Wat vond je van Mads Pedersen die op 110 km de Ronde in gang ‘demarreerde’?

“Hij deed het goed, alleen toen hij met Gianni voorop was vond ik dat een beetje een zelfmoordpoging. Maar het is misschien normaal na zo’n crash. Misschien wou hij op die manier zijn ploeg helpen. Maar je vraagt het beter aan hemzelf. Na die aanval met Gianni heb ik mijn ploegmaten gevraagd om niet meer mee te springen maar alles behapbaar te houden.”

Waren je gevaarlijkste tegenstanders achteraf niet die dolgedraaide zatte toeschouwers op de Oude Kwaremont die vooral tijdens de laatste passage met bier gooiden en je uitjouwden?

“(Diplomatisch) Er waren wel wat stormen, ja. Maar ik was zondag bezig met mijn inspanning om deze Ronde te winnen dat het me niet enorm veel deed.”

Je komt in de club van zeven renners die drie keer de Ronde wonnen. Een uniek record wenkt. Je kunt zondag in Roubaix ook Rik Van Looy bijbenen die in 1962 in de regenboogtrui zowel de Ronde als Roubaix won.

“Het is niet iets dat me bezig houdt. Ik heb al veel meer gewonnen dan ik ooit durfde te verwachten. Alles wat erbij komt, is bonus. Ik probeer blijvend het beste uit mezelf te halen. En dan zullen de records wel volgen. Zonder erop te focussen. Van deze inspanning moet ik wel enkele dagen herstellen. We zien wel wat het volgende week zondag wordt, maar ik ga het wel proberen.”

Van der Poel kwam over de streep in Oudenaarde na een koers met een gemiddelde van 44,48 km/u. Goed voor de snelste Ronde ooit want net sneller (44,08 km/u) dan die van 2023.

Dolblije Mozzato

“Tweede worden in de Ronde van Vlaanderen, na een verbluffende wereldkampioen, daar had ik nooit van durven dromen”, verklaarde de Italiaan Luca Mozzato (Arkéa-B&B Hotels), eerder deze maand winnaar van de Bredene-Koksijde Classic. “Zielsgelukkig ben ik met dit resultaat. Dit had ik helemaal niet zien aankomen.”

“Op het podium staan van deze klassieker is een droom die uitkomt. Ik maakte misschien wel de beste dag uit mijn carrière mee. Ik had echt een heel goed gevoel op de fiets. Maar ik had ook veel geluk, want bij de eerste passage op de Oude Kwaremont zat ik helemaal achteraan. Die fout maakte ik daarna niet meer. Geluk heb je altijd nodig in een koers als de Ronde van Vlaanderen. In de laatste dertig kilometer was ik nog redelijk goed en ik had nog een beetje kracht over voor mijn eindsprint.”

Mozzato hield Michael Matthews af voor de tweede plaats en die Australiër werd ook nog gedeclasseerd. “Die beslissing vind ik wel wat zwaar. Ik vind niet dat Matthews echt veel verkeerd doet, maar de jury zal het anders bekeken hebben. In de sprint verander je soms eens van positie en dat deed Matthews, maar ik vond het er niet over.”

Politt “tevreden met “nieuwe podiumplaats in monument”

De dertigjarige Duitser Nils Politt (UAE Emirates) finishte als vierde in de 108e Ronde van Vlaanderen, maar mocht toch het podium op nadat de Australiër Michael Matthews gedeclasseerd werd. “Ik was al naar de bus doorgereden na de finish. Het was nu niet het weer om buiten te blijven staan. Tot er plots op de deur geklopt werd en men mij vertelde dat ik toch derde was geworden.”

“Op het podium staan in de Ronde van Vlaanderen is toch wel iets heel speciaals. Na Parijs-Roubaix (in 2019 tweede na Philippe Gilber) sta ik nog eens op een podium van een monument. We verdienden dit ook als ploeg. Ik werd derde, Mikkel Bjerg vierde en Antonio Morgado vijfde en ook Tim Wellens maakte nog deel uit van ons groepje.”

“Of de jury een correcte beslissing nam door Matthews te declasseren, kan ik niet zeggen. Ik heb de beelden nog niet bekeken. Ik kan alleen maar zeggen dat ik op snelheid kwam aanzetten en ik door zijn zwiepende beweging even moest inhouden. Het is nu eenmaal een beslissing van de wedstrijdcommissarissen en zij zullen wel hun redenen hebben. Ik heb wel met hem te doen. Hij dacht eerst dat hij een podiumplaats had en die nemen ze hem dan af. Aan Mathieu van der Poel was vandaag niets te doen. Wij reden voor de ereplaatsen.”