Sinds de verhoging van de terreurdreiging in ons land, zien we op meerdere plaatsen in ons land al enkele maanden aan een stuk militairen op straat. Het lijkt intussen vanzelfsprekend, maar dat is het niet. Daar herinnert de militair die de brief schreef ons aan.

Wie de militair is achter de brief, is niet duidelijk. BRUZZ, de website van de Brusselse radiozender, vertaalde de brief, die oorspronkelijk in het Frans werd gepost:

“Ik ben die soldaat die dag in dag uit door uw steden patrouilleert met als doel u te beschermen. Soms in de regen, soms bij 40° en ik hoor u al zeggen “U hebt daarvoor getekend”.

Ik ben die soldaat die zijn vaderland verlaat voor een ander land. De soldaat die de mensen van wie hij houdt achterlaat zonder te weten of hij levend zal terugkeren en ik hoor u al zeggen “U hebt ook daarvoor getekend”.

En ja, u hebt gelijk, wij hebben daarvoor getekend, maar wij hebben niet gekozen voor alle beledigingen, voor alle gebrek aan respect en zelfs voor alle geweldplegingen die ons te beurt vallen. U hebt gelijk, door ons te engageren, weten we wat er ons desondanks te wachten staat wanneer we hier, op ons eigen territorium, op missie zijn.

Heel af en toe zijn er ook andere personen, mensen die onze dag goed maken. Ze zijn er maar zelden, maar ze zijn er.

Ik heb het over deze burgers die ons bedanken, die ons met een simpele “goeiendag” begroeten of met een eenvoudig “dank u” aanspreken, of sommigen die ons zelfs iets komen brengen om te eten of te drinken. Zij die ons al hun steun geven, zij die er alle dagen zijn, zonder dat we hen gewaarworden. “Onze achterban”... Dank u wel.

“Niet zomaar pionnen in uniform”

Weet u waarom deze gebaren zo belangrijk zijn voor ons? Ze doen ons eraan herinneren dat we niet zomaar pionnen in uniform zijn om burgers een gevoel van veiligheid te geven, om hun blik van angst te vrijwaren bij elke verdenking van een aanslag. Ze doen er ons ook aan herinneren dat we bestaan, dat ons werk, waar we dag na dag mee bezig zijn, er niet alleen is om te staan pronken in de steden. Deze kleine gebaren verhinderen ons om af te glijden in droefheid, wanneer we beseffen dat we op amper een uur rijden zijn van onze thuis, maar er toch niet naartoe kunnen gaan.

Deze handelingen, vaak doodeenvoudig, zijn zo belangrijk... U doet dit doorgaans met een uitgestreken gezicht, maar voor ons betekenen deze gebaren zo veel meer.

En aan de mensen die bang zijn om ons te benaderen in onze indrukwekkende uitrusting, wil ik dit zeggen: vergeet niet, vergeet nooit dat voor alles wij ook maar mensen zijn die dezelfde emoties voelen als u.

Daarom: een welgemeende dank u aan alle burgers die elke dag opnieuw blijven steunen. Het is belangrijk, geloof me. Hou dus nooit op met deze kleine steungebaren, maar probeer ze ons daarentegen nog vaker te tonen, wanneer u maar kan.

Steun is belangrijk.”

De auteur van de brief is voorlopig onbekend. De man die het stuk uiteindelijk online zette, is niet de auteur van de brief.