Benjamin verloor bij de aanslag op de luchthaven een been, zijn ander been werd lelijk toegetakeld en kon maar nipt worden gered. Hij lag tot begin augustus in het ziekenhuis en overleeft op een uitkering van nog geen 1.000 euro. Toch kreeg hij vorige maand van het ziekenhuis een gedetailleerde factuur van bijna 870 euro voor de kompressen die gebruikt werden bij zijn behandeling. “Ik vind het niet kunnen dat ik daar zelf moet voor opdraaien omdat het tegen alle afspraken is”, zegt de Brusselaar.

“De medische lijdensweg kostte me tot nu toe 11.341,45 euro. De mutualiteit kwam al voor het grootste deel van de kosten tussen, maar er bleef nog een bedrag van 867,90 euro over dat ik nog zelf moest betalen.”

Van het kastje naar de muur

Na lang aandringen en veel rondbellen kon hij bekomen dat zijn verzekering en de verzekering van Brussels Airport daar elk een deel van betaalde. “Maar zelf moest ik nog 540 euro bijpassen. En dat is veel geld voor mij. Maar het is vooral het principe. Bovendien word ik overal van het kastje naar de muur gestuurd, terwijl de regering toch beloofd had om de medische kosten te regelen”, zegt hij.

Bij de FOD Volksgezondheid wijst men ons inderdaad op een beslissing van een maand na de aanslagen. Op initiatief van de premier keurde de ministerraad toen een pakket maatregelen goed van minister van Justitie Koen Geens, minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid Maggie De Block en minister van Defensie Steven Vandeput om Belgische slachtoffers van terreurdaden zo goed mogelijk te ondersteunen.

Zo is een statuut van nationale erkenning uitgewerkt. Dit statuut is vergelijkbaar met dat van de oorlogsslachtoffers en garandeert noodhulp aan Belgische slachtoffers van terreurdaden. Afhankelijk van het geval kunnen ze onder andere rekenen op een gegarandeerd pensioen, de levenslange en volledige terugbetaling van medische kosten (fysieke en psychisch) die het gevolg zijn van de aanslagen en via het Slachtofferfonds kunnen de slachtoffers en hun nabestaanden, in afwachting van een statuut van nationale erkenning, ook aanspraak maken op financiële noodhulp. Het maximumplafond voor noodhulp (financiële hulp nog voor het vooronderzoek en de gerechtelijke procedure zijn afgelopen) wordt opgetrokken van 15.000 naar 30.000 euro.

Administratieve vergissing

Voor slachtoffers en nabestaanden werd ook een speciaal nummer en mailadres geopend. Op ons advies heeft Walter Benjamin daar intussen naar gebeld en kreeg er te horen dat de kosten die het ziekenfonds of zijn verzekering niet betalen wel degelijk door het noodhulpfonds zullen worden gedragen. Ook kreeg hij de raad om zijn verzekeringsmaatschappij nog eens te contacteren.

“Dat heb ik intussen gedaan. Er blijkt een vergissing te zijn gebeurd, zo geeft men toe en ik heb intussen excuses gekregen. Mijn dossier kreeg een verkeerdelijk de code van een gewone hospitalisatie en geen speciale code voor slachtoffers van aanslagen. Over een paar dagen mag ik een brief in de bus verwachten met een rechtzetting. Men heeft mij ook beloofd dat ik de factuur niet moet betalen en dat er geen nieuwe rekeningen in mijn bus zullen vallen”, zegt Benjamin.

Vijf maanden na de aanslagen is hij al acht keer geopereerd. “Ik heb een prothese en in het been dat ze konden redden zitten pinnen om de genezing te versnellen. Hoe lang dat nog zal duren en wanneer die pinnen operatief verwijderd kunnen worden, weet ik begin september”, zegt hij.