Stilstaand water zoals dat in zwembaden is een broeihaard voor gevaarlijke micro-organismen zoals salmonella, E. Coli en giardia. Daarom moet water wan zwembaden gedesinfecteerd worden, wat meestal gebeurt met chloor, natriumhypochloriet en calciumhypochloriet.

Deze stoffen reageren met het water, maar ook met de zwemmers en hun zweet, vuil en urine. In urine zit namelijk ureum, een afvalproduct van de eiwitstofwisseling. Wanneer ureum reageert met chloor, ontstaat stikstoftrichloride, de stof die de typische prikkelende geur in zwembaden veroorzaakt. Ook prikkende ogen en huiduitslag na het zwemmen kunnen een gevolg zijn van contact met stikstoftrichloride. Maar wat erger is: de stof wordt ook gelinkt aan ademhalingsproblemen zoals astma.

Volgens de American Chemical Society is dat laatste vooral een probleem voor professionele zwemmers die elke dag uren in het water doorbrengen. Al willen de wetenschappers toch nog even hun vingertje opsteken en zwemmers aanmanen om te douchen voor het zwemmen en toch even uit het water te komen om te plassen - daar dienen toiletten namelijk voor.