Start in Be’er Sheva, een half uurtje rijden van de Gazastrook. De finish 229 kilometer zuidwaarts, in het luxueuze vakantieoord Eilat. Een trip door de Negev woestijn, waar de zon het echter moeilijk had om door de mist te priemen. Iets wat niet belette dat de temperaturen boven de dertig graden klommen. Het was de zorg niet van een trio, dat er haast meteen vandoor ging. De Canadees Guillaume Boivin tekende voor de tweede dag op rij voor de aanwezigheid van thuisploeg Israel Cycling in de voorwacht. Hij werd vergezeld door de Italianen Enrico Barbin (Bardiani) en Marco Frapporti (Androni). Rozetruidragen Rohan Dennis en zijn collega’s vonden het allemaal best en gunden de drie zonder tegenspartelen een boni van zes minuten. Pas dan zette BMC met de jonge Killian Frankiny een mannetje aan de kop van het peloton om het zaakje onder controle te houden.

Ondertussen bewees Elia Viviani dat het hem ernst is met zijn poging om de purperen puntentrui mee naar huis te nemen. In de twee tussensprints van de dag ging hij de concurrentie netjes vooraf voor de vierde plaats, achter de rug van de drie leiders. Goed voor vier puntjes boni. Met nog een kleine honderd kilometer voor de boeg zette Quick Step bovendien met Cavagna een pionnetje bij in de achtervolging. Azend uiteraard op een nieuwe massasprint en een tweede ritwinst voor Viviani, daags voordien zo indrukwekkend.

Op een lint

Een uitnodigende – maar te zwakke - zijwind ten spijt bleef het daar ook bij wat het spektakel betrof. Toch raakte Victor Campenaerts, derde in de stand, even achterop. De koplopers kregen zelfs extra respijt van het peloton, niet gehaast om hen voortijdig in de rekenen. Pas op een kleine zes kilometer van de streep dichtten de kompanen van de snelle mannen de kloof. Het sein voor de eigenlijke finale, al stond de deur in de staart van de groep al een poosje open.

Het bleek ook het sein voor Quick Step om het gebeuren in handen te nemen en de bende op een lint te trekken. Alweer met succes, want een ijzig koele Viviani maakt het voor de twee keer op rij af, ook al probeerde Sam Bennett de deur voor zijn neus dicht te gooien.

In de slotfase bleek Campenaerts toch met een achterstand over de meet te zijn gekomen. Daardoor verliest onze landgenoot zijn goede positionering in het klassement.

Uitslag:

1. Elia Viviani (Ita/QST) de 229 km in 5u02:09 (gem. 45,47 km/u)2. Sacha Modolo (Ita/EFD) op 0:003. Sam Bennett (Ier/BOH) 0:004. Jakub Mareczko (Ita/WIL) 0:005. Danny van Poppel (Ned/TLJ) 0:006. Jens Debusschere (Bel/LTS) 0:007. Manuel Belletti (Ita/ANS) 0:008. Baptiste Planckaert (Bel/TKA) 0:009. Mads Pedersen (Den/TFS) 0:0010. José Goncalves (Por/TKA) 0:00

Stand:

1. Rohan Dennis (Aus/BMC) de 405,7 km in 9u05:30 (gem. 44,.62 km/u)2. Tom Dumoulin (Ned/SUN) op 0:013. José Goncalves (Por/TKA) 0:134. Alex Dowsett (GBr/TKA) 0:175. Pello Bilbao (Spa/AST) 0:196. Simon Yates (GBr/MTS) 0:217. Maximilian Schachmann (Dui/QST) 0:228. Tony Martin (Dui/TKA) 0:289. Domenico Pozzovivo (Ita/TBM) 0:2810. Carlos Betancur (Col/MOV) 0:29

"Sprinters zijn een beetje gek"

Elia Viviani bezorgde Quick-Step Floors zondag een tweede ritoverwinning in de Ronde van Italië. Daarvoor moest de Italiaanse sprinter wel voorbij de Ier Sam Bennett, die niet helemaal volgens het boekje sprintte. Op de persconferentie ging Viviani daarop in. "Hij week heel erg bruusk van zijn lijn af", vertelde de Italiaan.

In het flashinterview meteen na de aankomst maakte Viviani nog geen gewag van het manoeuvre van Bennett, wel van zijn slechte gevoel vroeg in de rit. "In de eerste twee uur voelde ik me heel, heel slecht. Mijn energieniveau was laag, nadat gisteren alle stress was verdwenen. Maar kilometer per kilometer ging ik me beter voelen, en aan het eind deden we een fantastische finale met de ploeg. Zoals we het vooraf hadden gepland, ook al misten we Fabio Sabatini door een lekke band."

Pas nadien op de persconferentie ging Viviani dieper in op de sprint van Bennett. "Zijn verandering van lijn was heel erg bruusk. Hij liet wel wat plaats voor me, dat hielp. Als je dan zo'n gaatje ziet, dan moet je wel wat contact maken. Ik raakte hem wat om duidelijk te maken dat ik naast hem was. Het was op de limiet, maar niet erover. We kwamen op het punt dat je moet kiezen: je ogen sluiten en er vol voor gaan, of remmen. Ik wist dat ik een kans had om recht te blijven, hem voorbij te gaan en te winnen. Sprinters zijn een beetje gek."

"Ik ging ervoor, want ik wou winnen. Gisteren had ik bewezen dat ik dat kon, en dus wou ik dat opnieuw. Met 230 kilometer was het een perfecte dag voor mij. De echte sprinters voelen dan de afstand, maar ik was daarop voorbereid door klassiekers te doen. We hebben twee goede dagen gehad. Beter konden we niet naar Italië gaan: twee zeges, mijn paarse puntentrui, de witte trui van beste jongere Max Schachmann en de extra punten die we hebben gescoord aan de tussenspurts."