De 59-jarige vrouw leed aan de ziekte van Huntington, een erfelijke aandoening die de hersenen aantast en onder meer onwillekeurige bewegingen veroorzaakt. De feiten gebeurden op 11 augustus 2014 in het centrum voor personen met een beperking, dat zich specialiseert in de ziekte van Huntington.

De vrouw werd aan haar bed vastgemaakt, om te vermijden dat ze zichzelf zou verwonden wanneer ze onwillekeurige bewegingen maakte. De vrouw kon zich echter deels losmaken en viel uit het bed. De buikriem waarmee ze vastgebonden zat, zou haar gekneld hebben totdat ze stikte of haar organen het begaven.

De directeur en de twee personeelsleden van de instelling worden ervan verdacht door gebrek aan voorzorg onopzettelijk de dood van de vrouw te hebben veroorzaakt. Volgens de advocaat van de nabestaanden van de vrouw ging het om “een ongelofelijke laksheid en onzorgvuldigheid die niet te rechtvaardigen valt, en die tot haar dood geleid heeft”.

Het openbaar ministerie beschouwt het overlijden als “grotendeels het gevolg van een gebrek aan communicatie en opvolging”, aldus aanklager Yves Delbeke. Hij vroeg een passende straf.

Veiligheidsrekken en matras naasthet bed

De rechtbank liet een reconstructie van de feiten uitvoeren en een expert de bewegingen van de vrouw overdoen. “Ik was op dezelfde manier vastgebonden, alleen met een buikband. Ik heb geprobeerd om uit bed te raken door te rollen, maar ik ben er niet in geslaagd om naast het bed te belanden zoals het slachtoffer”, stelde de deskundige. Het personeel had volgens het parket de veiligheidshekken aan het bed moeten omhoog zetten en een matras naast het bed leggen.

De verdediging betwist de aansprakelijkheid van de personeelsleden en de directeur. De personeelsleden stellen dat de buikriem correct werd omgedaan. De directeur kan ook niet verantwoordelijk gesteld worden, zei zijn advocaat Filip Van Hende. “Het centrum is de referentievoorziening voor patiënten met dit ziektebeeld. Het wordt voorgesteld alsof ze patiënten aan hun lot overlaten, terwijl 100 procent veiligheid en 100 procent comfort niet te bereiken zijn, zeker niet als je menselijk handelt. Het zou onmenselijk geweest zijn om de vrouw telkens met een driepunts- of vijfpuntsfixatie vast te leggen, gelet op haar heel zware symptomen.”

De uitspraak valt binnen enkele weken. De dochter van het slachtoffer, die aan dezelfde ziekte lijdt, vraagt een schadevergoeding.