Filip Watteeuw (Groen) voelde zich zegezeker, maar bibberde samen met het kartel de nacht in

Gent moet nog ontwaken als Filip Watteeuw met (groene) loopschoenen de Gentbrugse Meersen trotseert op verkiezingsdag. "De beste manier om het hoofd leeg te maken", glimlacht hij. Af en toe gaat er een duimpje omhoog. 'Succes, hé, straks.' Maar er valt ook een frons te bespeuren. Meer nog dan een verrassende spilfiguur binnen het Gentse stadsbestuur, ontpopte Watteeuw zich de voorbije jaren tot grote verdeler van het Gentse burgerbestand. Het circulatieplan en de mobiliteitsschepen, de twee vallen zelden buiten dezelfde zin.

Lees ook: Politieke thriller in Gent: wie wordt burgemeester?

"Ik heb nog veel werk als ik binnen twee weken de halve marathon in Gent wil lopen", lijkt evenwel de grootste ochtendverzuchting. 3 kilootjes te veel en een zware campagne die in de benen hangt. Electoraal gezien staat hij des te scherper. "10.000 voorkeurstemmen", lost hij na wat aandringen. Een voorzichtige prognose, laat ondergetekende weten. Zijn ogen glinsteren.

Tijdens het lopen, het ontbijt of het innen van zijn eerste zekere voorkeurstem (de zijne), het valt op hoe de stress van hem afglijdt. De houding verraadt een winning mood, en dat is ook logisch. Watteeuw kon dankzij het CurieuzeNeuzen-onderzoek vlak voor de verkiezingen nog eens cashen met zijn 'grote gok', en kwam ongeschonden uit het schandaaltje over de sociale woningen in de Sint-Bernadettewijk. Dat kan het kartel niet zeggen, en Groen-kopvrouw Elke Decruynaere al zeker niet.

Judgement Day

De lunch met het kabinet maakt de tongen los. "Wij gaan aan zet zijn. Filip gaat een fenomenale score halen", claimt de kabinetschef terwijl 'Schepen' – zo spreken ze hem allemaal aan – de fles champagne haalt. "Om te genieten van het geleverde werk, niet om te vieren", zegt Watteeuw stellig. Zijn kabinetsleden krijgen overigens allemaal een boek cadeau, De verovering van het geluk. De persoonlijke boodschap erin is telkens getekend: '14/10/18 (Judgement Day)'.

Dat die dag des oordeels is aangebroken, sijpelt samen met de koffie binnen. Watteeuw wiebelt wat op zijn stoel, begint te ijsberen, overloopt potsierlijke Vlaamse verkiezingsslogans om de schwung er in te houden, maar op den duur wordt het toch vooral schermpje refreshen zonder resultaat. "Het is hier zo saai", kraait hij een derde maal. "Gaan we nog een ritje maken?" Samen met de kabinetschef peddelt hij de nervositeit uit de kuiten, om even later in het stadhuis het officieuze verdict van één enkel stembureau aan te treffen. 39 procent. "Als die score aangehouden wordt, staat een rechtse coalitie buitenspel", knikt hij.

Het vertrouwelijke slot gaat nu op de deur, het kartel trekt zich terug in de achterkamertjes van het stadhuis. Dat blijft zo tot diep in de avond, en de reden is niet ver te zoeken: een hoge dertiger evolueert al snel naar een lage dertiger, terwijl het blauwe balkje omhoog schiet. Twee lichtgewichten van het kartel (Resul Tapmaz en Eva Willaert) bedaren buiten de gemoederen, maar achter de schermen hangt crisisberaad in de lucht. Timing van de eerste communicatie? 'Onduidelijk', leest het bericht.

De geruchtenmolen komt onvermijdelijk op gang. Een nipte centrumrechtse meerderheid Open Vld–N-VA–CD&V? De verdeling leunt vervaarlijk dicht tegen de 27 nodige zetels aan. Een blauw vogeltje fluistert ondertussen vanuit de Oude Vismijn een klassieke tripartite op gang, en dus: een gescheurd kartel. "Er zijn veel geruchten", antwoordt Watteeuw stoïcijns. Er kan zelfs nog een smiley vanaf.

21u05. Karin Temmerman (sp.a) en Filip Watteeuw stappen naar buiten om het eensgezinde verhaal recht te houden. "Een derde van de kiezers, daar kunnen ze in veel steden van dromen" of "de avond is nog jong", echt overtuigend klinkt het allemaal niet. Eén ding is duidelijk: links gaat niet al feestend de nacht in. 10.000 voorkeurstemmen, die Watteeuw ruimschoots gaat halen, lijken plots bijzaak.

Al komt de strijd tussen sp.a en Open Vld, die beide de burgemeester willen leveren, in feite niet in het vaarwater van zijn eigen ambities. "Burgemeester vind ik niet de hoogste ambt, op een andere positie kan je veel meer verwezenlijken", liet Watteeuw tijdens het ochtendloopje vallen. Een tweede mobiliteitstermijn wenkt dan, maar graag met een extraatje. "Stedenbouw of de haven interesseren me zeker, al zijn dat behoorlijk zware bevoegdheden." Wordt Groen straks beloond met een superschepen?