“I love my life, maar je maakt je lichaam echt kapot”: op tournee met dj Charlotte de Witte

“Kan iemand snel een kotsemmer naast mijn dj-booth zetten?”

Het is iets over drie ’s nachts. Terwijl de rest van Tokio slaapt, komt club Contact net op gang. Bonkende technobeats en ­uitzinnig dansende lijven vullen de industriële ruimte, verstopt boven een parkeergarage in het hart van de stad. Clubpromotor Hiro verkondigt trots dat de danstempel vannacht “zeker driehonderd meer clubbers telt dan de toegelaten zevenhonderd”. Om binnen te raken, betaal je 40 euro. “Charlotte is big in Japan!”

Achter de draaitafel veert een jonge vrouw mee met de loeiharde bas. De blik strak gefocust op het mengpaneel. Geen handjes Regi-gewijs in de lucht, hoogstens een schouder die cooltjes op en neer gaat. Dj Charlotte de Witte laat het niet merken, maar ze is zo misselijk als een krab. Het gevolg van een overdosis kobe-biefstuk enkele uren eerder en de gebruikelijke performancestress. “Je mag dan al zo lang draaien, je raakt die stress nooit echt kwijt.”