Wat als… je morgen sterft: heb jij genoeg gelachen en graag gezien?

Er is één zekerheid in het leven: we sterven allemaal. Die laatste dag, daar denken we liever niet aan. De tijd die we hebben, die telt. Maar leven we wel genoeg alsof elke dag de laatste is? 

Mensen begeleiden in de laatste fase van hun leven… Het is een job die niet iedereen ziet zitten, toch bleek het voor de Australische Bronnie Ware, schrijfster van het boek The Top Five Regrets of Dying (vertaling: Als ik het leven over mocht doen), een echte eye-opener. De laatste gedachten en bedenkingen die zij op het sterfbed hoorde, veranderde resoluut haar kijk op het leven. En niet alleen haar kijk: in een jaar tijd lazen meer dan drie miljoen mensen de inzichten van stervenden op haar blog en het daaruit voortvloeiende boek werd een bestseller. Waar had men die laatste dagen spijt van van? Wat zou men nu anders aanpakken?

Drie bedenkingen die op elk sterfbed werd gemaakt…

Heb ik genoeg gelachen?
Letterlijk natuurlijk. Avonden met vrienden, een stand-up comedyshow, je kind die een mop vertelt, een melige romantische komedie. Wat je ook doet lachen, het werkt therapeutisch en verbindend, vermindert pijn, stress en angstgevoelens en lucht gewoon enorm op.

Maar veel meer nog dan die lachbuien draait het om een optimistische levensstijl. Positief in het leven staan, betekent kunnen relativeren. Tekortkomingen, mislukkingen maar ook tegenslagen durven aanvaarden. Blijven geloven in een nieuwe start. Het geduld kunnen opbrengen wanneer er even minder gelachen wordt. Tegelijk elke glimp van geluk willen zien en durven vastgrijpen, hoe klein die ook is.

Heb ik genoeg gedaan wat ik écht wou?
Ofwel: een stap achteruit zetten en je durven afvragen: is dit wat ik wil? Deze job, deze relatie, maar ook… dat wurgcontract ondertekenen bij de bank, die ring om zijn/haar vinger schuiven, aftellen tot de volgende zomervakantie, die promotie aanvaarden.

Kortom, heb je genoeg kansen gegrepen? Nee of net ja durven zeggen? Een andere weg ingeslagen, tijd voor jezelf opgeëist? Je buikgevoel gevolgd, ook al schudde iedereen rondom je meewarig het hoofd…

Heb ik genoeg graag gezien?
Wellicht is deze nog de allerbelangrijkste. Op die sterfdag blijken je dierbaren essentieel, je verwezenlijkingen en al zeker je materiële bezittingen verdwijnen naar de achtergrond.

Graag zien is een ruim begrip. Het betekent investeren in een oprechte, warme relatie met je partner, je kinderen, je familie en vrienden, en eventuele aanslepende conflicten wegwerken. Het betekent ook oog hebben voor wie je hulp kan gebruiken, op welke manier dan ook. Misschien is dat boodschappen doen voor je oudere buurvrouw, misschien organiseer je een kledinginzameling voor de Syrische klasgenootjes van je kinderen of misschien stort je regelmatig een bedrag aan een organisatie die het kan gebruiken.

Dat graag zien zit uiteraard ook in kleine dingen. Gemeende complimentjes uitdelen, een zieke vriendin verse soep brengen, de caissière een fijne dag wensen, zomaar glimlachen naar iemand op straat of een babbeltje slaan met een onbekende op een bankje in het park.

Kortom, het kan geen kwaad om af en toe eens stil te staan en te evalueren: wat doet er voor mij toe in het leven? Waar spendeer ik wel of net geen energie aan. En als morgen de laatste dag is, heb ik dan genoeg gelééfd? 

Ben ik voldoende voorbereid?
Een begrafenis of crematie neemt een behoorlijke hap uit je budget. Door nu al aan een uitvaartverzekering te denken, teken je voor gemoedsrust. Deze verzekering gaat namelijk alle kosten dekken, waardoor je familie en vrienden van die zorg ontlast.

Meer informatie vind je hier.